Bagualosaurus: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj
m
m (Zastępowanie tekstu - "{{Występowanie|lewa granica=" na "{{Występowanie3|")
Linia 24: Linia 24:
 
|-  
 
|-  
 
! '''[[:Kategoria:Stratygrafia|Czas występowania]]'''
 
! '''[[:Kategoria:Stratygrafia|Czas występowania]]'''
|{{Występowanie|lewa granica=234|prawa granica=232}}
+
|{{Występowanie3|234|prawa granica=232}}
 
233 [[Ma]]<br>
 
233 [[Ma]]<br>
 
<small>[[późny trias]] ([[karnik]])</small>
 
<small>[[późny trias]] ([[karnik]])</small>

Wersja z 15:02, 10 gru 2018

Autor: Korekta:
Mateusz Tałanda


Bagualosaurus (bagualozaur)
Długość: 1,7 m
Masa: ?
Miejsce występowania: Brazylia – stan Rio Grande do Sul

formacja Santa Maria

Czas występowania
252 201 145
66

233 Ma
późny trias (karnik)

Systematyka Dinosauria

Saurischia

Sauropodomorpha

Saturnalia Sacisaurus Hypero by Kahless28.jpg

Triasowi roślinożercy z Brazylii (kolejno od tyłu): Saturnalia, Sacisaurus
i rynchozaur Hyperodapedon. Bagualozaur mógł być podobny do saturnalii.
Autor: Jakub Kowalski.

Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy…

Wstęp

Bagualozaur (łac. Bagualosaurus agudoensis) to nazwa jednego z najwcześniejszych zauropodomorfów na świecie. Odkryto go w Brazylii. Nazwany został przez Flávia Pretto, Maxa Langera i Cesara Schultza w 2018 roku. Bagual mówi się w południowej Brazylii na zwierzę lub człowieka silnie zbudowanego/walecznego. Drugi człon nazwy odnosi się do miasta Agudo, gdzie ten dinozaur został znaleziony.

Materiał kopalny

Bagualozaur znany jest z niekompletnego, częściowo połączonego szkieletu. Obejmuje on dolną część czaszki z żuchwą, kręgi tułowiowe, krzyżowe, osobno leżące kręgi ogonowe, kawałki żeber, gastralia, łuki hemalne, obie kości biodrowe, prawą kość łonową, kości udowe, piszczelowe, strzałkowe i częściowo zachowaną lewą stopę.

Szkielet znaleziono w małym wąwozie. Niestety niektóre jego części uległy zniszczeniu zanim natrafili na niego paleontolodzy. Bagualozaur zachował się w bardzo nietypowej pozycji. Szkielet leżał na grzbiecie, a nogi ułożone były równolegle do tułowia. Nie wiadomo co spowodowało takie ustawienie tych szczątków. Kości częściowo zgniły jeszcze zanim uległy skamienieniu. Świadczy to o tym, że szczątki przez dłuższy czas leżały na powierzchni, nim uległy ostatecznemu pogrzebaniu. Potwierdzają to liczne ślady żerowania, zostawione przez padlinożerne owady lub inne bezkręgowce. Musiały one przez dłuższy czas ucztować na trupie bagualozaura.

Do tego samego gatunku mógł należeć jeszcze jeden osobnik znaleziony w tym samym stanowisku. Oba okazy mają taką samą, charakterystyczną dla siebie morfologię guza na kości łonowej, ale ten drugi był znacznie większym zwierzęciem.

Budowa

Był to smukłej budowy i średnich rozmiarów prozauropod, ale o 25-50% większy od swych krewniaków, którzy żyli w tych samych czasach. Miał krótki pysk. Sam czubek pyska był bezzębny, ale nie widać śladów gęstej sieci naczyń krwionośnych, świadczących o obecności dzioba. Nie miał przerwy między zębami (diastema). Większość zębów była lancetowata, z szeroko rozstawionymi wcięciami na krawędziach. Budowa czaszki już pod pewnymi względami nawiązywała do późniejszych, typowych prozauropodów, takich jak plateozaur, efrazja, czy massospondyl. Kończyny natomiast były smukłe, nieprzystosowane do dźwigania większego ciężaru ciała. Bagualozaur jest więc dobrym ogniwem pośrednim miedzy najwcześniejszymi zauropodomorfami (buriolest, panfagia), a późniejszymi, większymi formami.

Paleoekologia

Bagualozaura znaleziono w stanowisku Jannera. Z tego samego miejsca pochodzą szczątki pampadroma, mięsożernego cynodonta Trucidocynodon riograndensis, roślinożernego Exaeretodon riograndensis i rynchozaurów.

Spis gatunków

Bagualosaurus Pretto, Langer i Schultz, 2018
Bagualosaurus agudoensis Pretto, Langer i Schultz, 2018

Bibliografia

Pretto, F.A., Langer, M.C., Schultz, C.L. 2018. A new dinosaur (Saurischia: Sauropodomorpha) from the Late Triassic of Brazil provides insights on the evolution of sauropodomorph body plan. Zoological Journal of the Linnean Society, w druku. doi:10.1093/zoolinnean/zly028