Halszkaraptor: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Utworzył nową stronę „{{DISPLAYTITLE:''Halszkaraptor''}} <small> {| class="wikitable" style="background-color:CornSilk" | Autor: | Korekta: |- | Kamil Kamiński | |} </small> ---- {| ...”)
 
m (Budowa i paleobiologia)
(Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 24: Linia 24:
 
|-
 
|-
 
! '''[[Lokacje|Miejsce występowania]]''':
 
! '''[[Lokacje|Miejsce występowania]]''':
| [[Mongolia]] – Ukhaa Tolgos
+
| [[Mongolia]] – Ukhaa Tolgod
  
 
<small>([[formacja]] [[Djadochta]])</small>
 
<small>([[formacja]] [[Djadochta]])</small>
Linia 65: Linia 65:
 
==Etymologia==
 
==Etymologia==
 
[[Plik: Halszkaraptor_escuilliei.jpg|300px|thumb|right|Szkielet. Autor zdjęcia: Ghadoghedo [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Halszkaraptor_escuilliei.jpg].]]
 
[[Plik: Halszkaraptor_escuilliei.jpg|300px|thumb|right|Szkielet. Autor zdjęcia: Ghadoghedo [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Halszkaraptor_escuilliei.jpg].]]
Nazwa ''Halszkaraptor'' honoruje polską uczoną [[Halszka Osmólska|Halszkę Osmólską]] za jej wkład w badania teropodów. Drugi człon - ''raptor'' pochodzi z łaciny i oznacza „złodziej”, „rabuś”. Epitet gatunkowy nawiązuje do postaci François Escuillié, który zwrócił holotypu władzom Mongolii, a wcześniej udostępnił go naukowcom.  
+
Nazwa ''Halszkaraptor'' honoruje polską uczoną [[Halszka Osmólska|Halszkę Osmólską]] za jej wkład w badania teropodów. Drugi człon - ''raptor'' pochodzi z łaciny i oznacza „złodziej”, „rabuś”. Epitet gatunkowy nawiązuje do postaci Françoisa Escuilliégo, który zwrócił holotyp władzom Mongolii, a wcześniej udostępnił go naukowcom.  
  
 
==Odkrycie i opis==
 
==Odkrycie i opis==
Szczątki halszkaraptora wydobyto prawdopodobnie z osadów mongolskiej formacji [[Djadochta]]. Przez pewien czas przebywał on w prywatnych kolekcjach w Anglii i Japonii, po czym trafił do Królewskiego Belgijskiego Instytutu Nauk Przyrodniczych za pośrednictwem firmy Eldonia. W następstwie późniejszych negocjacji został on zwrócony do Mongolii, gdzie trafił do Instytutu Paleontologii i Geologii Mongolskiej Akademii Nauk. W 2017 r. został on oficjalnie nazwany i opisany przez zespół naukowców pod kierunkiem włoskiego paleontolog [[Andrea Cau]].
+
Szczątki halszkaraptora wydobyto prawdopodobnie z osadów mongolskiej formacji [[Djadochta]]. Przez pewien czas przebywał on w prywatnych kolekcjach w Anglii i Japonii, po czym trafił do Królewskiego Belgijskiego Instytutu Nauk Przyrodniczych za pośrednictwem firmy Eldonia. W następstwie późniejszych negocjacji został on zwrócony do Mongolii, gdzie trafił do Instytutu Paleontologii i Geologii Mongolskiej Akademii Nauk. W 2017 r. został on oficjalnie nazwany i opisany przez zespół naukowców pod kierunkiem włoskiego paleontologa [[Andrea Cau]].
  
 
==Budowa i paleobiologia==
 
==Budowa i paleobiologia==
 
[[Plik: Halszkaraptor_escuilliei_skull.jpg|300px|thumb|right|Czaszka. Autor zdjecia: Ghedoghedo Willoughby [https://en.wikipedia.org/wiki/Halszkaraptor#/media/File:Halszkaraptor_escuilliei_skull.jpg].]]
 
[[Plik: Halszkaraptor_escuilliei_skull.jpg|300px|thumb|right|Czaszka. Autor zdjecia: Ghedoghedo Willoughby [https://en.wikipedia.org/wiki/Halszkaraptor#/media/File:Halszkaraptor_escuilliei_skull.jpg].]]
Czaszka halszkaraptora była długa, niska i lekko zbudowana, o długim pysku i dużych oczodołach. U holotypu mierzyła nieco ponad 7 cm. Kość przedszczękowa stanowiła aż 32% długości całego pyska i zawierała jedenaście zębów gęsto upakowanych zębów o długich korzeniach, co jest najwyższą wartością wśród wszystkich znanych dinozaurów. Kości zębowe miały po dwadzieścia do dwudziestu pięciu bocznie spłaszczonych zębów. Wszystkie były pozbawione ząbkowania na przedniej i tylnej krawędzi. Kość przedszczękową przenikała sieć kanałów nerwowo-naczyniowych. Podobne struktury stwierdzono u gadów wodnych, plezjozaurów oraz nielicznych teropodów, jak [[Spinosauridae|spinozaurydy]] czy ''[[Neovenator]]''. Szyja była bardzo wydłużona, stanowiąc połowę długości całego ciała od pyska do kości krzyżowej i prawie trzykrotnie przekraczając długość czaszki. Składało się na nią dziesięć niskich i wydłużonych kręgów o wyjątkowo niskich wyrostkach kolczystych, przypominających budową kręgi długoszyjnych żółwi i niektórych ptaków. Grzbietowy odcinek kręgosłupa liczył dwanaście kręgów. Były one pozbawione otworów pneumatycznych i również miały niskie wyrostki kolczyste. Kość krzyżowa obejmowała sześć kręgów. Odcinek ogonowy nie zachował się w całości. Tworzące go kręgi były podobne jak u ''[[Mahakala]]'' i przedstawicieli [[Unenlagiinae]]. Kończyny przednie były proporcjonalnie krótsze niż u większości dromeozaurydów. Kość piszczelowa była znacznie dłuższa od udowej, jednak śródstopie nie wykazywało szczególnych przystosowań do biegu.  
+
Czaszka halszkaraptora była długa, niska i lekko zbudowana, o długim pysku i dużych oczodołach. U holotypu mierzyła nieco ponad 7 cm. Kość przedszczękowa stanowiła aż 32% długości całego pyska i zawierała jedenaście gęsto upakowanych zębów o długich korzeniach, co jest najwyższą wartością wśród wszystkich znanych dinozaurów. Kości zębowe miały po dwadzieścia do dwudziestu pięciu bocznie spłaszczonych zębów. Wszystkie były pozbawione ząbkowania na przedniej i tylnej krawędzi. Kość przedszczękową przenikała sieć kanałów nerwowo-naczyniowych. Podobne struktury stwierdzono u gadów wodnych, plezjozaurów oraz nielicznych teropodów, jak [[Spinosauridae|spinozaurydy]] czy ''[[Neovenator]]''. Szyja była bardzo wydłużona, stanowiąc połowę długości całego ciała od pyska do kości krzyżowej i prawie trzykrotnie przekraczając długość czaszki. Składało się na nią dziesięć niskich i wydłużonych kręgów o wyjątkowo niskich wyrostkach kolczystych, przypominających budową kręgi długoszyjnych żółwi i niektórych ptaków. Grzbietowy odcinek kręgosłupa liczył dwanaście kręgów. Były one pozbawione otworów pneumatycznych i również miały niskie wyrostki kolczyste. Kość krzyżowa obejmowała sześć kręgów. Odcinek ogonowy nie zachował się w całości. Tworzące go kręgi były podobne jak u ''[[Mahakala]]'' i przedstawicieli [[Unenlagiinae]]. Kończyny przednie były proporcjonalnie krótsze niż u większości dromeozaurydów. Kość piszczelowa była znacznie dłuższa od udowej, jednak śródstopie nie wykazywało szczególnych przystosowań do biegu.  
[[Plik: Halszkaraptor_Size_Comparison_by_PaleoGeek.svg|300px|thumb|right|Porównanie rozmiarów halszkaraptora i człowieka. Autor: PaleoGeekSquared [Halszkaraptor_Size_Comparison_by_PaleoGeek.svg].]]
+
[[Plik: Halszkaraptor_Size_Comparison_by_PaleoGeek.svg|300px|thumb|right|Porównanie rozmiarów halszkaraptora i człowieka. Autor: PaleoGeekSquared [https://en.wikipedia.org/wiki/Halszkaraptor#/media/File:Halszkaraptor_Size_Comparison_by_PaleoGeek.svg].]]
  
Cau i in. (2017) interpretują niezwykłe cechy budowy halszkaraptora jako przystosowanie do wodnego trybu życia. Należy tu wymienić: wzrost liczby zębów, obecność rozwiniętego splotu naczyniowo-nerwowego w kości przedszczękowej (co mogło służyć do wykrywania zmian ciśnienia i tym samym polowania w mętnej wodzie), cofnięcie nozdrzy, wydłużenie szyi, budowę kręgów szyjnych i ogonowych oraz spłaszczenie kości długich kończyn przednich. W związku z tym autorzy ci uważają, że ''Halszkaraptor'' prowadził półwodny tryb życia. Na lądzie poruszał się na dwóch nogach, natomiast w wodzie pływał, manewrując przy użyciu przednich kończyn, a długa szyja umożliwiała żerowanie. Środek ciężkości, z powodu wydłużenia szyi i skrócenia ogona był przesunięty do przodu. Cecha ta ułatwiała pływanie, na lądzie zaś wymuszała bardziej wyprostowaną postawę. Jej utrzymywanie było możliwe dzięki specjalnym adaptacjom miednicy i kości udowej.  
+
Cau i in. (2017) interpretują niezwykłe cechy budowy halszkaraptora jako przystosowanie do wodnego trybu życia. Należy tu wymienić: wzrost liczby zębów, obecność rozwiniętego splotu naczyniowo-nerwowego w kości przedszczękowej (co mogło służyć do wykrywania zmian ciśnienia i tym samym polowania w mętnej wodzie), cofnięcie nozdrzy, wydłużenie szyi, budowę kręgów szyjnych i ogonowych oraz spłaszczenie kości długich kończyn przednich. W związku z tym autorzy ci uważają, że ''Halszkaraptor'' prowadził półwodny tryb życia. Na lądzie poruszał się na dwóch nogach, natomiast w wodzie pływał, manewrując przy użyciu przednich kończyn, a długa szyja umożliwiała żerowanie. Środek ciężkości, z powodu wydłużenia szyi i skrócenia ogona był przesunięty do przodu. Cecha ta ułatwiała pływanie, na lądzie zaś wymuszała bardziej wyprostowaną postawę. Jej utrzymywanie było możliwe dzięki specjalnym adaptacjom miednicy i kości udowej.
  
 
==Spis gatunków==
 
==Spis gatunków==
Linia 88: Linia 88:
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==
 
<small>
 
<small>
Cau A., Beyrand V., Voeten D., Fernandez V., Tafforeau P., Stein K., Barsbold R., Tsogtbaatar K., Currie P., Godefroit, P. (2017). “Synchrotron scanning reveals amphibious ecomorphology in a new clade of bird-like dinosaurs”. „Nature”. 552 (7685), s. 395–399, 2017. [[DOI: 10.1038/nature24679]].</small>
+
Cau A., Beyrand V., Voeten D., Fernandez V., Tafforeau P., Stein K., Barsbold R., Tsogtbaatar K., Currie P., Godefroit, P. (2017). “Synchrotron scanning reveals amphibious ecomorphology in a new clade of bird-like dinosaurs”. „Nature” 552 (7685), s. 395–399. [[DOI: 10.1038/nature24679]]</small>
  
 
[[Kategoria:Dinosauria]]
 
[[Kategoria:Dinosauria]]
Linia 101: Linia 101:
 
[[Kategoria:Mezozoik]]
 
[[Kategoria:Mezozoik]]
 
[[Kategoria:Kreda]]
 
[[Kategoria:Kreda]]
[[Kategoria:Mastrycht]]
+
[[Kategoria:Kampan]]

Wersja z 14:31, 5 lut 2018

Autor: Korekta:
Kamil Kamiński


Halszkaraptor (halszkaraptor)
Długość: >75 cm
Masa: ? kg
Miejsce występowania: Mongolia – Ukhaa Tolgod

(formacja Djadochta)

Czas występowania 75-71 Ma

późna kreda (kampan)

Systematyka Dinosauria

Saurischia

Theropoda

Tetanurae

Coelurosauria

Paraves

Dromaeosauridae

Halszkaraptorinae

Halszkaraptor reconstruction by Tom Parker.png

Rekonstrukcja płynącego halszkaraptora. Autor: Tomopteryx [4]

Wstęp

Halszkaraptor to rodzaj małego, ale niezwykłego teropoda z rodziny Dromaeosauridae, żyjącego na terenie dzisiejszej Mongolii w późnej kredzie. Naukowcy twierdzą, że prowadził on ziemnowodny tryb życia. Dotychczas takie zachowania podejrzewano tylko u znacznie większych spinozaurydów.

Materiał kopalny

Holotyp oznaczony jako MPC D-102/109 to niemal kompletny szkielet wraz z czaszką. Brakuje jedynie niewielkich elementów czaszki, żeber, części obręczy barkowej i kończyn przednich, fragmentów miednicy oraz kilkunastu kręgów ogonowych.

Etymologia

Szkielet. Autor zdjęcia: Ghadoghedo [1].

Nazwa Halszkaraptor honoruje polską uczoną Halszkę Osmólską za jej wkład w badania teropodów. Drugi człon - raptor pochodzi z łaciny i oznacza „złodziej”, „rabuś”. Epitet gatunkowy nawiązuje do postaci Françoisa Escuilliégo, który zwrócił holotyp władzom Mongolii, a wcześniej udostępnił go naukowcom.

Odkrycie i opis

Szczątki halszkaraptora wydobyto prawdopodobnie z osadów mongolskiej formacji Djadochta. Przez pewien czas przebywał on w prywatnych kolekcjach w Anglii i Japonii, po czym trafił do Królewskiego Belgijskiego Instytutu Nauk Przyrodniczych za pośrednictwem firmy Eldonia. W następstwie późniejszych negocjacji został on zwrócony do Mongolii, gdzie trafił do Instytutu Paleontologii i Geologii Mongolskiej Akademii Nauk. W 2017 r. został on oficjalnie nazwany i opisany przez zespół naukowców pod kierunkiem włoskiego paleontologa Andrea Cau.

Budowa i paleobiologia

Czaszka. Autor zdjecia: Ghedoghedo Willoughby [2].

Czaszka halszkaraptora była długa, niska i lekko zbudowana, o długim pysku i dużych oczodołach. U holotypu mierzyła nieco ponad 7 cm. Kość przedszczękowa stanowiła aż 32% długości całego pyska i zawierała jedenaście gęsto upakowanych zębów o długich korzeniach, co jest najwyższą wartością wśród wszystkich znanych dinozaurów. Kości zębowe miały po dwadzieścia do dwudziestu pięciu bocznie spłaszczonych zębów. Wszystkie były pozbawione ząbkowania na przedniej i tylnej krawędzi. Kość przedszczękową przenikała sieć kanałów nerwowo-naczyniowych. Podobne struktury stwierdzono u gadów wodnych, plezjozaurów oraz nielicznych teropodów, jak spinozaurydy czy Neovenator. Szyja była bardzo wydłużona, stanowiąc połowę długości całego ciała od pyska do kości krzyżowej i prawie trzykrotnie przekraczając długość czaszki. Składało się na nią dziesięć niskich i wydłużonych kręgów o wyjątkowo niskich wyrostkach kolczystych, przypominających budową kręgi długoszyjnych żółwi i niektórych ptaków. Grzbietowy odcinek kręgosłupa liczył dwanaście kręgów. Były one pozbawione otworów pneumatycznych i również miały niskie wyrostki kolczyste. Kość krzyżowa obejmowała sześć kręgów. Odcinek ogonowy nie zachował się w całości. Tworzące go kręgi były podobne jak u Mahakala i przedstawicieli Unenlagiinae. Kończyny przednie były proporcjonalnie krótsze niż u większości dromeozaurydów. Kość piszczelowa była znacznie dłuższa od udowej, jednak śródstopie nie wykazywało szczególnych przystosowań do biegu.

Porównanie rozmiarów halszkaraptora i człowieka. Autor: PaleoGeekSquared [3].

Cau i in. (2017) interpretują niezwykłe cechy budowy halszkaraptora jako przystosowanie do wodnego trybu życia. Należy tu wymienić: wzrost liczby zębów, obecność rozwiniętego splotu naczyniowo-nerwowego w kości przedszczękowej (co mogło służyć do wykrywania zmian ciśnienia i tym samym polowania w mętnej wodzie), cofnięcie nozdrzy, wydłużenie szyi, budowę kręgów szyjnych i ogonowych oraz spłaszczenie kości długich kończyn przednich. W związku z tym autorzy ci uważają, że Halszkaraptor prowadził półwodny tryb życia. Na lądzie poruszał się na dwóch nogach, natomiast w wodzie pływał, manewrując przy użyciu przednich kończyn, a długa szyja umożliwiała żerowanie. Środek ciężkości, z powodu wydłużenia szyi i skrócenia ogona był przesunięty do przodu. Cecha ta ułatwiała pływanie, na lądzie zaś wymuszała bardziej wyprostowaną postawę. Jej utrzymywanie było możliwe dzięki specjalnym adaptacjom miednicy i kości udowej.

Spis gatunków

Halszkaraptor Cau, Beyrand, Voeten, Fernandez, Tafforeau, Stein, Barsbold, Tsogbaatar, Currie i Godefroit, 2017
H. escuilliei Cau, Beyrand, Voeten, Fernandez, Tafforeau, Stein, Barsbold, Tsogbaatar, Currie i Godefroit, 2017

Bibliografia

Cau A., Beyrand V., Voeten D., Fernandez V., Tafforeau P., Stein K., Barsbold R., Tsogtbaatar K., Currie P., Godefroit, P. (2017). “Synchrotron scanning reveals amphibious ecomorphology in a new clade of bird-like dinosaurs”. „Nature” 552 (7685), s. 395–399. DOI: 10.1038/nature24679