Saichania: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj
m
Linia 7: Linia 7:
 
| [[Maciej Pindakiewicz]]
 
| [[Maciej Pindakiewicz]]
 
|  
 
|  
−
[[Karol Sabath]], [[Daniel Madzia]], [[Sebastian Oziemski]], [[Witek Napierała]], [[Adrian Sztuba]]
+
[[Karol Sabath]], [[Daniel Madzia]], [[Sebastian Oziemski]], [[Witek Napierała]],  
 +
 
 +
[[Adrian Sztuba]], [[Kamil Kamiński]]
  
 
|}
 
|}
Linia 18: Linia 20:
 
|-
 
|-
 
! '''Długość''':
 
! '''Długość''':
−
| ok. 5 m
+
| ok. 5-6,6 m
  
 
|-
 
|-
 
! '''Masa''':
 
! '''Masa''':
−
| ok. 2 t?
+
| ok. 1,4-2 t
  
 
|-
 
|-
 
! '''[[Lokacje|Miejsce występowania]]''':
 
! '''[[Lokacje|Miejsce występowania]]''':
−
| [[Mongolia]] – Chulsan
+
| [[Mongolia]] – Ajmak Południowogobijski
  
 
<small>([[formacja]] [[Barun Goyot]])</small>
 
<small>([[formacja]] [[Barun Goyot]])</small>
Linia 59: Linia 61:
 
Holotyp - GI SPS 100/151 - to kompletna przednia część szkieletu. Został odkryty podczas Polsko - Mongolskiej Wyprawy Paleontologicznej z 1970 r. Szkielet znajdował się na ścianie wąwozu na wysokości kilku metrów, dlatego wydobyto go dopiero rok później za pomocą rusztowania z platformą.  
 
Holotyp - GI SPS 100/151 - to kompletna przednia część szkieletu. Został odkryty podczas Polsko - Mongolskiej Wyprawy Paleontologicznej z 1970 r. Szkielet znajdował się na ścianie wąwozu na wysokości kilku metrów, dlatego wydobyto go dopiero rok później za pomocą rusztowania z platformą.  
  
−
Za należący do sajchania był uznawany również szkielet MPC 100/1305 (Carpenter i in., 2011). Jest to prawie kompletny szkielet młodocianego osobnika o długości 2,8 m. Jednak inni badacze (Arbour, 2014 oraz Arbour i Currie, 2015) stwierdzili, że czaszka uznana za należącą do MPC 100/130 (na jej podstawie ten okaz zaliczono do rodzaju ''Saichania'') to tak na prawdę odlew czaszki holotypu ''Saichania'', a reszta szkieletu MPC 100/1305 to inny ankylozaur, najpewniej ''[[Pinacosaurus]]''.
+
Za należący do sajchanii był uznawany również szkielet MPC 100/1305 (Carpenter i in., 2011). Jest to prawie kompletny szkielet młodocianego osobnika o długości 2,8 m. Jednak inni badacze (Arbour, 2014 oraz Arbour i Currie, 2015) stwierdzili, że czaszka uznana za należącą do MPC 100/130 (na jej podstawie ten okaz zaliczono do rodzaju ''Saichania'') to tak naprawdę odlew czaszki holotypu ''Saichania'', a reszta szkieletu MPC 100/1305 różni się od GI SPS 100/151 budową łopatki, kości ramiennej i kości śródręcza. Ponadto okaz ten pochodzi prawdopodobnie z formacji [[Djadochta]], a nie [[Barun Goyot]], jak początkowo sądzono (Arbour i Currie, 2013). Ponieważ różni się on również od ''[[Pinacosaurus]]'', Arbour i Currie (2013) uznali go za bliżej nieokreślonego ankylozauryda.  
  
 
Do ''Saichania'' był też zaliczany okaz PIN 13142/250 (Arbour, 2014). Obecnie jednak jest uważany za osobny gatunek, należący do rodzaju ''[[Tarchia]]'' - ''T. teresae'' (Penkalski i in, 2016).
 
Do ''Saichania'' był też zaliczany okaz PIN 13142/250 (Arbour, 2014). Obecnie jednak jest uważany za osobny gatunek, należący do rodzaju ''[[Tarchia]]'' - ''T. teresae'' (Penkalski i in, 2016).
 +
 +
Penkalski i Tumanova (2017) za należące do saichanii uznali również okazy PIN 3142/251 (czaszka i szkielet pozaczaszkowy z formacji Barun Goyot) oraz ZPAL MgD I/42 (kręgi, maczuga ogonowa i osteodermy z formacji [[Nemegt]]). Ten drugi okaz został uznany przez Arbour  i in. (2014) za nierozpoznanego ankylozauryda.
  
 
==Etymologia==
 
==Etymologia==
Linia 69: Linia 73:
 
==Budowa==
 
==Budowa==
  
−
Sajchanię cechuje wyjątkowo guzowaty łeb. Jak na dużego dinozaura miała niewielki mózg i zapewne "nie grzeszyła" inteligencją. Z przodu pyska znajdowały się dwa duże, owalne nozdrza. W przedsionku nosowym znajdowały się 4 pary otworów: A,B,C1 i C2. Ich funkcja nie jest znana, być może w części z nich znajdowały się np. jakieś gruczoły (zob. opis ''[[Pinacosaurus]]''). Na czaszce holotypu znajdują się objawy chorób - kostne narośle. Część z nich mogła doprowadzić nawet do ślepoty zwierzęcia.
+
Sajchanię cechował wyjątkowo guzowaty łeb. Jak na dużego dinozaura miała niewielki mózg i zapewne "nie grzeszyła" inteligencją. Z przodu pyska umiejscowione były dwa duże, owalne nozdrza. W przedsionku nosowym znajdowały się 4 pary otworów: A,B,C1 i C2. Ich funkcja nie jest znana, być może w części z nich znajdowały się np. jakieś gruczoły (zob. opis ''[[Pinacosaurus]]''). Na czaszce holotypu znajdują się objawy chorób - kostne narośle. Część z nich mogła doprowadzić nawet do ślepoty zwierzęcia.
  
 
Sajchania była mocno opancerzona, a także wyjątkowo silnie zbudowana (nawet jak na ankylozaura), o czym świadczą masywne kości kończyn. Na końcu ogona znajdowała się maczuga o sercowatym kształcie.  
 
Sajchania była mocno opancerzona, a także wyjątkowo silnie zbudowana (nawet jak na ankylozaura), o czym świadczą masywne kości kończyn. Na końcu ogona znajdowała się maczuga o sercowatym kształcie.  
Linia 86: Linia 90:
  
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==
−
<small>Arbour, Victoria Megan (2014). Systematics, evolution, and biogeography of the ankylosaurid dinosaurs. Ph.D thesis, University of Alberta https://era.library.ualberta.ca/items/cd5b999b-5995-4aeb-b630-57a36f317abc  
+
<small>Arbour, Victoria Megan (2014). Systematics, evolution, and biogeography of the ankylosaurid dinosaurs. Ph.D thesis, University of Alberta [https://era.library.ualberta.ca/items/cd5b999b-5995-4aeb-b630-57a36f317abc].
 +
 
 +
Arbour, V.M., Currie, P.J.& Badamgarav, D. (2014). "The ankylosaurid dinosaurs of the Upper Cretaceous Baruungoyot and Nemegt formations of Mongolia", Zoological Journal of the Linnean Society 172(3): 631–652.
  
 
Carpenter, K., Hayashi, S., Kobayashi, Y., Maryańska, T., Barsbold, R., Sato, K., and Obata, I. (2011) "Saichania chulsanensis (Ornithischia, Ankylosauridae) from the Upper Cretaceous of Mongolia", Palaeontographica, Abteilung A, 294(1-3): 1-61
 
Carpenter, K., Hayashi, S., Kobayashi, Y., Maryańska, T., Barsbold, R., Sato, K., and Obata, I. (2011) "Saichania chulsanensis (Ornithischia, Ankylosauridae) from the Upper Cretaceous of Mongolia", Palaeontographica, Abteilung A, 294(1-3): 1-61
Linia 94: Linia 100:
 
Arbour, V. M.; Currie, P. J. (2015). "Systematics, phylogeny and palaeobiogeography of the ankylosaurid dinosaurs". Journal of Systematic Palaeontology: 1–60. doi:10.1080/14772019.2015.1059985
 
Arbour, V. M.; Currie, P. J. (2015). "Systematics, phylogeny and palaeobiogeography of the ankylosaurid dinosaurs". Journal of Systematic Palaeontology: 1–60. doi:10.1080/14772019.2015.1059985
  
−
Paul Penkalski; Tatiana Tumanova (2016). "The cranial morphology and taxonomic status of Tarchia (Dinosauria: Ankylosauridae) from the Upper Cretaceous of Mongolia". Cretaceous Research. in press. doi:10.1016/j.cretres.2016.10.004.
+
Penkalski, P & Tumanova, T. (2017). "The cranial morphology and taxonomic status of ''Tarchia'' (Dinosauria: Ankylosauridae) from the Upper Cretaceous of Mongolia". Cretaceous Research. in press. [[doi:10.1016/j.cretres.2016.10.004]].
 +
 
 +
Seebacher, F. (2001). "A New Method to Calculate Allometric Length-Mass Relationships of Dinosaurs". Journal of Vertebrate Paleontology 21 (1).
  
 
Kielan-Jaworowska, Z. (2013) "W poszukiwaniu wczesnych ssaków". Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.
 
Kielan-Jaworowska, Z. (2013) "W poszukiwaniu wczesnych ssaków". Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Wersja z 21:22, 3 gru 2018

Autor: Korekta:
Maciej Pindakiewicz

Karol Sabath, Daniel Madzia, Sebastian Oziemski, Witek Napierała,

Adrian Sztuba, Kamil Kamiński

Saichania (sajchania)
Długość: ok. 5-6,6 m
Masa: ok. 1,4-2 t
Miejsce występowania: Mongolia – Ajmak Południowogobijski

(formacja Barun Goyot)

Czas występowania
252 201 145
66

ok. 75-72 Ma późna kreda (kampan)

Systematyka Dinosauria

Ornithischia

Thyreophora

Ankylosauria

Ankylosauridae

Ankylosaurinae

Saichania chulsanensis.jpg

Czaszka Saichania chulsanensis. Autor: "Ghedoghedo" [1].

Wstęp

Saichania to średniej wielkości, lecz bardzo masywnie zbudowany ankylozauryd z terenów dzisiejszej Mongolii.

Odkrycie i materiał kopalny

Holotyp - GI SPS 100/151 - to kompletna przednia część szkieletu. Został odkryty podczas Polsko - Mongolskiej Wyprawy Paleontologicznej z 1970 r. Szkielet znajdował się na ścianie wąwozu na wysokości kilku metrów, dlatego wydobyto go dopiero rok później za pomocą rusztowania z platformą.

Za należący do sajchanii był uznawany również szkielet MPC 100/1305 (Carpenter i in., 2011). Jest to prawie kompletny szkielet młodocianego osobnika o długości 2,8 m. Jednak inni badacze (Arbour, 2014 oraz Arbour i Currie, 2015) stwierdzili, że czaszka uznana za należącą do MPC 100/130 (na jej podstawie ten okaz zaliczono do rodzaju Saichania) to tak naprawdę odlew czaszki holotypu Saichania, a reszta szkieletu MPC 100/1305 różni się od GI SPS 100/151 budową łopatki, kości ramiennej i kości śródręcza. Ponadto okaz ten pochodzi prawdopodobnie z formacji Djadochta, a nie Barun Goyot, jak początkowo sądzono (Arbour i Currie, 2013). Ponieważ różni się on również od Pinacosaurus, Arbour i Currie (2013) uznali go za bliżej nieokreślonego ankylozauryda.

Do Saichania był też zaliczany okaz PIN 13142/250 (Arbour, 2014). Obecnie jednak jest uważany za osobny gatunek, należący do rodzaju Tarchia - T. teresae (Penkalski i in, 2016).

Penkalski i Tumanova (2017) za należące do saichanii uznali również okazy PIN 3142/251 (czaszka i szkielet pozaczaszkowy z formacji Barun Goyot) oraz ZPAL MgD I/42 (kręgi, maczuga ogonowa i osteodermy z formacji Nemegt). Ten drugi okaz został uznany przez Arbour i in. (2014) za nierozpoznanego ankylozauryda.

Etymologia

Nazwa rodzajowa pochodzi od mongolskiego "saichan", czyli "piękny". Epitet gatunkowy odnosi się do miejsca odkrycia holotypu.

Budowa

Sajchanię cechował wyjątkowo guzowaty łeb. Jak na dużego dinozaura miała niewielki mózg i zapewne "nie grzeszyła" inteligencją. Z przodu pyska umiejscowione były dwa duże, owalne nozdrza. W przedsionku nosowym znajdowały się 4 pary otworów: A,B,C1 i C2. Ich funkcja nie jest znana, być może w części z nich znajdowały się np. jakieś gruczoły (zob. opis Pinacosaurus). Na czaszce holotypu znajdują się objawy chorób - kostne narośle. Część z nich mogła doprowadzić nawet do ślepoty zwierzęcia.

Sajchania była mocno opancerzona, a także wyjątkowo silnie zbudowana (nawet jak na ankylozaura), o czym świadczą masywne kości kończyn. Na końcu ogona znajdowała się maczuga o sercowatym kształcie.

Systematyka

Saichania należy do kladu Ankylosaurinae. Najbliżej była spokrewniona z Tarchia, Tianzhenosaurus i Minotaurasaurus.

Spis gatunków

Saichania Maryańska, 1977
Saichania chulsanensis Maryańska, 1977

Bibliografia

Arbour, Victoria Megan (2014). Systematics, evolution, and biogeography of the ankylosaurid dinosaurs. Ph.D thesis, University of Alberta [2].

Arbour, V.M., Currie, P.J.& Badamgarav, D. (2014). "The ankylosaurid dinosaurs of the Upper Cretaceous Baruungoyot and Nemegt formations of Mongolia", Zoological Journal of the Linnean Society 172(3): 631–652.

Carpenter, K., Hayashi, S., Kobayashi, Y., Maryańska, T., Barsbold, R., Sato, K., and Obata, I. (2011) "Saichania chulsanensis (Ornithischia, Ankylosauridae) from the Upper Cretaceous of Mongolia", Palaeontographica, Abteilung A, 294(1-3): 1-61

Maryańska, T. (1977). "Ankylosauridae (Dinosauria) from Mongolia". Palaeontologia Polonica. 37: 85–151.

Arbour, V. M.; Currie, P. J. (2015). "Systematics, phylogeny and palaeobiogeography of the ankylosaurid dinosaurs". Journal of Systematic Palaeontology: 1–60. doi:10.1080/14772019.2015.1059985

Penkalski, P & Tumanova, T. (2017). "The cranial morphology and taxonomic status of Tarchia (Dinosauria: Ankylosauridae) from the Upper Cretaceous of Mongolia". Cretaceous Research. in press. doi:10.1016/j.cretres.2016.10.004.

Seebacher, F. (2001). "A New Method to Calculate Allometric Length-Mass Relationships of Dinosaurs". Journal of Vertebrate Paleontology 21 (1).

Kielan-Jaworowska, Z. (2013) "W poszukiwaniu wczesnych ssaków". Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Źródło: „https://encyklopedia.dinozaury.com/index.php?title=Saichania&oldid=22695”