Saichania

Autor:	Korekta:
Maciej Pindakiewicz	Karol Sabath, Daniel Madzia, Sebastian Oziemski, Witek Napierała, Adrian Sztuba

---

Saichania (sajchania)
Długość:	ok. 5 m
Masa:	ok. 2 t?
Miejsce występowania:	Mongolia – Chulsan (formacja Barun Goyot)
Czas występowania	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 75-72 Ma późna kreda (kampan)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Thyreophora Ankylosauria Ankylosauridae Ankylosaurinae
Czaszka Saichania chulsanensis. Autor: "Ghedoghedo" [1].

Wstęp

Saichania to średniej wielkości, lecz bardzo masywnie zbudowany ankylozauryd z terenów dzisiejszej Mongolii.

Odkrycie i materiał kopalny

Holotyp - GI SPS 100/151 - to kompletna przednia część szkieletu. Został odkryty podczas Polsko - Mongolskiej Wyprawy Paleontologicznej z 1970 r. Szkielet znajdował się na ścianie wąwozu na wysokości kilku metrów, dlatego wydobyto go dopiero rok później za pomocą rusztowania z platformą.

Za należący do sajchania był uznawany również szkielet MPC 100/1305 (Carpenter i in., 2011). Jest to prawie kompletny szkielet młodocianego osobnika o długości 2,8 m. Jednak inni badacze (Arbour, 2014 oraz Arbour i Currie, 2015) stwierdzili, że czaszka uznana za należącą do MPC 100/130 (na jej podstawie ten okaz zaliczono do rodzaju Saichania) to tak na prawdę odlew czaszki holotypu Saichania, a reszta szkieletu MPC 100/1305 to inny ankylozaur, najpewniej Pinacosaurus.

Do Saichania był też zaliczany okaz PIN 13142/250 (Arbour, 2014). Obecnie jednak jest uważany za osobny gatunek, należący do rodzaju Tarchia - T. teresae (Penkalski i in, 2016).

Etymologia

Nazwa rodzajowa pochodzi od mongolskiego "saichan", czyli "piękny". Epitet gatunkowy odnosi się do miejsca odkrycia holotypu.

Budowa

Sajchanię cechuje wyjątkowo guzowaty łeb. Jak na dużego dinozaura miała niewielki mózg i zapewne "nie grzeszyła" inteligencją. Z przodu pyska znajdowały się dwa duże, owalne nozdrza. W przedsionku nosowym znajdowały się 4 pary otworów: A,B,C1 i C2. Ich funkcja nie jest znana, być może w części z nich znajdowały się np. jakieś gruczoły (zob. opis Pinacosaurus). Na czaszce holotypu znajdują się objawy chorób - kostne narośle. Część z nich mogła doprowadzić nawet do ślepoty zwierzęcia.

Sajchania była mocno opancerzona, a także wyjątkowo silnie zbudowana (nawet jak na ankylozaura), o czym świadczą masywne kości kończyn. Na końcu ogona znajdowała się maczuga o sercowatym kształcie.

Systematyka

Saichania należy do kladu Ankylosaurinae. Najbliżej była spokrewniona z Tarchia, Tianzhenosaurus i Minotaurasaurus.

Spis gatunków

Saichania	Maryańska, 1977
Saichania chulsanensis	Maryańska, 1977

Bibliografia

Arbour, Victoria Megan (2014). Systematics, evolution, and biogeography of the ankylosaurid dinosaurs. Ph.D thesis, University of Alberta https://era.library.ualberta.ca/items/cd5b999b-5995-4aeb-b630-57a36f317abc

Carpenter, K., Hayashi, S., Kobayashi, Y., Maryańska, T., Barsbold, R., Sato, K., and Obata, I. (2011) "Saichania chulsanensis (Ornithischia, Ankylosauridae) from the Upper Cretaceous of Mongolia", Palaeontographica, Abteilung A, 294(1-3): 1-61

Maryańska, T. (1977). "Ankylosauridae (Dinosauria) from Mongolia". Palaeontologia Polonica. 37: 85–151.

Arbour, V. M.; Currie, P. J. (2015). "Systematics, phylogeny and palaeobiogeography of the ankylosaurid dinosaurs". Journal of Systematic Palaeontology: 1–60. doi:10.1080/14772019.2015.1059985

Paul Penkalski; Tatiana Tumanova (2016). "The cranial morphology and taxonomic status of Tarchia (Dinosauria: Ankylosauridae) from the Upper Cretaceous of Mongolia". Cretaceous Research. in press. doi:10.1016/j.cretres.2016.10.004.

Kielan-Jaworowska, Z. (2013) "W poszukiwaniu wczesnych ssaków". Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.