Wiehenvenator

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Wersja z dnia 19:16, 10 paź 2016 autorstwa Nazuul (dyskusja | edycje) (korekta)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Autor: Korekta:
Kamil Kamiński Maciej Ziegler


Wiehenvenator (wiehenwenator)
Długość: > 7,9-8,3 m
Masa: ?
Miejsce występowania: Niemcy – Nadrenia Północna-Westfalia

(formacja Ornatenton)

Czas występowania ok. 165-164 Ma

środkowa jura - (środkowy kelowej)

Systematyka Dinosauria

Saurischia

Theropoda

Tetanurae

Megalosauridae

Megalosaurinae

Новая реконструкция Монстра из Миндена.jpg

Rekonstrukcja wihenwenatora. Autor: I do dinosaurs [3].

Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy…

Wstęp

Wiehenvenator to rodzaj dość dużego teropoda ze środkowej jury. Jego szczątki odkryto na terenie współczesnych Niemiec. Wg Rauhuta i in. (2016) jego najbliższym krewnym był Torvosaurus.

Etymologia

Nazwa Wiehenvenator pochodzi od łańcucha wzgórz Wiehengebirge, ciągnącego się na południe od miasta Minden w Niemczech, oraz łacińskiego słowa venator, czyli „myśliwy”. Epitet gatunkowy albati honoruje Friedricha Albata - odkrywcę tego dinozaura.

Materiał kopalny

Rekonstrukcja głowy Wiehenvenator. Autor: Midiaou Diallo. [1].

Holotyp to niekompletny szkielet z fragmentaryczną czaszką jednego, niedorosłego osobnika (brak „external fundamental system”). Obejmuje on kilka kości z prawej strony czaszki (k. przedszczękową, szczękową, łzową, zaoczodołową, fragment k. kwadratowo-jarzmowej, fragment k. zębowej i sześć zębów), trzy kręgi ogonowe, pięć całych żeber i fragmenty innych, parę zrośniętych gastralii, paliczek dłoni, obie k. strzałkowe, prawą k. skokową i niekompletną prawą k. piętową. Do tego osobnika mogą też należeć dwa fragmentaryczne kręgi ogonowe, znalezione w innym czasie. Szczątki znaleziono w osadach morskich. Prawdopodobnie po śmierci zwierzęcia jego ciało trafiło więc do morza, gdzie zostało pogrzebane.

Odkrycie i opis

Szczątki wihenwenatora zostały odkryte w 1998 r. przez geologa Friedricha Albata. Jeszcze przed nazwaniem i oficjalnym opisem zdobył on sławę jako „Monster von Minden”, czyli „Potwór z Minden”. Początkowo rozmiary tego zwierzęcia szacowano nawet na 15 m długości. Wiehenvenator został opisany w 2016 r. przez zespół paleontologów: Oliver Rauhut, Tom Huebner i Klaus-Peter Lanser.

Budowa i rozmiary

Wiehenvenator był dość dużym megalozaurydem o ciężkiej budowie, podobnym do swoich krewniaków. Czaszka jest niekompletna, ale zachowane fragmenty wskazują, że była ona stosunkowo długa i niska. Nozdrza były proporcjonalnie duże, a okno przedoczodołowe niskie i wydłużone. Oczodół miał prawdopodobnie wysoki, owalny kształt. W kości szczękowej znajdowało się 13 bocznie spłaszczonych i silnie zakrzywionych zębów o piłkowanych krawędziach.

Jak podają autorzy opisu, kość szczękowa Wiehenvenator odpowiada 82% wielkości analogicznej kości Torvosaurus gurneyi, kręgi ogonowe mają rozmiary porównywalne z Torvosaurus tanneri, a kości strzałkowe są nawet nieco dłuższe niż u tego ostatniego. Na tej podstawie uznali oni, że wihenwenator był jednym z największych europejskich teropodów, nieznacznie mniejszym od torwozaura. Rys. 3 w pracy opisującej tego teropoda sugeruje, że mierzył on ok. 7,9 m (pomiar własny) lub 8,3 m (Michael Mortimer, 2016 online. Początkowe oceny były więc mocno przesadzone.

Rekonstrukcja szkieletu Torvosaurus tanneri Zapewne Wiehenvenator cechował się podobną budową szkieletową. Autor: Scott Hartman [2].

Paleoekologia

Podobnie jak większość teropodów, Wiehenvenator był mięsożercą. Ponieważ żył na licznych w ówczesnej Europie wyspach, prawdopodobne wydaje się, że często żywił się wyrzuconymi na brzeg martwymi rybami czy krokodylami. Oprócz tego mógł też polować na zwierzęta lądowe.

Spis gatunków

Wiehenvenator Rauhut, Huebner i Lanser, 2016
W. albati Rauhut, Huebner i Lanser, 2016

Bibliografia

Mortimer, M. (2016 online). The Monster of Minden published at last. The Theropod Database Blog. [4]

Rauhut, O., Hübner, T., Lanser, K. (2016). A new megalosaurid theropod dinosaur from the late Middle Jurassic (Callovian) of north-western Germany: implications for theropod evolution and faunal turnover in the Jurassic. Palaeontologia Electronica. 19.2.26A: 1-65. [5].