Arrudatitan: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "{{DISPLAYTITLE:''Arrudatitan''}} {{Opis |Autor = Kamil Kamiński |Korekta = |nazwa = ''Arrudatitan'' (arrudatyta...") |
m (→Bibliografia) |
||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
|dieta = roślinożerny | |dieta = roślinożerny | ||
|miejsce = [[Brazylia]], São Paulo | |miejsce = [[Brazylia]], São Paulo | ||
| + | <small>([[formacja]] [[Adamantina]])</small> | ||
|czas = {{Występowanie|83|66}} | |czas = {{Występowanie|83|66}} | ||
ok. 83-66 [[Ma]]<br> | ok. 83-66 [[Ma]]<br> | ||
| Linia 37: | Linia 38: | ||
==Etymologia== | ==Etymologia== | ||
| − | Nazwa ''Arrudatitan'' honoruje prof. Antonio de Celso Arrudę, zbieracza skameniałości i popularyzatora nauki. Drugi człon nazwy pochodzi od | + | Nazwa ''Arrudatitan'' honoruje prof. Antonio de Celso Arrudę, zbieracza skameniałości i popularyzatora nauki. Drugi człon nazwy pochodzi od greckiego ''titan'' („olbrzym”), które często występuje w nazwach dinozaurów z grupy Titanosauria. Epitet gatunkowy odnosi się do wielkości - ''maximus'' to z łac. „duży”. |
| − | |||
==Materiał kopalny== | ==Materiał kopalny== | ||
| Linia 49: | Linia 49: | ||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
| {{V|''Arrudatitan''}} | | {{V|''Arrudatitan''}} | ||
| + | | {{Kpt|Silva Junior, Martinelli, Iori, Marinho, Hechenleitner}} i {{Kpt|Valentin}}, [[2021]] | ||
| + | |- | ||
| + | | {{V|''A. maximus''}} | ||
| {{Kpt|(Santucci}} i {{Kpt|de Arruda-Campos}}, [[2011]]) | | {{Kpt|(Santucci}} i {{Kpt|de Arruda-Campos}}, [[2011]]) | ||
{{Kpt|Silva Junior, Martinelli, Iori, Marinho, Hechenleitner}} i {{Kpt|Valentin}}, [[2021]] | {{Kpt|Silva Junior, Martinelli, Iori, Marinho, Hechenleitner}} i {{Kpt|Valentin}}, [[2021]] | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
|- | |- | ||
| = ''[[Aeolosaurus]] maximus'' | | = ''[[Aeolosaurus]] maximus'' | ||
| Linia 67: | Linia 67: | ||
[[Kategoria:Saurischia]] | [[Kategoria:Saurischia]] | ||
[[Kategoria:Sauropoda]] | [[Kategoria:Sauropoda]] | ||
| + | [[Kategoria:Sauropodomorpha]] | ||
[[Kategoria:Ameryka Południowa]] | [[Kategoria:Ameryka Południowa]] | ||
[[Kategoria:Brazylia]] | [[Kategoria:Brazylia]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:52, 30 cze 2022
| Autor: | Kamil Kamiński |
| Arrudatitan (arrudatytan) | |
|---|---|
| Długość | 19-22 m |
| Dieta | roślinożerny |
| Miejsce | Brazylia, São Paulo |
| Czas |
ok. 83-66 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
.jpg) Kość udowa arrudatytana. Autor zdjęcia: Marco Aurelio Esparza | |
Wstęp
Arrudatitan to rodzaj dość dużego zauropoda, który żył w późnej kredzie na terenie dzisiejszej Brazylii. Początkowo uznano go za kolejny gatunek Aeolosaurus, jednak w 2021 r. stwierdzono, że był to osobny rodzaj.
Etymologia
Nazwa Arrudatitan honoruje prof. Antonio de Celso Arrudę, zbieracza skameniałości i popularyzatora nauki. Drugi człon nazwy pochodzi od greckiego titan („olbrzym”), które często występuje w nazwach dinozaurów z grupy Titanosauria. Epitet gatunkowy odnosi się do wielkości - maximus to z łac. „duży”.
Materiał kopalny
Holotyp (MPMA 12-0001-97) to niekompletny, częściowo artykułowany szkielet - zob. rysunek (prócz zilustrowanych kości odnaleziono też bliżej nieokreślone fragmenty).
Budowa
Arrudatitan był dość dużym tytanozaurem. Dawniej szacowano go na ok. 15 m, jednak wg Silvy Juniora i in. (2021) osiągał 19-22 m długości. Jego najbliższymi krewniakami były Punatitan i Overosaurus. Zapewne Arrudatitan przypominał je wygladem. Od swoich pobratyńców różni się szczegółami budowy kręgów i żeber.
Spis gatunków
| Arrudatitan | Silva Junior, Martinelli, Iori, Marinho, Hechenleitner i Valentin, 2021 |
| A. maximus | (Santucci i de Arruda-Campos, 2011)
Silva Junior, Martinelli, Iori, Marinho, Hechenleitner i Valentin, 2021 |
| = Aeolosaurus maximus | Santucci i de Arruda-Campos, 2011 |
Bibliografia
Silva Junior, J.C.G., Martinelli, A.G., Iori, F.V., Marinho, T.S., Hechenleitner, E.M. & Langer, M.C. (2021). "Reassessment of Aeolosaurus maximus, a titanosaur dinosaur from the Late Cretaceous of Southeastern Brazil." Historical Biology. DOI: 10.1080/08912963.2021.1920016s
