Helioceratops: Różnice pomiędzy wersjami
(linki, cyt.) |
m (→Lokalizacja i pozycja systematyczna) |
||
| Linia 59: | Linia 59: | ||
==Lokalizacja i pozycja systematyczna== | ==Lokalizacja i pozycja systematyczna== | ||
| − | Znane są jedynie pojedyncze pozostałości żuchwy tego [[Ornithischia|dinozaura ptasiomiedniczego]], najprawdopodobniej należące do dwu osobników. Wraz z ''[[Auroraceratops]] rugosus'' i ''[[Yamaceratops]] dorngobiensis'' jest uznawany za jednego z najbardziej [[zaawansowany]]ch neoceratopsów niezaliczanych do [[klad]]u [[Coronosauria]], który obejmuje formy późniejsze i bardziej zaawansowane. Na podstawie dotychczasowych odkryć paleogeograficzne występowanie bazalnych neoceratopsów wydaje się być ograniczone do północnych [[chiny|Chin]] i południowej [[Mongolii]]. Prawdopodobne jest więc, iż w regionie tym wyewoluowali pierwsi przedstawiciele Coronosauria – najbardziej zaawansowane ceratopsy, które dożyły końca [[kredy]]. Póki co jedynym znanym koronozaurem spoza Ameryki Północnej jest chiński [[centrozauryn]] ''[[Sinoceratops]]''. [[Rodzaj]] ''Helioceratops'' i [[gatunek]] typowy ''H. brachygnathus'' opisał [[Jin]] wraz ze swoim zespołem w [[2009]] roku. | + | Znane są jedynie pojedyncze pozostałości żuchwy tego [[Ornithischia|dinozaura ptasiomiedniczego]], najprawdopodobniej należące do dwu osobników. Wraz z ''[[Auroraceratops]] rugosus'' i ''[[Yamaceratops]] dorngobiensis'' jest uznawany za jednego z najbardziej [[zaawansowany]]ch neoceratopsów niezaliczanych do [[klad]]u [[Coronosauria]], który obejmuje formy późniejsze i bardziej zaawansowane. Na podstawie dotychczasowych odkryć paleogeograficzne występowanie bazalnych neoceratopsów wydaje się być ograniczone do północnych [[chiny|Chin]] i południowej [[Mongolia|Mongolii]]. Prawdopodobne jest więc, iż w regionie tym wyewoluowali pierwsi przedstawiciele Coronosauria – najbardziej zaawansowane ceratopsy, które dożyły końca [[kreda|kredy]]. Póki co jedynym znanym koronozaurem spoza Ameryki Północnej jest chiński [[centrozauryn]] ''[[Sinoceratops]]''. [[Rodzaj]] ''Helioceratops'' i [[gatunek]] typowy ''H. brachygnathus'' opisał [[Jin]] wraz ze swoim zespołem w [[2009]] roku. |
==Etymologia== | ==Etymologia== | ||
Wersja z 16:14, 29 maj 2012
| Autor: | Korekta: |
| Marcin Szermański | Jakub Starzyński |
| Helioceratops (helioceratops) | |
|---|---|
| Długość: | ? m |
| Masa: | ? t |
| Miejsce występowania: | Chiny - Jilin |
| Czas występowania | 125,0–93,5 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
| Plik:Helioceratops holotyp.jpg | |
Wstęp
Helioceratops to przedstawiciel ceratopsów, żyjący na terenie współczesnych północno-wschodnich Chin. Jego szczątki datowane są na apt – cenoman.
Materiał kopalny
Holotyp o numerze JLUM L0204-Y-3 to prawa kość zębowa przechowywana w Muzeum Uniwersyteckim w Changchun, mieście w prowincji Jilin.
Paratyp o numerze JLUM L0204-Y-4 to lewa kość szczękowa.
Co prawda zarówno holotyp jak i paratyp leżały blisko siebie w tej samej warstwie, a na podstawie skamieniałości można wywnioskować, że były podobnych rozmiarów, to jednak nie ma więcej przekonujących dowodów, iż należały do jednego osobnika.
Diagnoza
Wg Jina i in. (2009) jest to nie-koronozaurowy przedstawiciel neoceratopsów, wyróżniający się następującymi autapomorfiami: stosunek gałęzi kości zębowej do "długości rzędu zębów/maksymalnej wysokości gałęzi kości zębowej" wynosi 1,6. Strona brzuszna kości przedzębowej bardziej pionowa niż u innych bazalnych neoceratopsów, tworząc kąt ok. 130˚ z brzusznym brzegiem gałęzi kości zębowej. Wyrostki i drugorzędne grzbiety asymetrycznie rozproszone po obu stronach głównego grzbietu zębów kości zębowej do dziewięciu wtórnych grzbietów na półprzyśrodkowej i w górę do czterech w dystalnej połowie.
Lokalizacja i pozycja systematyczna
Znane są jedynie pojedyncze pozostałości żuchwy tego dinozaura ptasiomiedniczego, najprawdopodobniej należące do dwu osobników. Wraz z Auroraceratops rugosus i Yamaceratops dorngobiensis jest uznawany za jednego z najbardziej zaawansowanych neoceratopsów niezaliczanych do kladu Coronosauria, który obejmuje formy późniejsze i bardziej zaawansowane. Na podstawie dotychczasowych odkryć paleogeograficzne występowanie bazalnych neoceratopsów wydaje się być ograniczone do północnych Chin i południowej Mongolii. Prawdopodobne jest więc, iż w regionie tym wyewoluowali pierwsi przedstawiciele Coronosauria – najbardziej zaawansowane ceratopsy, które dożyły końca kredy. Póki co jedynym znanym koronozaurem spoza Ameryki Północnej jest chiński centrozauryn Sinoceratops. Rodzaj Helioceratops i gatunek typowy H. brachygnathus opisał Jin wraz ze swoim zespołem w 2009 roku.
Etymologia
Nazwa rodzajowa Helioceratops pochodzi od imienia boga Słońca z mitologii greckiej, Heliosa, który w wierzeniach starożytnych Greków przemierzał każdego dnia niebo swym złotym rydwanem ze wschodu na zachód oraz greckiego ceratops (rogate oblicze). Nazwa ta wskazuje na orientalne pochodzenie tego neoceratopsa, blisko spokrewnionego z Auroraceratops. Z kolei epitet gatunkowy brachygnathus można w wolnym tłumaczeniu interpretować jako "krótkopyski".
Spis gatunków
| Helioceratops | Jin, Chen, Zan i Godefroit, 2009 |
|---|---|
| H. brachygnathus | Jin, Chen, Zan i Godefroit, 2009 |
Bibliografia
Jin L., Chen J., Zan S. & Godefroit P. (2009) "A New Basal Neoceratopsian Dinosaur from the Middle Cretaceous of Jilin Province, China". Acta Geologica Sinica, 83(2), 200-206
