Pachycephalosaurus: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj
(aktualizacje i poprawki)
Linia 26: Linia 26:
 
| [[USA]] - Dakota Południowa, Montana, Wyoming
 
| [[USA]] - Dakota Południowa, Montana, Wyoming
  
<small>[[formacja Ferris]], [[formacja Hell Creek]], [[formacja Lance]]</small>
+
<small>[[formacja]] [[Ferris]], formacja [[Hell Creek]], formacja [[Lance]]</small>
  
 
?? [[Kanada]] - Alberta
 
?? [[Kanada]] - Alberta
  
<small>??[[formacja Dinosaur Park]], ??[[formacja Oldman]]</small>
+
<small>??formacja [[Dinosaur Park]], ??formacja [[Oldman]]</small>
 
|-
 
|-
 
! '''[[Czas|Czas występowania]]'''
 
! '''[[Czas|Czas występowania]]'''
Linia 53: Linia 53:
 
A i B: AMNH 1696 (holotyp ''P. grangeri''), C i D: UCMP 556078,  
 
A i B: AMNH 1696 (holotyp ''P. grangeri''), C i D: UCMP 556078,  
  
E i F: MPM 8111 (''Stygimoloch''), G i H: TCNI 2004.17.1 (holotyp ''Dracorex''). Skala = 5 cm.</small>
+
E i F: MPM 8111 (''Stygimoloch''), G i H: TCNI 2004.17.1 (holotyp ''Dracorex''). Skala = 5 cm.</small>
 
|}
 
|}
  
Linia 63: Linia 63:
  
 
==''Dracorex'' i ''Stygimoloch'' - "synonimika poprzez ontogenezę"==
 
==''Dracorex'' i ''Stygimoloch'' - "synonimika poprzez ontogenezę"==
Żyjące w tym samym czasie i miejscu, blisko spokrewnione i bardzo podobne do siebie dinozaury (np. charakterystyczny układ różków - zob. rys.) - ''Dracorex'' i ''Stygimoloch'' - reprezentują prawdopodobnie młodsze osobniki ''Pachycephalosaurus'' ([[John Horner|Horner]] i Goodwin, [[2009]]). W trakcie rozwoju osobniczego u początkowo płaskogłowych pachycefalozaurów zanikają okna na górze czaszki, za to wyrasta coraz większa kopuła (to samo stwierdzono też u ''[[Stegoceras]]'' - Schott i in., [[2011]], ale nie u ''[[Colepiocephale]]'' - Schott i in., [[2009]]). Co ciekawe, początkowo małe różki znacznie się powiększają, przekształcając w spikulcowate kolce, które później spłaszczają się w okrągłe guzki. Zjawisko zmniejszania ornamentacji występowało prawdopodobnie u pachycefalozaura ''[[Stegoceras]]''. U niektórych osobników różki mają dołki, będące prawdopodobnie oznaką resorpcji kości a u jednego osobnika - którego przynaleźność do ''Stegoceras'' nie jest absolutnie pewna - brak guzów (Schott i Evans, 2012). Zjawisko resorpcji zostało stwierdzone u przedstawicieli innej grupy [[marginocefal]]i - [[Ceratopsidae]]: spłaszczanie i wchłonięcie przez kryzę różków znajdujących się na jej obrzeżu występuje u ''[[Triceratops]]'' (Horner i Goodwin, [[2006]], [[2008]]) a resorpcję rogów nadocznych stwierdzono u ''[[Centrosaurus]]'', ''[[Einiosaurus]]'' i być może ''[[Vagaceratops]]'' ([[Scott Sampson|Sampson]], [[1995]], Sampson i in., [[1997]], Ryan i in., [[2001]], Holmes i in., 2001). [[Gregory Paul|Paul]] nieoficjalnie podaje, że u niektórych dorosłych różki są duże.
+
Żyjące w tym samym czasie i miejscu, blisko spokrewnione i bardzo podobne do siebie dinozaury (np. charakterystyczny układ różków - zob. rys.) - ''Dracorex'' i ''Stygimoloch'' - reprezentują prawdopodobnie młodsze osobniki ''Pachycephalosaurus'' ([[John Horner|Horner]] i Goodwin, [[2009]]). W trakcie rozwoju osobniczego u początkowo płaskogłowych pachycefalozaurów zanikają okna na górze czaszki, za to wyrasta coraz większa kopuła (to samo stwierdzono też u ''[[Stegoceras]]'' - Schott i in., [[2011]], ale nie u ''[[Colepiocephale]]'' - Schott i in., [[2009]]). Co ciekawe, początkowo małe różki znacznie się powiększają, przekształcając w spikulcowate kolce, które później spłaszczają się w okrągłe guzki (zob. artykuł "[[Zmniejszanie ozdób w ontogenezie dinozaurów]]"). Hipotezę potwierdzają badania osteohistologiczne (Horner i Goodwin, 2009).
 
 
Hipotezę potwierdzają badania osteohistologiczne. Zjawisko zanikania ornamentacji przez resorpcję tkanki kostnej u dzisiejszych zwierząt jest bardzo rzadkie - zostało ono stwierdzone jedynie u jesiotrów, u których początkowo ostre grzbietowe osteodermy stają się płaskie i szersze w miarę rozwoju (Horner i Horner, 2012; Kirschbaum i Williot, 2011).
 
  
 
Dzięki zgłębianiu prawdopodobnego przebiegu [[Ontogeneza|ontogenezy]] i wcześniejszy badaniom, ''Pachycephalosaurus wyomingensis'' jest uznawany za [[starszy synonim]] sześciu innych gatunków (w tym czterech rodzajów).  
 
Dzięki zgłębianiu prawdopodobnego przebiegu [[Ontogeneza|ontogenezy]] i wcześniejszy badaniom, ''Pachycephalosaurus wyomingensis'' jest uznawany za [[starszy synonim]] sześciu innych gatunków (w tym czterech rodzajów).  
Linia 91: Linia 89:
 
Niewątpliwe szczątki ''Pachycephalosaurus'' pochodzą z późnego [[mastrycht]]u zachodu USA.
 
Niewątpliwe szczątki ''Pachycephalosaurus'' pochodzą z późnego [[mastrycht]]u zachodu USA.
  
Być może [[rodzaj]] ''Pachycephalosaurus'' żył przez nawet ok. 10 mln lat i występował także na terenie obecnej Alberty ([[Kanada]]). Okaz BMNH R8646 z [[kampan|kampańskiej]] formacji [[Oldman]] został do niego zaliczony, lecz często przypuszcza się, że przypisanie go do tych osadów jest wynikiem pomyłki. Fragmentaryczny okaz tymczasowo zaliczony do ''Stygimoloch'' (TMP 81.27.24) przez [[Williamson]]a i [[Carr]]a ([[2006]]) pochodzi z osadów formacji [[Dinosaur Park]] (ok. 76 Ma), lecz [[Robert Sullivan|Sullivan]] ([[2006]]) uznał, że to ''[[Stegoceras]]''. Z tej samej formacji wg bazy danych Evansa i in. (2013) pochodzi inny ''Pachycephalosaurus'' - TMP 1999.063.0004 (okaz nie jest nawet wzmiankowany w literaturze).
+
Być może [[rodzaj]] ''Pachycephalosaurus'' żył przez nawet ok. 10 mln lat i występował także na terenie obecnej Alberty ([[Kanada]]). Okaz BMNH R8646 z [[kampan|kampańskiej]] [[formacja|formacji]] [[Oldman]] został do niego zaliczony, lecz często przypuszcza się, że przypisanie go do tych osadów jest wynikiem pomyłki. Fragmentaryczny okaz tymczasowo zaliczony do ''Stygimoloch'' (TMP 81.27.24) przez [[Williamson]]a i [[Carr]]a ([[2006]]) pochodzi z osadów formacji [[Dinosaur Park]] (ok. 76 Ma), lecz [[Robert Sullivan|Sullivan]] ([[2006]]) uznał, że to ''[[Stegoceras]]''. Z tej samej formacji wg bazy danych Evansa i in. (2013) pochodzi inny ''Pachycephalosaurus'' - TMP 1999.063.0004 (okaz nie jest nawet wzmiankowany w literaturze).
  
 
==Spis gatunków==
 
==Spis gatunków==
Linia 126: Linia 124:
 
| {{Kpt|Brown}} i {{Kpt|Schlaikjer}}, 1943
 
| {{Kpt|Brown}} i {{Kpt|Schlaikjer}}, 1943
 
|-
 
|-
| =''Dracorex hogwartsia ''
+
| =''Dracorex hogwartsia ''
 
| {{Kpt|Bakker, Sullivan, Porter, Larson}} i {{Kpt|Saulsbury}}, 2006
 
| {{Kpt|Bakker, Sullivan, Porter, Larson}} i {{Kpt|Saulsbury}}, 2006
 
|-
 
|-
Linia 154: Linia 152:
  
 
Goodwin, M.B., Buchholtz, E.A. & Johnson, R.E. (1998) "Cranial anatomy and diagnosis of Stygimoloch spinifer (Ornithischia: Pachycephalosauria) with comments on cranial display structures in agonistic behavior" Journal of Vertebrate Paleontology, 18, 363–375.
 
Goodwin, M.B., Buchholtz, E.A. & Johnson, R.E. (1998) "Cranial anatomy and diagnosis of Stygimoloch spinifer (Ornithischia: Pachycephalosauria) with comments on cranial display structures in agonistic behavior" Journal of Vertebrate Paleontology, 18, 363–375.
 
Holmes, R.B., Forster, c., Ryan, M. & Shepherd, K.M. (2001) "A new species of Chasmosaurus (Dinosauria: Ceratopsia) from the Dinosaur Park Formation of southern Alberta" Canadian Journal of Earth Sciencies, 38(10), 1423–1438 [[doi:10.1139/cjes-38-10-1423]]
 
 
Horner, J. R. & Goodwin, M. B. (2006) "Major cranial changes during Triceratops ontogeny" Proceedings of the Royal Society of London B, 273: 2757–2761. [[doi:10.1098/rspb.2006.3643]]
 
 
Horner, J. R. & Goodwin, M. B. (2008) "Ontogeny of cranial epi-ossifications in Triceratops" Journal of Vertebrate Paleontology, 28(1), 134–144.
 
  
 
Horner, J.R. & Goodwin, M.B. (2009) "Extreme Cranial Ontogeny in the Upper Cretaceous Dinosaur Pachycephalosaurus" PLoS ONE 4(10), e7626. [[doi:10.1371/journal.pone.0007626]]
 
Horner, J.R. & Goodwin, M.B. (2009) "Extreme Cranial Ontogeny in the Upper Cretaceous Dinosaur Pachycephalosaurus" PLoS ONE 4(10), e7626. [[doi:10.1371/journal.pone.0007626]]
 
Kirschbaum , F. & Williot, P. (2011) "Ontogeny of the European Sturgeon, Acipenser sturio" [w:] Williot, P., Rochard, E., Desse-Berset, N., Kirschbam, F. & Gessner, J. (red.) "Biology and Conservation of the European Sturgeon Acipenser sturio L. 1758" Springer, s. 65-80, [[doi:10.1007/978-3-642-20611-5_5]]
 
  
 
Maryańska, T., Chapman, R.E. & Weishampel, D.B. (2004) "Pachycephalosauria" [w:] Weishampel, D.B., Dodson, P. & Osmólska, H. (red.) "The Dinosauria" Berkeley, University of California Press, 464–477.
 
Maryańska, T., Chapman, R.E. & Weishampel, D.B. (2004) "Pachycephalosauria" [w:] Weishampel, D.B., Dodson, P. & Osmólska, H. (red.) "The Dinosauria" Berkeley, University of California Press, 464–477.
 
Ryan, M.J., Russell, A.P., Eberth, D.A. & Currie, P.J. (2001) "The taphonomy of a Centrosaurus (Ornithischia: Ceratopsidae) bone bed from the Dinosaur Park Formation (Upper Campanian), Alberta, Canada, with comments on cranial ontogeny" Palaios, 16. 482-506.
 
 
Sampson, S.D. (1995) "Two new horned dinosaurs from the Upper Cretaceous Two Medicine Formation of Montana; with a phylogenetic analysis of the Centrosaurinae (Ornithischia: Ceratopsidae)" Journal of Vertebrate Paleontology, 15, 743-760.
 
 
Sampson, S.D., Ryan, M.J. & Tanke, D.H. (1997) "Craniofacial ontogeny in centrosaurine dinosaurs (Ornithischia: Ceratopsidae): taxonomic and behavioral implications" Zoological Journal of the Linnean Society, 121(3), 293-337.
 
 
Schott, R.K., Evans, D.C., Williamson, T.E. Carr, T.D. & Goodwin, M.B. (2009) "The Anatomy and Systematics of Colepiocephale lambei (Dinosauria: Pachycephalosauridae)" Journal of Vertebrate Paleontology 29:3, 771-786
 
 
Schott, R.K., Evans, D.C., Goodwin, M.B., Horner, J.R., Brown, C.M. & Longrich, N.R. (2011) "Cranial Ontogeny in Stegoceras validum (Dinosauria: Pachycephalosauria): A Quantitative Model of Pachycephalosaur Dome Growth and Variation" PLoS ONE 6(6): e21092. [[doi:10.1371/journal.pone.0021092]]
 
 
Schott, R.K. & Evans, D.C. (2012) "Squamosal ontogeny and variation in the pachycephalosaurian dinosaur Stegoceras validum Lambe, 1902, from the Dinosaur Park Formation, Alberta" Journal of Vertebrate Paleontology, 32(4), 903-913. [[doi:10.1080/02724634.2012.679878]]
 
  
 
Sues, H.-D. & Galton, P.M. (1987) "Anatomy and classification of the North American Pachycephalosauria (Dinosauria: Ornithischia)" Palaeontographica Abteilung A, 198(1-3), 1-40.
 
Sues, H.-D. & Galton, P.M. (1987) "Anatomy and classification of the North American Pachycephalosauria (Dinosauria: Ornithischia)" Palaeontographica Abteilung A, 198(1-3), 1-40.
Linia 190: Linia 168:
  
 
Bakker (online): http://scienceblogs.com/laelaps/2008/04/paleontological_profiles_rober.php
 
Bakker (online): http://scienceblogs.com/laelaps/2008/04/paleontological_profiles_rober.php
 
Horner, V.S. & Horner, J.R. (2012) "Sturgeon dorsal osteoderm ontogeny: A transformational model for marginocephalian squamosal ornaments" Society of Vertebrate Paleontology, 72nd Annual Meeting, Program and Abstracts Book, s. 113 [abstrakt]
 
  
 
Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford</small>
 
Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford</small>
Linia 202: Linia 178:
 
[[Kategoria:Mezozoik]]
 
[[Kategoria:Mezozoik]]
 
[[Kategoria:Kreda]]
 
[[Kategoria:Kreda]]
[[Kategoria:mastrycht]]
+
[[Kategoria:Mastrycht]]

Wersja z 23:36, 22 paź 2013

Autor: Korekta:
Maciej Ziegler Witek Napierała, Dawid Mika, Jakub Starzyński


Pachycephalosaurus (pachycefalozaur)
Długość: 4,5 m
Masa: 450 kg
Miejsce występowania: USA - Dakota Południowa, Montana, Wyoming

formacja Ferris, formacja Hell Creek, formacja Lance

?? Kanada - Alberta

??formacja Dinosaur Park, ??formacja Oldman

Czas występowania (??76-)67-65,5 Ma

późna kreda (??kampan-późny mastrycht)

Systematyka Dinosauria

Ornithischia

Pachycephalosauria

Pachycephalosauridae

Pachycephalosaurinae

Pachycephalosaurus ontogeneza.png

Czaszki i ontogeneza Pachycephalosaurus za Horner i Goodwin (2009). Od góry:

A i B: AMNH 1696 (holotyp P. grangeri), C i D: UCMP 556078,

E i F: MPM 8111 (Stygimoloch), G i H: TCNI 2004.17.1 (holotyp Dracorex). Skala = 5 cm.

Wstęp

Pachycephalosaurus to najsłynniejszy, największy i najpóźniejszy z dinozaurów grubogłowych (Pachycephalosauria), żyjący w końcu kredy na terenie obecnej Ameryki Północnej.

Etymologia

Pachycephalosaurus znaczy "grubogłowy jaszczur". Epitet gatunkowy jedynego ważnego gatunku pochodzi od miejsca znalezienia (Wyoming).

Dracorex i Stygimoloch - "synonimika poprzez ontogenezę"

Żyjące w tym samym czasie i miejscu, blisko spokrewnione i bardzo podobne do siebie dinozaury (np. charakterystyczny układ różków - zob. rys.) - Dracorex i Stygimoloch - reprezentują prawdopodobnie młodsze osobniki Pachycephalosaurus (Horner i Goodwin, 2009). W trakcie rozwoju osobniczego u początkowo płaskogłowych pachycefalozaurów zanikają okna na górze czaszki, za to wyrasta coraz większa kopuła (to samo stwierdzono też u Stegoceras - Schott i in., 2011, ale nie u Colepiocephale - Schott i in., 2009). Co ciekawe, początkowo małe różki znacznie się powiększają, przekształcając w spikulcowate kolce, które później spłaszczają się w okrągłe guzki (zob. artykuł "Zmniejszanie ozdób w ontogenezie dinozaurów"). Hipotezę potwierdzają badania osteohistologiczne (Horner i Goodwin, 2009).

Dzięki zgłębianiu prawdopodobnego przebiegu ontogenezy i wcześniejszy badaniom, Pachycephalosaurus wyomingensis jest uznawany za starszy synonim sześciu innych gatunków (w tym czterech rodzajów).

Bakker (online) wspomina o (jego zdaniem) młodym Pachycephalosaurus, osiągającym 2/3 rozmiarów dorosłego, który przypomina morfologią 'klasycznego' pachycefalozaura (kopuła jest duża a różki małe). Donosi też (Bakker i in., 2006) o czaszkach Stygimoloch wielkości Dracorex (mała kopuła i duże różki). Może to świadczyć o nieprawidłowości hipotezy ontogenezy Hornera i Goodwina albo o zmienności osobniczej, geograficznej, stratygraficznej, płciowej itp. (lub też ewentualnie o istnieniu więcej niż jednego pachycefalozauryda). Okazy czekają wciąż na oficjalną publikację.

Budowa

Autorka: Edyta Felcyn.

Czaszka Pachycephalosaurus z pełnymi drobnych, karbowanych zębów szczękami ma kilka bardzo charakterystycznych cech. Jak na pacycefalozaura, miał długą czaszkę i unikalną, dobrze rozwiniętą ornamentację. Z kości nosowych wystaje wiele małych i kilka większych stożkowatych różków, zakrywających nozdrza, natomiast tył czaszki zdobią spore kolce lub guzy. Szczyt jego łba sklepia kopuła z litej kości gruba na 22 cm (u AMNH 1696 - Brown i Schlaikjer, 1943).

Dieta

Mimo ciągłych badań Pachycephalosaurus wciąż stwarza problemy i wątpliwości. Nie jest pewne nawet, jaki był skład diety tych dinozaurów. Prawdopodobnie żywiły się liśćmi i pędami roślin, choć część paleontologów skłonna jest uważać, że były wszystkożerne - np. Maryańska i in. (2004) wspominają o owadach.

Materiał kopalny

Holotyp (USNM 12031) to niekompletna czaszka - kości czołowo-ciemieniowe i łuskowe. Poza tym znaleziono kilkanaście niekompletnych czaszek - głównie kopuł. Prawie kompletny jest okaz AMNH 1696, w którym brak głównie kości przedszczękowej (holotyp P. grangeri; 64,2 cm dł.).

Omawiany rodzaj znany jest z co najmniej 34 okazów, głównie czaszek, ale także z materiału pozaczaszkowego (Evans i in. 2013; nie licząc odlewów). Znaleziono bardzo małe - ok. dziesięciokrotnie mniejsze od holotypu Dracorex - fragmenty kości łuskowych, pochodzące prawdopodobnie od Pachycephalosaurus (Williamson i in., 2009). Wliczając Dracorex i Stygimoloch, liczba okazów urasta do 51; są to m.in.:

  • holotyp Dracorex (TCMI 2004.17.1) to prawie kompletna czaszka (42 cm dł.) i cztery kręgi szyjne: dźwigacz, trzeci, ósmy oraz dziewiąty. Znane są 4 kolejne okazy Dracorex (Evans i in. 2013).
  • holotyp Stygimoloch (UCMP 119433) to dobrze zachowana lewa kość łuskowa. Przypisano do niego jeszcze 11 osobników. Okaz UCMP 128383 zawiera elementy pozaczaszkowe - niekompletne: 12 kręgów ogonowych, wiele grzbietowych i wyrostków poprzecznych oraz skostniałych miosept (przeważnie zbudowanych z tkanki łącznej przegród między mięśniami; wcześniej to, co okazało się wg Browna i Russella, 2012 mioseptami, nazywano przeważnie "skostniałymi ścięgnami"). Okaz AMNH 21541 zawiera kręgi - tylne grzbietowe, krzyżowe (1?) i przednie ogonowe i skostniałe miosepty oraz kości kończyn (niekompletna kość udowa, piszczel, fragmenty śródstopia, paliczek, część k. kruczej, strzałki i ? k.ramiennej).

Lokalizacje i wiek

Niewątpliwe szczątki Pachycephalosaurus pochodzą z późnego mastrychtu zachodu USA.

Być może rodzaj Pachycephalosaurus żył przez nawet ok. 10 mln lat i występował także na terenie obecnej Alberty (Kanada). Okaz BMNH R8646 z kampańskiej formacji Oldman został do niego zaliczony, lecz często przypuszcza się, że przypisanie go do tych osadów jest wynikiem pomyłki. Fragmentaryczny okaz tymczasowo zaliczony do Stygimoloch (TMP 81.27.24) przez Williamsona i Carra (2006) pochodzi z osadów formacji Dinosaur Park (ok. 76 Ma), lecz Sullivan (2006) uznał, że to Stegoceras. Z tej samej formacji wg bazy danych Evansa i in. (2013) pochodzi inny Pachycephalosaurus - TMP 1999.063.0004 (okaz nie jest nawet wzmiankowany w literaturze).

Spis gatunków

Pachycephalosaurus Brown i Schlaikjer, 1943 nomen protectum, nomen conservandum
=Dracorex Bakker, Sullivan, Porter, Larson i Saulsbury, 2006
=Stenotholus Giffin, Gabriel i Johnson, 1988
=Stygimoloch Galton i Sues, 1983
=Tylosteus Leidy, 1872 nomen rejectum
P. wyomingensis (Gilmore, 1931) Brown i Schlaikjer, 1943 nomen protectum, nomen conservandum
=Troodon wyomingensis Gilmore, 1931
=P. grangeri Brown i Schlaikjer, 1943 typowy
=P. reinheimeri Brown i Schlaikjer, 1943
=Dracorex hogwartsia Bakker, Sullivan, Porter, Larson i Saulsbury, 2006
=Stygimoloch spinifer Galton i Sues, 1983
=Stenotholus kohleri Giffin, Gabriel i Johnson, 1988
=Stenotholus kohlerorum Giffin, Gabriel i Johnson, 1988
=Tylosteus ornatus Leidy, 1872 nomen rejectum

Bibliografia

Bakker, R.T., Sullivan, R.M., Porter, V., Larson, P. & Saulsbury, S.J. (2006) "Dracorex hogwartsia, n. gen., n. sp., a spiked, flat-headed pachycephalosaurid dinosaur from the Upper Cretaceous Hell Creek Formation of South Dakota" New Mexico Museum of Natural History and Science Bulletin, 35, 331–345.

Brown, B. & Schlaikjer, E.M. (1943) "A study of the troödont dinosaurs with the description of a new genus and four new species" Bulletin of the American Museum of Natural History, 82 (5), 115–150.

Brown, C.M. & Russell, A.P. (2012) "Homology and Architecture of the Caudal Basket of Pachycephalosauria (Dinosauria: Ornithischia): The First Occurrence of Myorhabdoi in Tetrapoda" PLoS ONE 7(1): e30212. doi:10.1371/journal.pone.0030212

Evans, D.C., Schott, R.K., Larson, D.W., Brown, C.M. & Ryan, M.J. (2013) "The oldest North American pachycephalosaurid and the hidden diversity of small-bodied ornithischian dinosaurs" Nature Communications, 4, 1828 doi:10.1038/ncomms2749

Goodwin, M.B., Buchholtz, E.A. & Johnson, R.E. (1998) "Cranial anatomy and diagnosis of Stygimoloch spinifer (Ornithischia: Pachycephalosauria) with comments on cranial display structures in agonistic behavior" Journal of Vertebrate Paleontology, 18, 363–375.

Horner, J.R. & Goodwin, M.B. (2009) "Extreme Cranial Ontogeny in the Upper Cretaceous Dinosaur Pachycephalosaurus" PLoS ONE 4(10), e7626. doi:10.1371/journal.pone.0007626

Maryańska, T., Chapman, R.E. & Weishampel, D.B. (2004) "Pachycephalosauria" [w:] Weishampel, D.B., Dodson, P. & Osmólska, H. (red.) "The Dinosauria" Berkeley, University of California Press, 464–477.

Sues, H.-D. & Galton, P.M. (1987) "Anatomy and classification of the North American Pachycephalosauria (Dinosauria: Ornithischia)" Palaeontographica Abteilung A, 198(1-3), 1-40.

Sullivan, R.M. (2006) "A taxonomic review of the Pachycephalosauridae (Dinosauria: Ornithischia)" New Mexico Museum of Natural History and Science Bulletin, 35, 347-365.

Williamson, T.E. & Carr, T.D. (2002) "A new genus of derived pachycephalosaurian from western North America" Journal of Vertebrate Paleontology, 22, 779–801.

Williamson, T.E. & Carr, T.D. (2006) "First Record of a pachycephalosaurine (Ornithischia: Pachycephalosauria) from the Dinosaur Park Formation, Alberta, Canada" New Mexico Museum of Natural History Bulletin, 35, 323-327.

Williamson, T.E., Carr, T.D., Williams, S.A. & Tremaine, K. (2009) "Early Ontogeny of Pachycephalosaurine Squamosals as Revealed by Juvenile Specimens from the Hell Creek Formation, Eastern Montana" Journal of Vertebrate Paleontology, 29(1), 291-294.

Bakker (online): http://scienceblogs.com/laelaps/2008/04/paleontological_profiles_rober.php

Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford