Pierścień sklerotyczny: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Struktura ta była już prawdopodobnie u pierwotnych, wczesnych gadów (zauropsydów). Służy ona do utrzymywania kształtu oka mimo jego wewnętrznego ciśnienia. Pierścień sklerotyczny uczestniczy także w akomodacji oka, czyli do dostosowywania ostrości widzenia do obiektów o różnej odległości od niego. Do pierścienia przyczepia się część mięśni, które naciskają na soczewkę podczas akomodacji. | Struktura ta była już prawdopodobnie u pierwotnych, wczesnych gadów (zauropsydów). Służy ona do utrzymywania kształtu oka mimo jego wewnętrznego ciśnienia. Pierścień sklerotyczny uczestniczy także w akomodacji oka, czyli do dostosowywania ostrości widzenia do obiektów o różnej odległości od niego. Do pierścienia przyczepia się część mięśni, które naciskają na soczewkę podczas akomodacji. | ||
| − | W toku ewolucji pierścień sklerotyczny zanikł u węży i [[ | + | W toku ewolucji pierścień sklerotyczny zanikł u węży i [[Kenozoik|kenozoicznych]] krokodyli. Zachował się u [[Avialae|ptaków]] i większości jaszczurek. |
Pierścień sklerotyczny występuje także u ryb kostnoszkieletowych, temnospondyli i mikrozaurów, ale czy jest homologiczny gadom. U plakodermów i akantodów składał się z czterech elementów. U dzisiejszych ryb są już tylko dwa elementy. U szybkopływających [[gatunek|gatunków]] takich jak tuńczyki i mieczniki pierścień jest zrośnięty by tworzyć sztywną ochronę dla oka przed naporem wody. | Pierścień sklerotyczny występuje także u ryb kostnoszkieletowych, temnospondyli i mikrozaurów, ale czy jest homologiczny gadom. U plakodermów i akantodów składał się z czterech elementów. U dzisiejszych ryb są już tylko dwa elementy. U szybkopływających [[gatunek|gatunków]] takich jak tuńczyki i mieczniki pierścień jest zrośnięty by tworzyć sztywną ochronę dla oka przed naporem wody. | ||
Wersja z 20:49, 21 paź 2013
Pierścień sklerotyczny (ang. sclerotic ring) - cienki, kostny pierścień, składający się z wielu drobnych elementów. Znajduje się w oku, a dokładniej w twardówce, otaczającej rogówkę.
Struktura ta była już prawdopodobnie u pierwotnych, wczesnych gadów (zauropsydów). Służy ona do utrzymywania kształtu oka mimo jego wewnętrznego ciśnienia. Pierścień sklerotyczny uczestniczy także w akomodacji oka, czyli do dostosowywania ostrości widzenia do obiektów o różnej odległości od niego. Do pierścienia przyczepia się część mięśni, które naciskają na soczewkę podczas akomodacji.
W toku ewolucji pierścień sklerotyczny zanikł u węży i kenozoicznych krokodyli. Zachował się u ptaków i większości jaszczurek.
Pierścień sklerotyczny występuje także u ryb kostnoszkieletowych, temnospondyli i mikrozaurów, ale czy jest homologiczny gadom. U plakodermów i akantodów składał się z czterech elementów. U dzisiejszych ryb są już tylko dwa elementy. U szybkopływających gatunków takich jak tuńczyki i mieczniki pierścień jest zrośnięty by tworzyć sztywną ochronę dla oka przed naporem wody.
