Plesiohadros

Autor:

Łukasz Czepiński

---

Plesiohadros (plezjohadros)
Długość:	?10 m
Masa:	?2 t
Miejsce występowania:	Mongolia Alag Teeg (formacja Djadokhta)
Czas występowania	późna kreda (kampan)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Ornithopoda Iguanodontia Hadrosauroidea
Rekonstrukcja zachowanych kości czaszki plezjohadrosa (MPC-D100/745). Skala: 10 cm Autor: Łukasz Czepiński (za: Tsogtbaatar et al., 2014)
Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":4,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[],"imageoverlays":null}

Wstęp

Plesiohadros djadokhtaensis to gatunek hadrozauroida z późnej kredy Mongolii (Pustynia Gobi).

Materiał kopalny

Holotyp (MPC-D100/745) to niekompletna czaszka i częściowy szkielet pozaczaszkowy.

Budowa

W anatomii plezjohadrosa można dopatrzeć się unikalnej kombinacji cech prymitywnych, charakterystycznych dla bazalnych iguanodontów jak i zaawansowanych, typowych dla hadrozaurydów. Autapomorfią Plesiohadros jest budowa kości przedczołowych, tworzących pomarszczoną, podwiniętą grzbietową krawędź oczodołu. Być może za życia struktura ta była podstawą małego, keratynowego wyrostka w kształcie rogu.

Paleoekologia

Plezjohadros jest najwcześniejszym ornitopodem znanym z późnej kredy Mongolii. Był największym zwierzęciem w późnokredowej (kampan) formacji Djadokhta, w której dominowały głównie ceratopsy (Protoceratops), a powszechne były również ankylozaury (Pinacosaurus), owiraptorydy (np. Oviraptor) i dromeozaurydy (np. Velociraptor).

Filogeneza

Kladogramy są powszechnym sposobem przedstawiania hipotez o pokrewieństwach między organizmami. Ich interpretacja wymaga pewnych umiejętności, dlatego też dowiedz się Jak czytać kladogramy.

Hadrosauroidea	Altirhinus Jinzhousaurus Fukuisaurus Eolambia Equijubus Probactrosaurus Protohadros Telmatosaurus Bactrosaurus Levnesovia Tanius Tethyshadros Plesiohadros Lophorhothon Hadrosauridae

Kladogram ukazujący pokrewieństwo Plesiohadros z innymi hadrozauroidami (za: Tsogtbaatar, et al., 2014).

Plezjohadros był nie-hadrozaurydowym hadrozauroidem (nie należał do kladu Hadrosauridae). Analizy filogenetyczne sugerują, że jest taksonem siostrzanym dla Hadrosauridae i północnoamerykańskiego Lophorhothon. Hadrozaurydy były powszechne zarówno w kampanie jak i mastrychcie Ameryki Północnej, Rosji, Chin i, prawdopodobnie, Europy. Całkowita wymiana hadrozauroidów przez hadrozaurydy, która nastąpiła w mastrychcie (w mongolskiej formacji Nemegt powszechne są szczątki Saurolophus angustirostris, stamtąd znana jest również Barsboldia) jest wynikiem złożonej wymiany faunistycznej między Azją i Ameryką Północną, która nastąpiła w najpóźniejszej kredzie. Radiacja hadrozaurydów najprawdopodobniej zachodziła dzięki migracji przez Beringię (pas lądu łączący północną część Ameryki Północnej z Azją). Być może nieobecność nie-hadrozaurydowych hadrozauroidów w późniejszej kredzie jest wynikiem zmiany klimatu z bardziej suchego (formacja Djadokhta) na bardziej wilgotny (formacja Nemegt).

Etymologia

Nazwa rodzajowa Plesiohadros pochodzi z połączenia dwóch wyrazów - greckiego plesios ("bliski") i hadros, odnoszącego się do dinozaurów kaczodziobych (hadrozaurydów). Nazwa gatunkowa, djadokhtaensis, odnosi się do formacji geologicznej, z której pochodzi ten dinozaur. Całą nazwę można zatem przetłumaczyć jako "bliski hadrozaurydom [dinozaur] z Djadokhta".

Spis gatunków

Plesiohadros	Tsogtbaatar, Weishampel, Evans & Watabe, 2014
P. djadokhtaensis	Tsogtbaatar, Weishampel, Evans & Watabe, 2014

Bibliografia

Tsogtbaatar, K., Weishampel, D.B., Evans, D.C. & Watabe, M., 2014. A new hadrosaurid (Plesiohadros djadokhtaensis) from the Late Cretaceous Djadokhtan Fauna of southern Mongolia. W: Eberth, D.A., & Evans, D.C. (red.) Hadrosaurs: Proceedings of the International Hadrosaur Symposium. Indiana University Press. 108-135