Rahiolisaurus: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj
(sprawdzone, namiary zmienione w https://www.fcc.gov/media/radio/dms-decimal)
m (Materiał kopalny)
Linia 57: Linia 57:
 
[[Holotyp]] składa się z trzech powiązanych ze sobą kości: biodrowej (ISIR 550), niekompletnej łonowej (ISIR 554) i udowej (ISIR 557).  
 
[[Holotyp]] składa się z trzech powiązanych ze sobą kości: biodrowej (ISIR 550), niekompletnej łonowej (ISIR 554) i udowej (ISIR 557).  
  
Materiał przypisany to liczne pojedyncze kości. Z elementów czaszki znana jest tylko kość przedszczękowa. Oprócz tego znaleziono kręgi z różnych części ciał, kość łopatkowo-kruczą wiele kości miednicy i kończyn tylnych. Pochodzą one od wielu osobników w rożnym wieku. Kość ramienna, początkowo przypisywana do tego taksonu okazała się należeć do młodego tytanozaura, a kość uznana za promieniową w rzeczywistości pochodziła ze śródstopia (Novas i in., 2010).  
+
Materiał przypisany to liczne pojedyncze kości. Z elementów czaszki znana jest tylko kość przedszczękowa. Oprócz tego znaleziono kręgi z różnych części ciał, kość łopatkowo-kruczą oraz wiele kości miednicy i kończyn tylnych. Pochodzą one od wielu osobników w rożnym wieku. Kość ramienna, początkowo przypisywana do tego taksonu okazała się należeć do młodego tytanozaura, a kość uznana za promieniową w rzeczywistości pochodziła ze śródstopia (Novas i in., 2010).
  
 
==Etymologia==
 
==Etymologia==

Wersja z 18:15, 6 maj 2017

Autor: Korekta:
Kamil Kamiński Maciej Ziegler


Rahiolisaurus (rahiolizaur)
Długość: ok. 7[1] m
Masa: ok. 1,2 t
Miejsce występowania: Indie - stan Gujarat

(formacja Lameta)

Czas występowania późna kreda (mastrycht)
Systematyka Dinosauria

Theropoda

Ceratosauria

Abelisauroidea

(?)[2] Abelisauridae

Carnotaurinae[3]

Dahalokely restoration.jpg

Rekonstrukcja Dahalokely, być może rahiolizaur wyglądał podobnie.

Autor: Danny Cicchetti [1].

Wstęp

Rahiolisaurus był dużym mięsożernym teropodem, występującym na obszarze dzisiejszych Indii w późnej kredzie. Był to jeden z wielu abelizaurydów opisanych z formacji Lameta. Wg niektórych badań nie należał on jednak do tej rodziny. Rahiolisaurus został nazwany i opisany w 2010 r. przez zespół paleontologów pod kierownictwem Fernando Novasa.

Materiał kopalny

Holotyp składa się z trzech powiązanych ze sobą kości: biodrowej (ISIR 550), niekompletnej łonowej (ISIR 554) i udowej (ISIR 557).

Materiał przypisany to liczne pojedyncze kości. Z elementów czaszki znana jest tylko kość przedszczękowa. Oprócz tego znaleziono kręgi z różnych części ciał, kość łopatkowo-kruczą oraz wiele kości miednicy i kończyn tylnych. Pochodzą one od wielu osobników w rożnym wieku. Kość ramienna, początkowo przypisywana do tego taksonu okazała się należeć do młodego tytanozaura, a kość uznana za promieniową w rzeczywistości pochodziła ze śródstopia (Novas i in., 2010).

Etymologia

Nazwa Rahiolisaurus pochodzi od wsi Rahioli oraz greckiego słowa sauros („jaszczur”, „gad”). Epitet gatunkowy gujaratensis nawiązuje do indyjskiego stanu Gujarat.

Budowa

Rahiolisaurus był dość dużym, ale smukłym teropodem, o delikatniejszej budowie niż znany z tej samej formacji skalnej Rajasaurus. Płytki międzyzębowe kości przedszczękowej prawdopodobnie były zrośnięte w jedną kość, pozbawioną pionowych bruzd, typowych dla abelizaurydów. Znajdowały się w niej cztery stożkowate zęby, co jest typowe dla tej i wielu innych rodzin teropodów. Wysokość ich koron wahała się w przedziale 2,4-2,8 cm. Kręgi szyjne były amficeliczne i pozbawione pleuroceli, przeciwnie do innych abelizauroidów. Wyrostki kolczyste kręgów szyjnych rahiolizaura były poprzecznie rozszerzone, co zbliża go do karnotaura, i odróżnia od mażungazaura. Kość krzyżowa prawdopodobnie składała się z siedmiu kręgów, co również jest zgodne ze stanem obserwowanym u karnotaura, nie były one jednak tak wąskie, jak u argentyńskiego krewniaka. Kończyny tylne były stosunkowo smukłe, w porównaniu np. do radżazaura. Rahiolisaurus wyróżniał się także kilkoma cechami budowy miednicy i śródstopia (Novas i in., 2010).

Paleoekologia

Rahiolisaurus znany jest z indyjskiej formacji Lameta. Przez lata opisano z niej wiele rodzajów abelizaurydówi mniejszych teropodów, jednak zdecydowana większość znana jest z bardzo skąpego materiału kopalnego. Jednym z lepiej poznanych wydaje się Rajasaurus, którego szczątki odkryto w odległości ok. 400 m od miejsca znalezienia rahiolizaura (Novas i in., 2010). Żyło tam również kilka tytanozaurów, takich jak Isisaurus, które mogły stanowić pożywienie tych mięsożerców. Na terenach tych panował klimat tropikalny lub subtropikalny (Sharma i in., 2005).

Spis gatunków

Rahiolisaurus Novas, Chatterjee i Rudra, 2010
R. gujaratensis Novas, Chatterjee i Rudra, 2010

Bibliografia

Novas, F.E., Chatterjee, S., Rudra, D.K., Datta, P.M. (2010). "Rahiolisaurus gujaratensis, n. gen. n. sp., A New Abelisaurid Theropod from the Late Cretaceous of India". W: Saswati Bandyopadhyay (ed.): New Aspects of Mesozoic Biodiversity. Springer Berlin / Heidelberg, 45–62. doi:10.1007/978-3-642-10311-7

Sharma, N., Kar, R.K., Agarwal, A., Kar, R. (2005). "Fungi in dinosaurian (Isisaurus) coprolites from the Lameta Formation (Maastrichtian) and its reflection on food habit and environment". Micropaleontology, 51(1), 73-82.

Mapa znalezisk: _________________________________________
Wczytywanie mapy…