Rahiolisaurus: Różnice pomiędzy wersjami
(sprawdzone, namiary zmienione w https://www.fcc.gov/media/radio/dms-decimal) |
m (→Materiał kopalny) |
||
Linia 57: | Linia 57: | ||
[[Holotyp]] składa się z trzech powiązanych ze sobą kości: biodrowej (ISIR 550), niekompletnej łonowej (ISIR 554) i udowej (ISIR 557). | [[Holotyp]] składa się z trzech powiązanych ze sobą kości: biodrowej (ISIR 550), niekompletnej łonowej (ISIR 554) i udowej (ISIR 557). | ||
− | Materiał przypisany to liczne pojedyncze kości. Z elementów czaszki znana jest tylko kość przedszczękowa. Oprócz tego znaleziono kręgi z różnych części ciał, kość łopatkowo-kruczą wiele kości miednicy i kończyn tylnych. Pochodzą one od wielu osobników w rożnym wieku. Kość ramienna, początkowo przypisywana do tego taksonu okazała się należeć do młodego tytanozaura, a kość uznana za promieniową w rzeczywistości pochodziła ze śródstopia (Novas i in., 2010). | + | Materiał przypisany to liczne pojedyncze kości. Z elementów czaszki znana jest tylko kość przedszczękowa. Oprócz tego znaleziono kręgi z różnych części ciał, kość łopatkowo-kruczą oraz wiele kości miednicy i kończyn tylnych. Pochodzą one od wielu osobników w rożnym wieku. Kość ramienna, początkowo przypisywana do tego taksonu okazała się należeć do młodego tytanozaura, a kość uznana za promieniową w rzeczywistości pochodziła ze śródstopia (Novas i in., 2010). |
==Etymologia== | ==Etymologia== |
Wersja z 18:15, 6 maj 2017
Autor: | Korekta: |
Kamil Kamiński | Maciej Ziegler |
Rahiolisaurus (rahiolizaur) | |
---|---|
Długość: | ok. 7[1] m |
Masa: | ok. 1,2 t |
Miejsce występowania: | Indie - stan Gujarat |
Czas występowania | późna kreda (mastrycht) |
Systematyka | Dinosauria
(?)[2] Abelisauridae |
Rekonstrukcja Dahalokely, być może rahiolizaur wyglądał podobnie. Autor: Danny Cicchetti [1]. |
Wstęp
Rahiolisaurus był dużym mięsożernym teropodem, występującym na obszarze dzisiejszych Indii w późnej kredzie. Był to jeden z wielu abelizaurydów opisanych z formacji Lameta. Wg niektórych badań nie należał on jednak do tej rodziny. Rahiolisaurus został nazwany i opisany w 2010 r. przez zespół paleontologów pod kierownictwem Fernando Novasa.
Materiał kopalny
Holotyp składa się z trzech powiązanych ze sobą kości: biodrowej (ISIR 550), niekompletnej łonowej (ISIR 554) i udowej (ISIR 557).
Materiał przypisany to liczne pojedyncze kości. Z elementów czaszki znana jest tylko kość przedszczękowa. Oprócz tego znaleziono kręgi z różnych części ciał, kość łopatkowo-kruczą oraz wiele kości miednicy i kończyn tylnych. Pochodzą one od wielu osobników w rożnym wieku. Kość ramienna, początkowo przypisywana do tego taksonu okazała się należeć do młodego tytanozaura, a kość uznana za promieniową w rzeczywistości pochodziła ze śródstopia (Novas i in., 2010).
Etymologia
Nazwa Rahiolisaurus pochodzi od wsi Rahioli oraz greckiego słowa sauros („jaszczur”, „gad”). Epitet gatunkowy gujaratensis nawiązuje do indyjskiego stanu Gujarat.
Budowa
Rahiolisaurus był dość dużym, ale smukłym teropodem, o delikatniejszej budowie niż znany z tej samej formacji skalnej Rajasaurus. Płytki międzyzębowe kości przedszczękowej prawdopodobnie były zrośnięte w jedną kość, pozbawioną pionowych bruzd, typowych dla abelizaurydów. Znajdowały się w niej cztery stożkowate zęby, co jest typowe dla tej i wielu innych rodzin teropodów. Wysokość ich koron wahała się w przedziale 2,4-2,8 cm. Kręgi szyjne były amficeliczne i pozbawione pleuroceli, przeciwnie do innych abelizauroidów. Wyrostki kolczyste kręgów szyjnych rahiolizaura były poprzecznie rozszerzone, co zbliża go do karnotaura, i odróżnia od mażungazaura. Kość krzyżowa prawdopodobnie składała się z siedmiu kręgów, co również jest zgodne ze stanem obserwowanym u karnotaura, nie były one jednak tak wąskie, jak u argentyńskiego krewniaka. Kończyny tylne były stosunkowo smukłe, w porównaniu np. do radżazaura. Rahiolisaurus wyróżniał się także kilkoma cechami budowy miednicy i śródstopia (Novas i in., 2010).
Paleoekologia
Rahiolisaurus znany jest z indyjskiej formacji Lameta. Przez lata opisano z niej wiele rodzajów abelizaurydówi mniejszych teropodów, jednak zdecydowana większość znana jest z bardzo skąpego materiału kopalnego. Jednym z lepiej poznanych wydaje się Rajasaurus, którego szczątki odkryto w odległości ok. 400 m od miejsca znalezienia rahiolizaura (Novas i in., 2010). Żyło tam również kilka tytanozaurów, takich jak Isisaurus, które mogły stanowić pożywienie tych mięsożerców. Na terenach tych panował klimat tropikalny lub subtropikalny (Sharma i in., 2005).
Spis gatunków
Rahiolisaurus | Novas, Chatterjee i Rudra, 2010 |
R. gujaratensis | Novas, Chatterjee i Rudra, 2010 |
Bibliografia
Novas, F.E., Chatterjee, S., Rudra, D.K., Datta, P.M. (2010). "Rahiolisaurus gujaratensis, n. gen. n. sp., A New Abelisaurid Theropod from the Late Cretaceous of India". W: Saswati Bandyopadhyay (ed.): New Aspects of Mesozoic Biodiversity. Springer Berlin / Heidelberg, 45–62. doi:10.1007/978-3-642-10311-7
Sharma, N., Kar, R.K., Agarwal, A., Kar, R. (2005). "Fungi in dinosaurian (Isisaurus) coprolites from the Lameta Formation (Maastrichtian) and its reflection on food habit and environment". Micropaleontology, 51(1), 73-82.
- ↑ Zob. Abelisauridae#Wymiary
- ↑ Farke i Sertich, 2013
- ↑ Systematyka za Longrich i in., 2017, gdzie Carnotaurinae =Brachyrostra. Alternatywna systematyka w ramach Abelisauridae to:
1) Brachyrostra (Tortosa i in., 2014; Filippi i in., 2016);
2) Majungasaurinae (Canale i in., 2016);
3) Neoceratosauria: Abelisauroidea: Carnotaurinae: Majungasaurinae (Wang i in., 2017)
Mapa znalezisk: _________________________________________ | |
---|---|
Wczytywanie mapy…
|