Pectinodon: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj
m (Historia i ważność taksonu)
m
 
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika)
Linia 9: Linia 9:
 
  |dieta                  = mięsożerny
 
  |dieta                  = mięsożerny
 
  |miejsce                = [[USA]]
 
  |miejsce                = [[USA]]
<small>Wyoming ([[formacja|formacje]] [[Lance]] i [[Hell Creek]])</small>
+
<small>Wyoming, Montana, Dakota Południowa ([[formacja|formacje]] [[Lance]] i [[Hell Creek]])</small>
 
  |czas                  = {{Występowanie|68|66}}
 
  |czas                  = {{Występowanie|68|66}}
 
ok. 68-66  [[Ma]]<br>
 
ok. 68-66  [[Ma]]<br>
<small>]]późna kreda]] (późny [[mastrycht]])</small>
+
<small>[[późna kreda]] (późny [[mastrycht]])</small>
 
  |systematyka            =  
 
  |systematyka            =  
 
[[Dinosauria]]
 
[[Dinosauria]]

Aktualna wersja na dzień 20:31, 4 lut 2021

Autor: Kamil Kamiński


Pectinodon
Dieta mięsożerny
Miejsce USA

Wyoming, Montana, Dakota Południowa (formacje Lance i Hell Creek)

Czas
252 201 145
66

ok. 68-66 Ma
późna kreda (późny mastrycht)

Systematyka Dinosauria

Theropoda

Tetanurae

Coelurosauria

Paraves

Troodontidae

Wounding tooth by tomozaurus-d9bdf34.png.jpg
Rekonstrukcja Troodon. Pectinodon był zapewne podobny. Autor: Tom Parker.


Wstęp

Pectinodon to rodzaj małego teropoda z rodziny Troodontidae żyjącego w późnej kredzie na obszarach dzisiejszych Stanów Zjednoczonych. Jest to jeden z młodszych przedstawicieli tego kladu, choć znany jest niemal wyłącznie z zębów. Zapewne był to lekko zbudowany, dwunożny mięsożerca przypominający ptaka.

Etymologia

Nazwa Pectinodon pochodzi od łacińskiego pectin („grzebień”) oraz greckiego odon („ząb”). Nawiązuje ona do charakterystycznego kształtu zębów. Epitet gatunkowy honoruje Roberta Bakkera, słynnego amerykańskiego paleontologa.

Materiał kopalny

Holotyp (UCM 3844) to pojedynczy ząb.

Paratypy to kolejne trzy zęby. Materiał przypisany przez Carpentera (1982) obejmuje następnych siedem zębów. Do Pectinodon może też należeć pozostały troodontydowy materiał z formacji Lance. Obejmuje on głównie zęby, ale są to również skorupki jaj oraz szczątki młodych okazów, a także kilka kości kończyn. Być może zęby troodontydów z formacji Hell Creek to również pozostałości Pectinodon (Mortimer, online).

Historia i ważność taksonu

Ząb przypisywany do Pectinodon. Źródło: Larson i Currie, 2013 [1].

Pectinodon został opisany przez Carpentera w 1982 r. na podstawie kilku zębów z formacji Lance w stanie Wyoming. Z osadów tej formacji, jak również równowiekowej Hell Creek w Montanie i Dakocie Południowej znane są inne szczątki troodontydów, mogące należeć do tego samego taksonu. W 1991 r. Olshevsky użył kombinacji Troodon bakkeri. Mimo skąpego materiału kopalnego, opartego głównie na zębach, Pectinodon bywa uznawany za ważny rodzaj (np. Lrson i Currie [2013] na podstawie badań morfometrycznych uznają za szczątki Pectinodon zęby z formacji Lance i Hell Creek).

W 1985 r. Nessov nazwał Pectinodon „asiamericanus”, który obecnie nie jest łączony z omawianym rodzajem (zob. opis Saurornithoides).

Zęby przypisywane do rodzaju Pectinodon znane są również z osadów formacji Dinosaur Park w Albercie, reprezentują one jednak inny morfotyp niż zęby z Lance i Hell Creek (Larson i Currie, 2013). Jest to więc zapewne odrębny gatunek lub nawet rodzaj, biorąc pod uwagę znaczną różnicę stratygraficzną. Osady formacji Dinosaur Park pochodzą bowiem z kampanu i są o niemal 10 mln lat starsze niż Lance czy Hell Creek.

Spis gatunków

Pectinodon Kenneth Carpenter, 1982
P. bakkeri Kenneth Carpenter, 1982
P. “asiamericanus” Nessov, 1985 nomen dubium

Bibliografia

Carpenter, K. (1982). "Baby dinosaurs from the Late Cretaceous Lance and Hell Creek formations and a description of a new species of theropod". Contributions to Geology, University of Wyoming. 20 (2): 123–134.

Larson, D.W. & Currie P.J. (2013). "Multivariate Analyses of Small Theropod Dinosaur Teeth and Implications for Paleoecological Turnover through Time", PLoS ONE 8(1): e54329. doi:10.1371/journal.pone.0054329.

Mortimer, M (2016 online) [2].