Gobihadros: Różnice pomiędzy wersjami
(aktualizacja) |
m |
||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
[[Holotyp]] (MPC-D100/746) to kompletny artykułowany szkielet wraz z nieco rozczłonkowaną czaszką<ref name="T2019"></ref>. | [[Holotyp]] (MPC-D100/746) to kompletny artykułowany szkielet wraz z nieco rozczłonkowaną czaszką<ref name="T2019"></ref>. | ||
| − | Materiał przypisany jest niezwykle bogaty i obejmuje m.in. okaz MPC-D100/763 (kompletna artykułowana czaszka i dłoń). Oprócz tego odkryto wiele innych skamieniałości, należących do ''Gobihadros''<ref name="T2019"></ref>. Holotyp mierzy około 3 metry długości, ale są też kości znacznie większych osobników. Okaz ZPAL MgD‐III/3 obejmujący kość udową i piszczelową jest szacowany na 7,5 metra długości<ref>Słowiak, J., Szczygielski, T., Ginter, M., Fostowicz‐Frelik, Ł. 2020. Uninterrupted growth in a non‐polar hadrosaur explains the gigantism among duck‐billed dinosaurs. Palaeontology, w druku. [https://doi.org/10.1111/pala.12473]</ref>. | + | Materiał przypisany jest niezwykle bogaty i obejmuje m.in. okaz MPC-D100/763 (kompletna artykułowana czaszka i dłoń). Oprócz tego odkryto wiele innych skamieniałości, należących do ''Gobihadros''<ref name="T2019"></ref>. Holotyp mierzy około 3 metry długości, ale są też kości znacznie większych osobników. Okaz ZPAL MgD‐III/3 obejmujący m.in. kość udową i piszczelową jest szacowany na 7,5 metra długości<ref>Słowiak, J., Szczygielski, T., Ginter, M., Fostowicz‐Frelik, Ł. 2020. Uninterrupted growth in a non‐polar hadrosaur explains the gigantism among duck‐billed dinosaurs. Palaeontology, w druku. [https://doi.org/10.1111/pala.12473]</ref>. Był to zapewne bardzo stary osobnik, któy osiągnął maksymalne rozmiary, o czym świadczą widoczne cechy zatrzymania wzrostu. |
==Budowa i filogeneza== | ==Budowa i filogeneza== | ||
| Linia 50: | Linia 50: | ||
Wg analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Tsogtbaatara i współpracowników, ''Gobihadros'' był przedstawicielem [[klad]]u Hadrosauromorpha w obrębie Hadrosauroidea<ref name="T2019"></ref>. Jego bliskimi krewniakami były prawdopodobnie takie dinozaury jak ''[[Bactrosaurus]]'', ''[[Gilmoreosaurus]]'' czy ''[[Claosaurus]]''. | Wg analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Tsogtbaatara i współpracowników, ''Gobihadros'' był przedstawicielem [[klad]]u Hadrosauromorpha w obrębie Hadrosauroidea<ref name="T2019"></ref>. Jego bliskimi krewniakami były prawdopodobnie takie dinozaury jak ''[[Bactrosaurus]]'', ''[[Gilmoreosaurus]]'' czy ''[[Claosaurus]]''. | ||
| + | |||
| + | ==Choroby== | ||
| + | U wspomnianego okazu ZPAL MgD‐III/3 zdiagnozowano chorobę związaną z wiekiem, polegającą na odkładaniu się w stawach pirofosforanu wapnia. Jest to pierwszy taki przypadek odkryty u nieptasich dinozaurów. Prawdopodobnie zwierzę to cierpiało na bóle i ograniczoną ruchomość stawów <ref>Słowiak, J., Szczygielski, T., Rothschild, B.M. et al. Dinosaur senescence: a hadrosauroid with age-related diseases brings a new perspective of “old” dinosaurs. Sci Rep 11, 11947 (2021). [https://doi.org/10.1038/s41598-021-91366-1]</ref> | ||
==Spis gatunków== | ==Spis gatunków== | ||
Wersja z 20:10, 29 cze 2021
| Autor: | Kamil Kamiński |
| Korekta: | Mateusz Tałanda |
| Gobihadros (gobihadros) | |
|---|---|
| Długość | ok. 7,5 m |
| Dieta | roślinożerny |
| Miejsce | Mongolia, ajmak południowogobijski i wschodniogobijski |
| Czas |
ok. 100-84 Ma późna kreda (cenoman – santon) |
| Systematyka | Dinosauria |
 Rekonstrukcja szkieletu oraz czaszka w czterech rzutach. Źródło: Tsogtbaatar i in., 2019. [4]. | |
Wstęp
Gobihadros to rodzaj niedużego roślinożernego dinozaura z kladu Hadrosauroidea, żyjącego w późnej kredzie na terenie dzisiejszej Mongolii. Jest to pierwszy niehadrozaurydowy przedstawiciel tej grupy z centralnej Azji, znany z tak kompletnych szczątków. Został on nazwany i opisany w 2019 r. przez grupę naukowców, której przewodził Khishigjav Tsogtbaatar[1].
Etymologia
Nazwa Gobihadros oznacza „hadrozauroid z pustyni Gobi”. Epitet gatunkowy mongoliensis nawiązuje do kraju, gdzie znaleziono jego szczątki[1].
Materiał kopalny
Holotyp (MPC-D100/746) to kompletny artykułowany szkielet wraz z nieco rozczłonkowaną czaszką[1].
Materiał przypisany jest niezwykle bogaty i obejmuje m.in. okaz MPC-D100/763 (kompletna artykułowana czaszka i dłoń). Oprócz tego odkryto wiele innych skamieniałości, należących do Gobihadros[1]. Holotyp mierzy około 3 metry długości, ale są też kości znacznie większych osobników. Okaz ZPAL MgD‐III/3 obejmujący m.in. kość udową i piszczelową jest szacowany na 7,5 metra długości[2]. Był to zapewne bardzo stary osobnik, któy osiągnął maksymalne rozmiary, o czym świadczą widoczne cechy zatrzymania wzrostu.
Budowa i filogeneza
Gobihadros był stosunkowo dużym roślinożercą, mogącym poruszać się zarówno dwu- jak i czworonożnie. Ogólnym planem budowy ciała przypominał inne hadrozauroidy. Od swoich krewniaków (tzn. niehadrozaurydowych hadrozauroidów) różnił się budową kości przedszczękowej i obecnością trzech funkcjonalnych zębów w każdej z pozycji zębowych w żuchwie. Cechy te zbliżały go do przedstawicieli Hadrosauridae, jednak zdaniem autorów opisu był to efekt konwergencji (ewolucji zbieżnej). Od hadrozaurydów, a także Tethyshadros i Plesiohadros różnił się przede wszystkim pierwszym palcem dłoni, przyjmującym u niego kształt kolca. Ponadto spośród większości hadrozauroidów spoza Hadrosauridae odróżniała go również budowa miednicy[1].
Wg analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Tsogtbaatara i współpracowników, Gobihadros był przedstawicielem kladu Hadrosauromorpha w obrębie Hadrosauroidea[1]. Jego bliskimi krewniakami były prawdopodobnie takie dinozaury jak Bactrosaurus, Gilmoreosaurus czy Claosaurus.
Choroby
U wspomnianego okazu ZPAL MgD‐III/3 zdiagnozowano chorobę związaną z wiekiem, polegającą na odkładaniu się w stawach pirofosforanu wapnia. Jest to pierwszy taki przypadek odkryty u nieptasich dinozaurów. Prawdopodobnie zwierzę to cierpiało na bóle i ograniczoną ruchomość stawów [3]
Spis gatunków
| Gobihadros | Tsogtbaatar, Weishampel, Evans i Watabe, 2019 |
| G. mongoliensis | Tsogtbaatar, Weishampel, Evans i Watabe, 2019 |
Bibliografia
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Tsogtbaatar, K., Weishampel, D.B., Evans, D.C., Watabe, M. 2019. A new hadrosauroid (Dinosauria: Ornithopoda) from the Late Cretaceous Baynshire Formation of the Gobi Desert (Mongolia). PLoS ONE, t. 14 (4): e0208480. doi:10.1371/journal.pone.0208480.
- ↑ Słowiak, J., Szczygielski, T., Ginter, M., Fostowicz‐Frelik, Ł. 2020. Uninterrupted growth in a non‐polar hadrosaur explains the gigantism among duck‐billed dinosaurs. Palaeontology, w druku. [1]
- ↑ Słowiak, J., Szczygielski, T., Rothschild, B.M. et al. Dinosaur senescence: a hadrosauroid with age-related diseases brings a new perspective of “old” dinosaurs. Sci Rep 11, 11947 (2021). [2]
