Harpymimus

 Do poprawy (brak źródeł!) i aktualizacji.

Autor:	Korekta:
Dawid Mika	Maciej Ziegler Tomasz Sokołowski

---

Harpymimus (harpimim)
Długość:	3,5-4 m
Masa:	? kg
Miejsce występowania:	Mongolia - Ajmak środkowogobijski (formacja Shinekhudug)
Czas występowania	137-125 Ma wczesna kreda (hoteryw - barrem)
Systematyka	Dinosauria Saurischia Theropoda Tetanurae Coelurosauria Ornithomimosauria
Rekonstrukcja. Autor: Stephen O'Connor [1]

Wstęp

Harpymimus to teropod, występujący we wczesnej kredzie na terenach Mongolii. W odróżnieniu od późniejszych ornitomimów harpimim miał zęby, ale tylko w żuchwie.

Został on znaleziony w Ajmaku środkowogobijskim (wschodniej części pustyni Gobi) w formacji Shinekhudug (Shinekhudukskaya Svita, hoteryw - barrem). Inne dinozaury znane z formacji Shinekhudug to prymitywny ceratops Psittacosaurus mongoliensis i styrakostern Altirhinus kurzanovi.

Etymologia

Nazwa rodzajowa składa się z greckich słów harpyiai - "harpia" oraz mimos - "naśladowca" i oznacza "naśladowca Harpii" (potworów z mitologii greckiej). Epitet naukowy honoruje natomiast Aleksey'a P. Okladnikova - rosyjskiego palentologa.

Materiał kopalny i budowa

Holotyp oznaczony jako IGM 100/29 i przechowywany w Mongolskiej Akademii Nauk w Ułan Bator składa się z dość kompletnego szkieletu bez części pasu barkowego, miednicy i kończyn tylnych - zob. rys.

Czaszka harpimima jest praktycznie kompletna, choć mocno zgnieciona, co może zniekształcać szczegóły anatomiczne. Są dowody na obecność dzioba u harpimima, który łącznie z zębami żuchwy służył najprawdopodobniej do chwytania pożywienia. Ogólnie budową przypomina inne ornitomimozaury - tak jak one ma długie uzbrojone w ostre pazury kończyny przednie i długie kończyny tylne. Zęby harpimima różnią się budową od zębów innych wczesnych ornitomimozaurów, jak Pelecanimimus polyodon i jest ich mniej. O ile pelikanimim ma 72 zęby w żuchwie i 145 w szczęce górnej, harpimim ma ich zaledwie jedenaście i tylko w żuchwie.

Spis gatunków

Harpymimus	Barsbold i Perle, 1984
H. okladnikovi	Barsbold i Perle, 1984