Neogaeornis: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "{{DISPLAYTITLE:''Neogaeornis''}} {{Opis |Autor = Michał Siedlecki |Korekta = |nazwa = ''Neogaeornis'' (neogeornis) |długość = 68 cm <ref name="Molina-Larramendi...") |
m (→Bibliografia) |
||
| Linia 67: | Linia 67: | ||
<small> | <small> | ||
Agnolín, F.L.; Egli, F.B.; Chatterjee, S.; Marsà, J.A.G (2017). "Vegaviidae, a new clade of southern diving birds that survived the K/T boundary". The Science of Nature. 104 (87): 87 [https://doi.org/10.1007%2Fs00114-017-1508-y] | Agnolín, F.L.; Egli, F.B.; Chatterjee, S.; Marsà, J.A.G (2017). "Vegaviidae, a new clade of southern diving birds that survived the K/T boundary". The Science of Nature. 104 (87): 87 [https://doi.org/10.1007%2Fs00114-017-1508-y] | ||
| − | |||
Brodkorb. (1963). "Catalogue of fossil birds. Part 1 (Archaeopterygiformes through Ardeiformes)". Bulletin of the Florida State Museum, Biological Sciences. 7, 179-293. | Brodkorb. (1963). "Catalogue of fossil birds. Part 1 (Archaeopterygiformes through Ardeiformes)". Bulletin of the Florida State Museum, Biological Sciences. 7, 179-293. | ||
Wersja z 19:02, 26 kwi 2024
| Autor: | Michał Siedlecki |
| Neogaeornis (neogeornis) | |
|---|---|
| Długość | 68 cm [1] |
| Masa | 3 kg [1] |
| Dieta | mięsożerny |
| Miejsce | Chile - wyspa Quiriquina
(formacja [Quiriquina]]) |
| Czas |
ok. 70-67 Ma |
| Systematyka | Dinosauria
???Anseriformes |
 Rekonstrukcja Vegavis. Być może neogeornis wyglądał podobnie. Autor: El fosilmaníaco [1] | |
Wstęp
Neogaeornis to słabo poznany rodzaj ptaka z grupy wegawidów żyjącego na terenie obecnego Chile pod koniec ery mezozoicznej.
Materiał kopalny
Holotyp (GPMK 123) to izolowany tarsometatarsus. Materiał przypisany może obejmować inny izolowany tibiotarsus, nieposiadający numeru katalogowego.
Historia taksonu i systematyka
Szczątki tego awiala zostały odkryte w pierwszej połowie lat 20. XX wieku na wyspie Quiriquina należącej do Chile w osadach formacji geologicznej nazwanej na cześć wyspy, a nazwany został w 1929 roku. Od momentu odkrycia jego pojedynczej skamieniałości, trwały spory o jego pokrewieństwa z dzisiejszymi oraz dotychczas znanymi wymarłymi ptakami. Lambrecht (1929) uznał go za bliskiego krewnego żyjących dzisiaj perkozów i nurów. Brodkorb (1963) przypisał go do wymarłej rodziny ziemnowodnych ptaków Baptornithidae (członków większej grupy Hesperornithiformes). Obecnie uznawany jest zaś za członka rodziny Vegavidae, innych wymarłych ptaków o dość niejasnych pokrewieństwach również związanych z wodą, konkretnie z morzami (Agnolín i in, 2017).
Zachowanie i paleośrodowisko
Neogeornis był drapieżnym ptakiem polującym prawdopodobnie na ryby (np: Belonostomus (zapewne polował na młode osobniki tego rodzaju)) i morskie głowonogi, takie jak belemnity, nurkując do wody z dużej wysokości na stosunkowo długi czas oraz na relatywnie duże głębokości (podobnie jak dzisiejsze burzykowate). W głębi ówczesnego morza żyły liczne plezjozaury z grupy Elasmosauridae : Cimoliasaurus, Aristonectes oraz Wunyelfia, które również polowały na ryby; morskie żółwie z gatunku Australobaena chilensis, płaszczki z gatunku Ischyrizha chilensis oraz szczytowe drapieżniki - pliozaury (oznaczone jedynie jako Pliosaurus sp., jednak z pewnością nie należące do tego rodzaju).
Spis gatunków
| Neogaeornis | Lambrecht, 1929 |
| N. wetzeli | Lambrecht, 1929 |
Bibliografia
Agnolín, F.L.; Egli, F.B.; Chatterjee, S.; Marsà, J.A.G (2017). "Vegaviidae, a new clade of southern diving birds that survived the K/T boundary". The Science of Nature. 104 (87): 87 [2]
Brodkorb. (1963). "Catalogue of fossil birds. Part 1 (Archaeopterygiformes through Ardeiformes)". Bulletin of the Florida State Museum, Biological Sciences. 7, 179-293.
Lambrecht, K. (1929). "Neogaeornis wetzeli n. g. n. sp., der reste Kreidevogel der südlichen Hemispäre". Paläontol. Z. 11 (2): 121–129. [3]
Mortimer, M. (online) [4]
![[1]](https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Vegavis_restoration.jpg){kind=link}