Antarctopelta: Różnice pomiędzy wersjami
m |
(Sanchez i in., 2024) |
||
| (Nie pokazano 5 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
|dieta = roślinożerny | |dieta = roślinożerny | ||
|miejsce = [[Antarktyda]] - Wyspa Jamesa Rossa | |miejsce = [[Antarktyda]] - Wyspa Jamesa Rossa | ||
| − | <small>([[formacja]] [[ | + | <small>([[formacja]] [[Snow Hill Island]])</small> |
| − | |czas = {{Występowanie| | + | |czas = {{Występowanie|73.6|73.3}} |
| − | ok. | + | ok. 73,4 [[Ma]] <ref>Roberts, E. M., O’Connor, P. M., Clarke, J. A., Slotznick, S. P., Placzek, C. J., Tobin, T. S., Hannaford, C., Orr, T., Jinnah, Z. A., Claeson, K. M., Salisbury, S., Kirschvink, J. L., Pirrie, D., & Lamanna, M. C. (2023). "New age constraints support a K/Pg boundary interval on Vega Island, Antarctica: Implications for latest Cretaceous vertebrates and paleoenvironments". GSA Bulletin, 135(3-4), 867-885. [[doi:10.1130/B36422.1]]</ref><br> |
<small>[[późna kreda]] ([[kampan]])</small> | <small>[[późna kreda]] ([[kampan]])</small> | ||
|systematyka = | |systematyka = | ||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
[[Parankylosauria]] | [[Parankylosauria]] | ||
| − | |grafika = | + | |grafika = Antarcopelta.jpg |
| − | |podpis = Rekonstrukcja ''[[ | + | |podpis = Rekonstrukcja przyżyciowa ''Antarctopelta''. Autor: Levi B. Martinez-Reza [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Antarcopelta.jpg] |
| + | [[Plik:Antarctopelta Size Comparison.svg|350px]] | ||
| + | Porównanie rozmiarów człowieka z ''Antarcopelta''. Autor: SlvrHwk [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Antarctopelta_Size_Comparison.svg] | ||
|PorównanieGrupa = | |PorównanieGrupa = | ||
|PorównanieDługość = | |PorównanieDługość = | ||
| Linia 33: | Linia 35: | ||
}} | }} | ||
==Wstęp== | ==Wstęp== | ||
| − | ''Antarctopelta oliveroi'' jest gatunkiem niewielkiego ankylozaura żyjącego w późnej kredzie na terytorium dzisiejszej Antarktydy. Antarktopelta to największy znany przedstawiciel niezwykłego kladu Parankylosauria. W 2024 roku Soto-Acuña i | + | ''Antarctopelta oliveroi'' jest gatunkiem niewielkiego ankylozaura żyjącego w późnej kredzie na terytorium dzisiejszej Antarktydy. Antarktopelta to największy znany przedstawiciel niezwykłego kladu Parankylosauria. W 2024 roku Soto-Acuña i współpracownicy dokonali szczegółowego opisu skamieniałości omawianego dinozaura. |
==Lokalizacja== | ==Lokalizacja== | ||
| − | Szkielet został odnaleziony w osadach formacji | + | Szkielet został odnaleziony w osadach formacji Snow Hill Island, która była osadzona w płytkim środowisku morskim i zawiera także skamieliny morskie, takie jak zęby rekinów, pozostałości mozazaura ''[[Taniwhasaurus]] antarcticus'', a także amonity. Okaz antarktopelty został zlokalizowany na Wyspie Jamesa Rossa w pobliżu Półwyspu Antarktycznego w [[1986]] roku i jest pierwszym dinozaurem odkrytym w Antarktyce. Pomimo to dinozaur ten został nazwany i opisany dopiero w roku [[2006]]. |
==Materiał kopalny== | ==Materiał kopalny== | ||
[[Plik:Antarcopelta recovering.jpg|thumb|Skamieniałości ''Antarctopelta''. Autor: Levi B. Martinez-Reza [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Antarcopelta_recovering.jpg]]] | [[Plik:Antarcopelta recovering.jpg|thumb|Skamieniałości ''Antarctopelta''. Autor: Levi B. Martinez-Reza [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Antarcopelta_recovering.jpg]]] | ||
| − | [[Holotyp]] (86-X-28-1) to częściowy szkielet obejmujący fragment lewej kości zębowej wraz z zębem, co najmniej 5 izolowanych zębów, 5 kręgów szyjnych (w tym 3 połączone ze sobą odlewy) 2 trzony kręgów grzbietowo-krzyżowych, 3 trzony kręgów połączonych z kością krzyżową, 7 ogonowych (w tym 3 niekompletne), fragmenty żeber, niekompletną łopatkę, kość kruczą oraz ramienną, częściową kość biodrową, prawdopodobny paliczek dłoni, kości stopy, osteodermy z ciała oraz z ogona tworzące niewielką buławę. Do omawianego rodzaju zapewne należą również jeszcze nieopisane zęby z kości szczękowej, fragmenty kości zębowej, prawdopodobnie kość szczękowa, trzon kręgu, niekompletna stopa oraz osteodermy (Soto-Acuña i in., 2024). | + | [[Holotyp]] (MLP 86-X-28-1) to częściowy szkielet obejmujący fragment lewej kości zębowej wraz z zębem, co najmniej 5 izolowanych zębów, 5 kręgów szyjnych (w tym 3 połączone ze sobą odlewy) 2 trzony kręgów grzbietowo-krzyżowych, 3 trzony kręgów połączonych z kością krzyżową, 7 ogonowych (w tym 3 niekompletne), fragmenty żeber, niekompletną łopatkę, kość kruczą oraz ramienną, częściową kość biodrową, prawdopodobny paliczek dłoni, kości stopy, osteodermy z ciała oraz z ogona tworzące niewielką buławę. Do omawianego rodzaju zapewne należą również jeszcze nieopisane zęby z kości szczękowej, fragmenty kości zębowej, prawdopodobnie kość szczękowa, trzon kręgu, niekompletna stopa oraz osteodermy (Soto-Acuña i in., 2024). |
==Budowa== | ==Budowa== | ||
| Linia 48: | Linia 50: | ||
==Paleobiologia== | ==Paleobiologia== | ||
Wcześniejsze badania sugerowały, że ''Antarctopelta'' z Wyspy Jamesa Rossa to osobnik młodociany. Jednakże hipoteza ta może być obalona przez fakt, że kręgi antarktopelty ukazują całkowite połączenie łuków nerwowych i trzonów kręgów. Osobnik młodociany powinien mieć widoczne szwy między kręgami. Poza tym wstępna analiza histologiczna kilku żeber i kości palców pokazuje wewnętrzne struktury kostne, których osobnik młodociany nie powinien posiadać. Dowodzi to, że odkryty okaz antarktopelty mógł być osobnikiem w pełni dorosłym (Salgado i Gasparini, 2006). Badanie histologiczne przeprowadzone przez Cedrę i in. (2019) wykazało, że [[holotyp|okaz typowy]] w chwili śmierci był dojrzałym płciowo osobnikiem. Mimo ciężkich warunków środowiskowych ''Antarctopelta'' odznaczała się podobnym sposobem wzrostu jak jej kuzyni z wyższych szerokości geograficznych. | Wcześniejsze badania sugerowały, że ''Antarctopelta'' z Wyspy Jamesa Rossa to osobnik młodociany. Jednakże hipoteza ta może być obalona przez fakt, że kręgi antarktopelty ukazują całkowite połączenie łuków nerwowych i trzonów kręgów. Osobnik młodociany powinien mieć widoczne szwy między kręgami. Poza tym wstępna analiza histologiczna kilku żeber i kości palców pokazuje wewnętrzne struktury kostne, których osobnik młodociany nie powinien posiadać. Dowodzi to, że odkryty okaz antarktopelty mógł być osobnikiem w pełni dorosłym (Salgado i Gasparini, 2006). Badanie histologiczne przeprowadzone przez Cedrę i in. (2019) wykazało, że [[holotyp|okaz typowy]] w chwili śmierci był dojrzałym płciowo osobnikiem. Mimo ciężkich warunków środowiskowych ''Antarctopelta'' odznaczała się podobnym sposobem wzrostu jak jej kuzyni z wyższych szerokości geograficznych. | ||
| + | |||
| + | ''Antarctopelta'' podobnie jak inne [[Ankylosauria|ankykozaury]] oprócz osteoderm miała między nimi mniejsze kosteczki. Zdaniem Sanchez i współpracowników (2024) kosteczki te powstawały w wyniku metaplazji lub neoplazji. Badacze ci uważają, że obydwa procesy mogły współistnieć podczas formowania się tych struktur. Swoją budową różniły się one od kości. | ||
==Systematyka== | ==Systematyka== | ||
| − | + | Początkowo uważano, że ''Antarctopelta'' posiadała cechy zarówno ankylozaurów, jak i nodozaurów, przez co sprawiała problemy w przydziale do odpowiedniej rodziny. [[Leonardo Salgado|Salgado]] i [[Zulma Gasparini|Gasparini]] przydzielili antarktopeltę do [[Ankylosauria]] ''[[incertae sedis]]'' (o niepewnej pozycji). Analiza kladystyczna Thompsona i in. ([[2012]]) wskazuje, że jest to najbardziej [[bazalny]] nodozauryd. [[Arbour]] i [[Currie]] ([[2016]]) klasyfikują go jako [[Nodosauridae]] indet., w dodatku ''[[nomen dubium]]''. Analiza filogenetyczna przeprowadzona przez Soto-Acuñę i in. (2021) wykazała, że ''Antarctopelta'' to prymitywny ankylozaur blisko spokrewniony z ''[[Stegouros]]'' i ''[[Kunbarrasaurus]]''. Tworzą one [[klad]] Parankylosauria zamieszkujący dawne obszary Gondwany. Soto-Acuña i współpracownicy (2024) potwierdzili przynależność ''Antarctopelta'' do wcześniej wymienionej grupy dinozaurów pancernych. | |
==Etymologia== | ==Etymologia== | ||
| Linia 61: | Linia 65: | ||
|- | |- | ||
| {{V|''A. oliveroi''}} | | {{V|''A. oliveroi''}} | ||
| − | | {{Kpt|Salgado}} i {{Kpt|Gasparini}}, 2006 | + | | {{Kpt|[[Salgado]]}} i {{Kpt|[[Gasparini]]}}, [[2006]] |
|} | |} | ||
| − | == | + | ==Bibliografia== |
<small> | <small> | ||
| − | Arbour, V.M. & Currie, P.J. (2016) "Systematics, phylogeny and palaeobiogeography of the ankylosaurid dinosaurs". Journal of Systematic Palaeontology. [[doi:10.1080/14772019.2015.1059985]] | + | Arbour, V. M. & Currie, P. J. (2016). "Systematics, phylogeny and palaeobiogeography of the ankylosaurid dinosaurs". Journal of Systematic Palaeontology. [[doi:10.1080/14772019.2015.1059985]] |
| − | Cerda, I. A., Gasparini, Z., Coria, R. A., Salgado, L., Reguero, M., Ponce, D., ... & Moly, J. (2019). "Paleobiological inferences for the Antarctic dinosaur ''Antarctopelta oliveroi'' (Ornithischia: Ankylosauria) based on bone histology of the holotype". Cretaceous Research, 103, 104171. [[doi:10.1016/j.cretres.2019.07.001]] | + | Cerda, I. A., Gasparini, Z., Coria, R. A., Salgado, L., Reguero, M., Ponce, D., Gonzalez, R., Jannello, J. M., & Moly, J. (2019). "Paleobiological inferences for the Antarctic dinosaur ''Antarctopelta oliveroi'' (Ornithischia: Ankylosauria) based on bone histology of the holotype". Cretaceous Research, 103, 104171. [[doi:10.1016/j.cretres.2019.07.001]] |
Salgado, L. & Gasparini, Z. (2006) "Reappraisal of an ankylosaurian dinosaur from the Upper Cretaceous of James Ross Island (Antarctica)" Geodiversitas, 28 (1), 119–135. | Salgado, L. & Gasparini, Z. (2006) "Reappraisal of an ankylosaurian dinosaur from the Upper Cretaceous of James Ross Island (Antarctica)" Geodiversitas, 28 (1), 119–135. | ||
| − | Soto Acuña S, Vargas A.O & Kaluza J.A. (2024). "A new look at the first dinosaur discovered in Antarctica: reappraisal of ''Antarctopelta oliveroi'' (Ankylosauria: Parankylosauria)". Advances in Polar Science. 35 (1): 78–107. [[doi:10.12429/j.advps.2023.0036.]] | + | Sanchez, S., de Ricqlès, A., Ponstein, J., Tafforeau, P., & Zylberberg, L. (2024). "Microstructure and development of the dermal ossicles of ''Antarctopelta oliveroi'' (Dinosauria, Ankylosauria): A complex morphogenetic system deciphered through three‐dimensional X‐ray microtomography". Journal of Anatomy. [[doi:10.1111/joa.14159]] |
| + | |||
| + | Soto Acuña, S., Vargas, A. O., & Kaluza, J. A. (2024). "A new look at the first dinosaur discovered in Antarctica: reappraisal of ''Antarctopelta oliveroi'' (Ankylosauria: Parankylosauria)". Advances in Polar Science. 35 (1): 78–107. [[doi:10.12429/j.advps.2023.0036.]] | ||
| − | Soto-Acuña, S., Vargas, A., Kaluza, J., Leppe, M., Botelho, J., Palma-Liberona, J., Gutstein, C., Fernández, R., Ortiz, H., Milla, V., Aravena, B., Manriquez, L., Alarcon- | + | Soto-Acuña, S., Vargas, A., Kaluza, J., Leppe, M., Botelho, J., Palma-Liberona, J., Gutstein, C., Fernández, R., Ortiz, H., Milla, V., Aravena, B., Manriquez, L., Alarcon-Muñoz, J., Pino, J., Trevisan, C., Mansilla, H., Hinojosa, L., Munoz-Walther, V. & Rubilar-Rogers, D. (2021). "Bizarre tail weaponry in a transitional ankylosaur from subantarctic Chile". Nature, 600(7888), 259-263. [[doi:10.1038%2Fs41586-021-04147-1]] |
| − | Thompson, R.S., Parish, J.C., Maidment, S.C.R. & Barrett, P.M. (2012) "Phylogeny of the ankylosaurian dinosaurs (Ornithischia: Thyreophora)" Journal of Systematic Palaeontology. [[doi:10.1080/14772019.2011.569091]] | + | Thompson, R. S., Parish, J. C., Maidment, S. C. R. & Barrett, P. M. (2012). "Phylogeny of the ankylosaurian dinosaurs (Ornithischia: Thyreophora)" Journal of Systematic Palaeontology. [[doi:10.1080/14772019.2011.569091]] |
<references/></small> | <references/></small> | ||
Aktualna wersja na dzień 16:39, 19 lis 2024
| Autor: | Jakub Starzyński, Paweł Konarzewski |
| Korekta: | Maciej Ziegler, Marcin Szermański |
| Antarctopelta (antarktopelta) | |
|---|---|
| Długość | 4 m [1] |
| Dieta | roślinożerny |
| Miejsce | Antarktyda - Wyspa Jamesa Rossa |
| Czas |
ok. 73,4 Ma [2] |
| Systematyka | Dinosauria |
 Rekonstrukcja przyżyciowa Antarctopelta. Autor: Levi B. Martinez-Reza [3]
| |
| Mapa znalezisk | |
Wczytywanie mapy…
| |
Wstęp
Antarctopelta oliveroi jest gatunkiem niewielkiego ankylozaura żyjącego w późnej kredzie na terytorium dzisiejszej Antarktydy. Antarktopelta to największy znany przedstawiciel niezwykłego kladu Parankylosauria. W 2024 roku Soto-Acuña i współpracownicy dokonali szczegółowego opisu skamieniałości omawianego dinozaura.
Lokalizacja
Szkielet został odnaleziony w osadach formacji Snow Hill Island, która była osadzona w płytkim środowisku morskim i zawiera także skamieliny morskie, takie jak zęby rekinów, pozostałości mozazaura Taniwhasaurus antarcticus, a także amonity. Okaz antarktopelty został zlokalizowany na Wyspie Jamesa Rossa w pobliżu Półwyspu Antarktycznego w 1986 roku i jest pierwszym dinozaurem odkrytym w Antarktyce. Pomimo to dinozaur ten został nazwany i opisany dopiero w roku 2006.
Materiał kopalny
Holotyp (MLP 86-X-28-1) to częściowy szkielet obejmujący fragment lewej kości zębowej wraz z zębem, co najmniej 5 izolowanych zębów, 5 kręgów szyjnych (w tym 3 połączone ze sobą odlewy) 2 trzony kręgów grzbietowo-krzyżowych, 3 trzony kręgów połączonych z kością krzyżową, 7 ogonowych (w tym 3 niekompletne), fragmenty żeber, niekompletną łopatkę, kość kruczą oraz ramienną, częściową kość biodrową, prawdopodobny paliczek dłoni, kości stopy, osteodermy z ciała oraz z ogona tworzące niewielką buławę. Do omawianego rodzaju zapewne należą również jeszcze nieopisane zęby z kości szczękowej, fragmenty kości zębowej, prawdopodobnie kość szczękowa, trzon kręgu, niekompletna stopa oraz osteodermy (Soto-Acuña i in., 2024).
Budowa
Antarctopelta swoim wyglądem zapewne przypominała bliskiego kuzyna z Chile Stegouros, lecz różniła się od niego budową kości zębowej, kręgów grzbietowo-krzyżowych, trzonów kręgów krzyżowych oraz pancerza. Trzon przedniego kręgu szyjnego miał większą szerokość niż długość oraz wysokość. Patrząc z przodu kręgu kanał nerwowy miał kształt czworokątny, który stanowił połowę wysokości swojego trzonu. Środkowe kręgi szyjne miały niemalże taką samą szerokość jak i wysokość. Najdalszy kręg szyjny wielkością przewyższał pozostałe. Łuk neuralny tego kręgu był dość niski, zaś znajdujący się na nim wyrostek kolczysty - krótki w stosunku do jego wysokości. Mimo iż nie jest dokładnie znana pozycja najdalszego kręgu odcinka szyjnego to wykazywał takie same cechy jak 8 kręg Stegouros. Kręgi grzbietowo-krzyżowe były znacznie solidniejsze i krótsze niż u jego kuzyna z Chile. Kość krucza nie była zrośnięta z łopatką. Cecha ta jest również obecna u zaawansowanych ankylozaurów. Ogon był wyposażony w broń, która przypominała wyglądem aztecką maczugę z ostrzami zwaną macuahuitl. Ciało było pokryte licznymi osteodermami podobnymi do tych u Stegouros (Soto-Acuña i in., 2024).
Paleobiologia
Wcześniejsze badania sugerowały, że Antarctopelta z Wyspy Jamesa Rossa to osobnik młodociany. Jednakże hipoteza ta może być obalona przez fakt, że kręgi antarktopelty ukazują całkowite połączenie łuków nerwowych i trzonów kręgów. Osobnik młodociany powinien mieć widoczne szwy między kręgami. Poza tym wstępna analiza histologiczna kilku żeber i kości palców pokazuje wewnętrzne struktury kostne, których osobnik młodociany nie powinien posiadać. Dowodzi to, że odkryty okaz antarktopelty mógł być osobnikiem w pełni dorosłym (Salgado i Gasparini, 2006). Badanie histologiczne przeprowadzone przez Cedrę i in. (2019) wykazało, że okaz typowy w chwili śmierci był dojrzałym płciowo osobnikiem. Mimo ciężkich warunków środowiskowych Antarctopelta odznaczała się podobnym sposobem wzrostu jak jej kuzyni z wyższych szerokości geograficznych.
Antarctopelta podobnie jak inne ankykozaury oprócz osteoderm miała między nimi mniejsze kosteczki. Zdaniem Sanchez i współpracowników (2024) kosteczki te powstawały w wyniku metaplazji lub neoplazji. Badacze ci uważają, że obydwa procesy mogły współistnieć podczas formowania się tych struktur. Swoją budową różniły się one od kości.
Systematyka
Początkowo uważano, że Antarctopelta posiadała cechy zarówno ankylozaurów, jak i nodozaurów, przez co sprawiała problemy w przydziale do odpowiedniej rodziny. Salgado i Gasparini przydzielili antarktopeltę do Ankylosauria incertae sedis (o niepewnej pozycji). Analiza kladystyczna Thompsona i in. (2012) wskazuje, że jest to najbardziej bazalny nodozauryd. Arbour i Currie (2016) klasyfikują go jako Nodosauridae indet., w dodatku nomen dubium. Analiza filogenetyczna przeprowadzona przez Soto-Acuñę i in. (2021) wykazała, że Antarctopelta to prymitywny ankylozaur blisko spokrewniony z Stegouros i Kunbarrasaurus. Tworzą one klad Parankylosauria zamieszkujący dawne obszary Gondwany. Soto-Acuña i współpracownicy (2024) potwierdzili przynależność Antarctopelta do wcześniej wymienionej grupy dinozaurów pancernych.
Etymologia
Antarctopelta została nazwana przez argentyńskich paleontologów Leonardo Salgado i Zulmę Gasparini. Nazwa pochodzi od miejsca znaleziska oraz greckiego słowa pelta ("tarcza"). Nazwa gatunkowa (oliveroi) pochodzi od nazwiska argentyńskiego geologa Eduardo Olivero, który długo pracował na Antarktydzie i odkrył pozostałości dinozaura.
Spis gatunków
| Antarctopelta | Salgado i Gasparini, 2006 |
| A. oliveroi | Salgado i Gasparini, 2006 |
Bibliografia
Arbour, V. M. & Currie, P. J. (2016). "Systematics, phylogeny and palaeobiogeography of the ankylosaurid dinosaurs". Journal of Systematic Palaeontology. doi:10.1080/14772019.2015.1059985
Cerda, I. A., Gasparini, Z., Coria, R. A., Salgado, L., Reguero, M., Ponce, D., Gonzalez, R., Jannello, J. M., & Moly, J. (2019). "Paleobiological inferences for the Antarctic dinosaur Antarctopelta oliveroi (Ornithischia: Ankylosauria) based on bone histology of the holotype". Cretaceous Research, 103, 104171. doi:10.1016/j.cretres.2019.07.001
Salgado, L. & Gasparini, Z. (2006) "Reappraisal of an ankylosaurian dinosaur from the Upper Cretaceous of James Ross Island (Antarctica)" Geodiversitas, 28 (1), 119–135.
Sanchez, S., de Ricqlès, A., Ponstein, J., Tafforeau, P., & Zylberberg, L. (2024). "Microstructure and development of the dermal ossicles of Antarctopelta oliveroi (Dinosauria, Ankylosauria): A complex morphogenetic system deciphered through three‐dimensional X‐ray microtomography". Journal of Anatomy. doi:10.1111/joa.14159
Soto Acuña, S., Vargas, A. O., & Kaluza, J. A. (2024). "A new look at the first dinosaur discovered in Antarctica: reappraisal of Antarctopelta oliveroi (Ankylosauria: Parankylosauria)". Advances in Polar Science. 35 (1): 78–107. doi:10.12429/j.advps.2023.0036.
Soto-Acuña, S., Vargas, A., Kaluza, J., Leppe, M., Botelho, J., Palma-Liberona, J., Gutstein, C., Fernández, R., Ortiz, H., Milla, V., Aravena, B., Manriquez, L., Alarcon-Muñoz, J., Pino, J., Trevisan, C., Mansilla, H., Hinojosa, L., Munoz-Walther, V. & Rubilar-Rogers, D. (2021). "Bizarre tail weaponry in a transitional ankylosaur from subantarctic Chile". Nature, 600(7888), 259-263. doi:10.1038/s41586-021-04147-1
Thompson, R. S., Parish, J. C., Maidment, S. C. R. & Barrett, P. M. (2012). "Phylogeny of the ankylosaurian dinosaurs (Ornithischia: Thyreophora)" Journal of Systematic Palaeontology. doi:10.1080/14772019.2011.569091
- ↑ Soto-Acuña i in., 2021
- ↑ Roberts, E. M., O’Connor, P. M., Clarke, J. A., Slotznick, S. P., Placzek, C. J., Tobin, T. S., Hannaford, C., Orr, T., Jinnah, Z. A., Claeson, K. M., Salisbury, S., Kirschvink, J. L., Pirrie, D., & Lamanna, M. C. (2023). "New age constraints support a K/Pg boundary interval on Vega Island, Antarctica: Implications for latest Cretaceous vertebrates and paleoenvironments". GSA Bulletin, 135(3-4), 867-885. doi:10.1130/B36422.1
![[3]](https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Antarcopelta.jpg){kind=link}
![[4]](https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Antarctopelta_Size_Comparison.svg){kind=link}
![[1]](https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Antarcopelta_recovering.jpg){kind=link}
![[2]](https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Anatomy_of_caudal_weapon_osteoderms_in_Stegouros_elengassen_and_Antarctopelta_oliveroi.jpg){kind=link}