Parvicursor: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
| [[Maciej Ziegler]] | | [[Maciej Ziegler]] | ||
[[Daniel Madzia]] | [[Daniel Madzia]] | ||
| + | |||
[[Kamil Kamiński]] | [[Kamil Kamiński]] | ||
|} | |} | ||
Aktualna wersja na dzień 19:36, 5 wrz 2019
| Autor: | Korekta: |
| Tomasz Sokołowski | Maciej Ziegler |
| Parvicursor (parwikursor) | |
|---|---|
| Długość: | 40 cm |
| Masa: | 0,14-0,2 kg |
| Miejsce występowania: | Mongolia - prowincja Omnogov
Khulsan (formacja Baruungoyot) |
| Czas występowania | 83-71 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
Rekonstrukcja parwikursora siedzącego w gnieździe. Autor: PaleoEquii | |
| Mapa znalezisk: | |
|
Wczytywanie mapy…
| |
Wstęp
Parvicursor ("mały biegacz") był rodzajem małego dinozaura z grupy alwarezzaurydów posiadającego długie, smukłe nogi, przystosowane do szybkiego biegania. Mierzył tylko 40 cm od pyska do końca ogona i ważył jedynie około 200 gramów.
Historia taksonu
Gatunek typowy P. remotus został opisany przez Karhu i Rautiana w 1996 roku. Najbliższymi krewnymi Parvicursor był prawdopodobnie Mononykus i Shuvuuia. Wg Dyke’a i Naisha (2011) jest on w zasadzie nieodróżnialny od równowiekowego Linhenykus. Jednak późniejsi autorzy nie synonimizowali obu rodzajów. Longrich i Currie (2009) oznaczyli niekompletny szkielet IGM 100/99 z formacji Djadochta jako Parvicursor sp. Jednak wg Hartmana i in. (2019) nie należał on do tego rodzaju.
Lokalizacja
Parvicursor jest znany z późnokredowych osadów formacji Barun Goyot, leżącej w Khulsan w Mongolii. Odnaleziono tam niekompletny szkielet tego gada oznaczony numerem PIN 4487/25.
Materiał kopalny
Holotyp (PIN 4487/25) (~390 mm; 162 g) to niekompletne kręgi piersiowe (8, 12 i 13), fragmenty trzonów kręgów krzyżowych (1, 2 i 3), siedem kręgów ogonowych (1-7), kilka szewronów (łuków nerwowych), fragmenty kości miednicznych, kość udowa (52,6 mm), tibiotarsus (75,6 mm), kość strzałkowa (15,4 mm), I kość śródstopia (3,5 mm), II k. śródstopia (54, 2 mm), III k. śródstopia (58,1 mm), IV k. śródstopia (55,2 mm), paliczki oraz dwa pazury stopy.
Materiał przypisany: (PIN ?) niekompletna czaszka i szkielet pozaczaszkowy, określony jako ?Parvicursor sp. na DML[1].
Budowa
Tak jak inni członkowie rodziny Alvarezsauridae, Parvicursor zapewne posiadał bardzo krótkie, kołkowate przednie kończyny zakończone jednym dużym i mocnym pazurem i prawdopodobnie dwoma mocno zredukowanymi. Jednak nie mamy pewności, ponieważ nie znaleziono dotychczas kończyn przednich tego dinozaura. Prawdopodobnie pazur ten był przydatny do rozkopywania twardych kopców termitów lub do kopania w ziemi.
Spis gatunków
| Parvicursor | Karhu i Rautian, 1996 |
|---|---|
| P. remotus | Karhu i Rautian, 1996 |
Bibliografia
http://home.comcast.net/~eoraptor/Ornithomimosauria.htm#Parvicursorremotus
http://dml.cmnh.org/2004Jun/msg00232.html
Dyke, G.J., Naish, D. (2011). "What about European alvarezsauroids?". Proceedings of the National Academy of Sciences. 108 (22): E147. doi:10.1073/pnas.1101602108.
Hartman, S., Mortimer, M., Wahl, W.R., Lomax, D.R., Lippincott, J., Lovelace, D.M. (2019). "A new paravian dinosaur from the Late Jurassic of North America supports a late acquisition of avian flight". PeerJ. 7: e7247. doi:10.7717/peerj.7247.
Holtz, T.R. Jr. (2012) "Dinosaurs: The Most Complete, Up-to-Date Encyclopedia for Dinosaur Lovers of All Ages Supplementary Information" [2]
Longrich, N.R., Currie, P.J. (2009). "Albertonykus borealis, a new alvarezsaur (Dinosauria: Theropoda) from the Early Maastrichtian of Alberta, Canada: Implications for the systematics and ecology of the Alvarezsauridae". Cretaceous Research. 30 (1): 239–252. doi:10.1016/j.cretres.2008.07.005.
Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford
