|
|
| (Nie pokazano 3 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) |
| Linia 1: |
Linia 1: |
| − | <small>
| |
| − | {| class="wikitable" style="background-color:CornSilk"
| |
| − | | Autor:
| |
| − |
| |
| − | | [[Dawid Mika]]
| |
| − |
| |
| − |
| |
| − | |}
| |
| − | </small>
| |
| − |
| |
| − | {{DISPLAYTITLE:''Sciurumimus''}}
| |
| − |
| |
| | ==Wstęp== | | ==Wstęp== |
| − | '''Scjurumim''' (''Sciurumimus'') to niewielki teropod, mogący być jednym z najważniejszych dowodów w kwestii ewolucji pióra. | + | '''Julong''' (''Yulong'') to [[Oviraptorosauria|owiraptorozaur]], znany z [[Kreda późna|późnokredowych]] osadów Chin. |
| − | Występował w późnej jurze na terenie dzisiejszych Niemiec.
| |
| − | | |
| − | ==Materiał kopalny==
| |
| − | Holotyp (BMMS BK 11) to prawie/całkowicie kompletny szkielet młodego osobnika zachowany w pojedynczej płycie
| |
| − | skalnej. Jest on całkowicie artykulowany i leży na swojej prawej stronie. Przechowuje się go w Muzeum Solnhofen im.
| |
| − | Burgermeistera Mullera.
| |
| | | | |
| | ==Etymologia== | | ==Etymologia== |
| − | Nazwa rodzajowa Sciurumimus pochodzi od łacińskiej nazwy wiewiórki (Sciurus) i greckiego wyrazu mimos - naśladować. | + | Nazwa rodzajowa ''Luyong'' pochodzi od Yu - skróconej nazwy prowincji Henan (gdzie odkryto szczątki tego teropoda) i chińskiego słowa ''long'' - smok. Epitet gatunkowy (''mini'') odnosi się zaś do niewielkich rozmiarów odnalezionych osobników. |
| − | Oznacza wiec tyle co "naśladowcę wiewiórki" i odnosi się ona do puszystego ogona zwierzęcia. Epitet gatunkowy
| |
| − | (albersdoerferi) honoruje zaś Raimunda Albersforfera, dzięki któremu BMMS BK 11 stał się dostępny dla naukowców. | |
| | | | |
| − | ==Diagnoza (za Rauhut i współpracownicy, 2012)== | + | ==Materiał kopalny== |
| − | Megalozaurowy teropod z następującymi apomorfiami: wyrostek neuralny kręgu obrotowego o symetrycznym - patrząc z
| + | [[Holotyp]] (HGM 41HIII-0107) to wyśmienicie zachowany szkielet (brakuje jedynie tylnych kręgów szyjnych, przednich grzbietowych oraz tylnych ogonowych).<br /> |
| − | boku - toporopodobnym kształcie, wyrostki neuralne tylnych kręgów grzbietowy o prostokątnych przednich krawędziach, kręgi grzbietowe rozszerzające się ku tyłowi, nabierając płatowatego kształtu, przednia krawędź kości łonowej z półowalnym przednim wyrostkiem mniej więcje w połowie swej długości.
| + | Osobniki przypisane to HGM 41HIII-0108 (prawie kompletna czaszka włącznie z żuchwą), HGM 41HIII-0109 |
| − | | + | (dobrze zachowana czaszka z żuchwą i niekompletny szkielet pozaczaszkowy), HGM 41HIII-0110 (niekompletna czaszka z żuchwą, nieliczne trzony kręgów szyjnych) i HGM 41HIII-011 (kompletna pojedyncza lewa kość biodrowa). |
| − | ==Budowa==
| |
| − | | |
| − | ===Czaszka===
| |
| − | Czaszka jest stosunkowo długa, dłuższa niż szyjny odcinek kregosłupa. Jej długość wynosi 156% długości piszczeli.
| |
| − | Jest ona niemal trójkątna w kształcie i nieco ponad dwa razy dłuższa niż wysoka. Otwory nosowe są duże, a ich
| |
| − | łączna długość wynosi w zaokrągleniu 13% całkowitej długości czaszki. Największymi otworami w czaszce są oczodoły,
| |
| − | którym zachowały się kompletne scleral ring - charakterystyczne kosteczki. Kość przedszczękowa jest dłuższa niż
| |
| − | wyższa i styka się z długim przednim wyrostkiem kości szczękowej, poniżej nozdrzy. Ponadto występuje w niej
| |
| − | niewielki otwór, wystający ponad przednią krawędź otworu przedoczodołowego. Kość jarzmowa jest wyłączona z otworu
| |
| − | przedoczołowego przez kości: szczekową i łzową, które są w kontakcie z wszystkimi innymi. Otwór zaozodołowy jest
| |
| − | nikły i T-kszałtny z brzusnym wyrostkiem, kończącym się nad dolną granicą oczodołu. W żuchwie występuje duży otwór,
| |
| − | a wyrostek retroarticular jest krótki i ma tępy kszałt. Kość przedszczękowa zawiera 4 pozbawione serracji zęby,
| |
| − | kość szczękowa - 11, a zębowa 12-14. Te ostatnie są mocno zakrzywione ku tyłowi i posiadają zabkowania na
| |
| − | przedniej, lecz nie na środkowej (mesial carina) krawędzi.
| |
| − | | |
| − | ===Kręgosłup===
| |
| − | Występuje 10 kręgów szyjnych i 13 grzbietowych. Jak u wielu bazalnych teropodów, obrotnik nie zawiera pleurocoeli,
| |
| − | lecz pojedynczy, duży pneumatyczny otwór, widoczny też w pozostałych kręgach szyjnych. Przednie kręgi szyjne mogą
| |
| − | być lekko tylnowklęsłe, ale tylne są już mocno amphiplatycoelous. Łuki neuralne kręgów szyjnych mają wyraźne
| |
| − | prezygoepifofyzalne blaszki i duże, wydłużone epipofyzy, które wyraźnie skierowują postzygopofyzy ku ku tyłowi,
| |
| − | Przednie kręgi grzbietowe mają dobrze rozwinięty ventral kell, posiadają też pleurocoele, podczas gdy tylne są
| |
| − | pozbawione pneumatyzacji. Kość krzyżowa składa się z pięciu kręgów. Zachowało się 59 kręgów ogonowych - być może za
| |
| − | życia zwierzęcia było ich więcej, a niektóre po prostu się nie zachowały. Gastralia (żebra brzuszne) były stosunkowo smukłe.
| |
| − | | |
| − | ===Pas barkowy i kończyny przednie===
| |
| − | Łopatka jest ok. 10 razy dłuższa niż szersza w najwęższym punkcie, co upodobnia "naśladowcę wiewiórki" do
| |
| − | celurozaurów i zaawansowanych allozaurów, a odróżnia od megalozauroidów. Wyrostek kruczy jest owalny, krótszy niż
| |
| − | wyższy, nie posiada on wyrostku podstawowego (w sensie: lezącego poniżej stawu) ani guzka, służącego za życia
| |
| − | dinozaura do zaczepu mięśni (cecha megalozaurydów i spinozaurydów). Lewa kość ramienna jest mała, a widełki
| |
| − | obojczykowe smukłe.Kończyny przednie są krótkie i masywne, jak u innych(?) megalozaurydów z długimi dłońmi (ich długość to ok. 45% całkowitej długości kończyny przedniej). Kość ramienna jest krótka i masywna z trójkątnym wewnętrzym uwypukleniem i
| |
| − | dobrze rozwiniętym wierzchołkiem naramienno-piersiowym. Kosć promieniowa i łokciową są znacznie krótsze niż | |
| − | ramienna. Ta druga jest nieco smuklejsza niż pierwsza. Dłonie trójpalczaste. Długość pierwszej kości sródręcza
| |
| − | wynosi mniej niż połowę długlości drugiej. Z kolei trzecia jest krótsza i smuklejsza niż druga. Pierwszy palec
| |
| − | dłoni jest bardzo masywny, a paliczek I-1 przewyższa szerokością kość promieniową (jak u kompsognatydową). Długość pazurów "dłoni" to ok. połowy długości kości ramiennej.
| |
| − | | |
| − | ===Obręcz miednicza i kończyny tylne===
| |
| − | Kość biodrowa jest wydłużona z łagodnie zakrzywioną grzbietową krawędzią i falistym tylnym końcem. "Konar" kości łonowej jest przednio-tyly dłuższy niż "konar" kości biodrowej (cecha ogólna tetanurów). Kość piszczelowa i strzałkowa (rozszerzająca się ku tyłowi) są nieco dłuższe od udowej. Sródstopie jest wąskie, II i IV kość śródstopia są niemal równej długości, a V - bocznie spłaszczona i rozciągnięta ku przodowi. Pierwsza kość śródręcza jest wydłużona i ma raczej szynopodobny kszałt niż krótki i trójkątny (jak u większości przedstawiciela Tetanurae. Pazur drugiego palca stpy jest nieco dłuższy niż pozostałe. Kość łonowa jest wąska i dłuższa niż kulszowa.
| |
| − | | |
| − | | |
| − | ===Pióra===
| |
| − | Wokół ciała scjurumima widać odciski tkanek miękkich. Najlepiej zachowały się one na ogonie, gdzie na brzusznej
| |
| − | stronie ogona można dostrzec łaty gładkiej, nie pokrytej łuskami skóry. Niemniej jednakże najciekawszym odkryciem
| |
| − | są włosopodobne, zaczepione w skórze twory, odpowiadające piórom pierwszego typu. Tworzą one na grzbietowej stronie
| |
| − | ogona gęstą okrywę, której grubość przekracza 2,5 krotnie wysokość kręga ogonowego nad którym się znajdują.
| |
| − | Znaleziono je także, choć mniej liczne i krótsze w okolicach jamy brzusznej, grzbietu i po bokach ogona BMMS BK 11.
| |
| − | "Prapióra" Sciurumimus wydają się być nierozgałęzione, a szerokość najgrubszych z nich (tj. tych na grzbietowej
| |
| − | stronie ogona, inne są mniejsze, zarówno pod względem długości jak i średnicy) to ok. 0,2 mm. Ogólnie wymiarami
| |
| − | włókniste twory wokół szczątków "naśladowcy wiewiórki" odpowiadają piórom sinozauropteryksa. Niestety, z powodu
| |
| − | stanu zachowania nie można ustalić czy są one puste w środku, jak analogicznie struktury zachowane u innych
| |
| − | dinozaurów. W okolicy tylnego końca kości piszczelowej scjurumim widać włókna mięśniowe.
| |
| − | | |
| − | | |
| − | ==Pozycja systematyczna==
| |
| − | Wg analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Rauhuta i współpracowników (2012) Sciurumimus jest bazalnym
| |
| − | przedstawicielem Megalosauridae, znajdującej się - podobnie jak wszystkie megalozauroidy (w tym spinozaury) - w
| |
| − | obrębie Carnosauria - taksonu siostrzanego dla Coelurosauria. Włoski paleontolog Andrea Cau na swoim blogu
| |
| − | TheropodaBlogspot przedstawił wynik umieszczenia scjurumima w nieopublikowanej jeszcze megatrycy. Okazało się, że
| |
| − | jest on bazalnym celurozaurem. Mickey Mortimer (online, na DML) krytycznie odniósł się do obu tych możliwości.
| |
| − | Niemniej jednakże sugestie zarówno Cau jak i Mortimera nie zostały opublikowane w pracy naukowej, dlatego narazie
| |
| − | należy odnosić się do nich sceptycznie.
| |
