Stegopelta: Różnice pomiędzy wersjami
(bez przekierowania do Nodosaurus) |
(- bez znaczków za "ą") |
||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
Etymologia: | Etymologia: | ||
| − | Nazwa Stegopelta oznacza " | + | Nazwa Stegopelta oznacza "zadaszoną tarczę", zaś epitet gatunkowy pochodzi od miasteczka Lander w okręgu Fremont, nieopodal którego odkryto szczątki tego roślinożercy. |
Materiał kopalny: | Materiał kopalny: | ||
| − | Holotyp oznaczony FMNH UR88 składa się z: fragmentu górnej szczęki, siedmiu kręgów szyjnych, dwóch kręgów grzbietowych, niekompletnej kości krzyżowej, kości biodrowej, kręgów ogonowych, niekompletnych łopatek, kości promieniowej i łokciowej, kości śródręcza, fragmentu piszczeli, kości śródstopia oraz pancerza | + | Holotyp oznaczony FMNH UR88 składa się z: fragmentu górnej szczęki, siedmiu kręgów szyjnych, dwóch kręgów grzbietowych, niekompletnej kości krzyżowej, kości biodrowej, kręgów ogonowych, niekompletnych łopatek, kości promieniowej i łokciowej, kości śródręcza, fragmentu piszczeli, kości śródstopia oraz pancerza pokrywającego grzbiet i szyje zwierzęcia. |
Opis: | Opis: | ||
| − | Stegopelta to średniej wielkości rodzaj ankylozaura, który żył na przełomie wczesnej i późnej kredy na terenach obecnych środkowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych. W 1905 roku amerykański paleontolog, Samuel Wendell Williston opisał nowy rodzaj pancernego dinozaura na podstawie niekompletnego szkieletu odkrytego w osadach formacji Frontier. Niestety był on źle zachowany, zniszczony przez kopyta | + | Stegopelta to średniej wielkości rodzaj ankylozaura, który żył na przełomie wczesnej i późnej kredy na terenach obecnych środkowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych. W 1905 roku amerykański paleontolog, Samuel Wendell Williston opisał nowy rodzaj pancernego dinozaura na podstawie niekompletnego szkieletu odkrytego w osadach formacji Frontier. Niestety był on źle zachowany, zniszczony przez kopyta pasącego się tam bydła. W dodatku na początku XX wieku, ankylozaury były słabo poznane, więc Williston nietrafnie porównywał kości stegopelty do Stegosaurus oraz ssaka Glyptodon. Zauważył, że ma ona podobnie jak glyptodon połączone sekcje pancerza. Zaś 1910 roku Roy Lee Moodie, rozważał jej pokrewieństwo, a nawet synonimizację z Ankylosaurus. W kolejnych latach nikt nie zainteresował się stegopeltą, aż do 1978 roku, gdy Walter Coombs, po niezbyt wnikliwych badaniach uznał gatunek ten za synonim bardziej znanego Nodosaurus. Jednak w 1998 roku Kenneth Carpenter i James Kirkland przywrócili mu ważność na podstawie unikalnych cech kręgów oraz pancerza kostnego. Tracy Ford w swojej pracy na temat pancerzy północnoamerykańskich ankylozaurów z 2000 roku, zaliczyła stegopeltę do podrodziny Stegopeltinae (w obrębie Ankylosauridae), w którym znalazła się również Glyptodontopelta. Klasyfikacja ta nie obowiązywała zbyt długo, ponieważ już rok później Kenneth Carpenter uznał rodzaj Stegopelta jako ważny, lecz z nieokreślonym bliższym pokrewieństwem. Podobnie jak inni krewniacy, był to zapewne ociężały, mocno opancerzony roślinożerca, który w razie ataku drapieżnika przykucał do ziemi, chroniąc swoje, słabo opancerzone podbrzusze. |
Stegopelta landerensis Williston, 1905 | Stegopelta landerensis Williston, 1905 | ||
Wersja z 13:18, 1 sie 2015
Stegopelta (stegopelta)
Wymiary: - długość: 4,5 m? - masa: 1 tona? Występowanie: - czas: późny alb-wczesny cenoman, 106-96 Ma - miejsce: ogniwo Belle Fourche, formacja Frontier, Wyoming Klasyfikacja: Dinosauria Ornithischia Ankylosauria Nodosauridae
Etymologia: Nazwa Stegopelta oznacza "zadaszoną tarczę", zaś epitet gatunkowy pochodzi od miasteczka Lander w okręgu Fremont, nieopodal którego odkryto szczątki tego roślinożercy.
Materiał kopalny: Holotyp oznaczony FMNH UR88 składa się z: fragmentu górnej szczęki, siedmiu kręgów szyjnych, dwóch kręgów grzbietowych, niekompletnej kości krzyżowej, kości biodrowej, kręgów ogonowych, niekompletnych łopatek, kości promieniowej i łokciowej, kości śródręcza, fragmentu piszczeli, kości śródstopia oraz pancerza pokrywającego grzbiet i szyje zwierzęcia.
Opis: Stegopelta to średniej wielkości rodzaj ankylozaura, który żył na przełomie wczesnej i późnej kredy na terenach obecnych środkowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych. W 1905 roku amerykański paleontolog, Samuel Wendell Williston opisał nowy rodzaj pancernego dinozaura na podstawie niekompletnego szkieletu odkrytego w osadach formacji Frontier. Niestety był on źle zachowany, zniszczony przez kopyta pasącego się tam bydła. W dodatku na początku XX wieku, ankylozaury były słabo poznane, więc Williston nietrafnie porównywał kości stegopelty do Stegosaurus oraz ssaka Glyptodon. Zauważył, że ma ona podobnie jak glyptodon połączone sekcje pancerza. Zaś 1910 roku Roy Lee Moodie, rozważał jej pokrewieństwo, a nawet synonimizację z Ankylosaurus. W kolejnych latach nikt nie zainteresował się stegopeltą, aż do 1978 roku, gdy Walter Coombs, po niezbyt wnikliwych badaniach uznał gatunek ten za synonim bardziej znanego Nodosaurus. Jednak w 1998 roku Kenneth Carpenter i James Kirkland przywrócili mu ważność na podstawie unikalnych cech kręgów oraz pancerza kostnego. Tracy Ford w swojej pracy na temat pancerzy północnoamerykańskich ankylozaurów z 2000 roku, zaliczyła stegopeltę do podrodziny Stegopeltinae (w obrębie Ankylosauridae), w którym znalazła się również Glyptodontopelta. Klasyfikacja ta nie obowiązywała zbyt długo, ponieważ już rok później Kenneth Carpenter uznał rodzaj Stegopelta jako ważny, lecz z nieokreślonym bliższym pokrewieństwem. Podobnie jak inni krewniacy, był to zapewne ociężały, mocno opancerzony roślinożerca, który w razie ataku drapieżnika przykucał do ziemi, chroniąc swoje, słabo opancerzone podbrzusze.
Stegopelta landerensis Williston, 1905
