Olorotitan: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 24: | Linia 24: | ||
|- | |- | ||
! '''[[Lokacje|Miejsce występowania]]''': | ! '''[[Lokacje|Miejsce występowania]]''': | ||
| − | | [[ | + | | [[Rosja]] |
| − | |||
| − | |||
|- | |- | ||
! '''[[Czas|Czas występowania]]''' | ! '''[[Czas|Czas występowania]]''' | ||
| ok. 70-65 Ma | | ok. 70-65 Ma | ||
| − | późna [[kreda]] ("środkowy" - późny [[mastrycht]]) | + | <small>późna [[kreda]] ("środkowy" - późny [[mastrycht]])</small> |
|- | |- | ||
! '''Systematyka''' | ! '''Systematyka''' | ||
| Linia 53: | Linia 51: | ||
|- | |- | ||
| colspan=2 |[[Plik:Olorotitan.jpg|400px|Źródło: Godefroit i in., 2003]] | | colspan=2 |[[Plik:Olorotitan.jpg|400px|Źródło: Godefroit i in., 2003]] | ||
| + | <small>Źródło: Godefroit et al. 2003</small> | ||
|} | |} | ||
Wersja z 18:11, 11 lis 2011
| Autor: | Korekta: |
| Dawid Mazurek | Tomasz Sokołowski |
| Olorotitan (olorotytan) | |
|---|---|
| Długość: | ? m |
| Masa: | ? t |
| Miejsce występowania: | Rosja |
| Czas występowania | ok. 70-65 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
Źródło: Godefroit et al. 2003 | |
Wstęp
Olorotytan (Olorotitan) to monotypowy rodzaj lambeozaurinowego hadrozaura z późnej kredy (mastrycht, ok. 70 - 65 Ma) dalekowschodniej Rosji. Znany jest jeden gatunek, O. arharensis, opisany na podstawie holotypu AEHM 2/845.
Lokalizacja
Jest to jak dotąd najlepiej zachowany ze wszystkich szkieletów lambeozaurinów znalezionych poza Ameryką Północną i jednocześnie jeden z najlepiej zachowanych szkieletów dinozaurów znalezionych w Rosji. Okaz znaleziono w Kundur (w rejonie Amur) w osadach górnej dolnej części/środkowej części formacji Tsagayan, w obrębie poziomów palynologicznych: Wodehouseia spinata - Aquilapollenites subtilis, które wskazują na "środkowy" - późny mastrycht.
Budowa i pokrewieństwo
Olorotytan był dużym hadrozaurem, o zbliżonych do Parasaurolophus cyrtocristatus rozmiarach. Był zapewne spokojnym dwu- i/lub czworo-nożnym roślinożercą używającym baterii zębowych do mielenia pożywienia. "Łabędzi tytan" miał bardzo charakterystyczną kryzę na czaszce (zob. Ryc. 1 a-b). W odcinku szyjnym posiadał 18 kręgów, dotychczasowy rekord dla hadrozaurów to 15. Również w odcinku krzyżowym występuje więcej niż zazwyczaj (10 - 12) kręgów: 15 lub 16. Dziwną cechą są dodatkowe połączenia między wyrostkami kolczystymi kręgów ogonowych w 1/3 długości od postawy tegoż (zob. Ryc. 1 d) - być może to patologia. O ile ostatnie dobrze zachowane lambeozauryny z Ameryki Północnej znane są z wczesnego mastrychtu, to w "środkowym" - późnym mastrychcie rejonu Amur oprócz olorotytana występują też: Amurosaurus i Charonosaurus. Analiza kladystyczna wykazała, że do bliskich krewnych olorotytana należą: Hypacrosaurus i Corythosaurus.
Etymologia
Nazwa rodzajowa Olorotitan znaczy "łabędzi tytan" i być może odnosi się do grzebienia na czaszce tego dinozaura ptasiomiednicznego.
Spis gatunków
| Olorotitan | Godefroit, Bolotsky i Alifanov, 2003 |
|---|---|
| O. arharensis | Godefroit, Bolotsky i Alifanov, 2003 |
Bibliografia
Godefroit, P., Bolotsky, Y., & Alifanov, V. 2003. A remarkable hollow-crested hadrosaur from Russia: an Asian origin for lambeosaurines. Comptes Rendus Palevol 2 (2): 143 – 151.
