Pareisactus: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "{{DISPLAYTITLE:''Pareisactus''}} {{Opis |Autor = Kamil Kamiński |Korekta = |nazwa = ''Pareisactus'' |długoś...") |
m |
||
Linia 10: | Linia 10: | ||
|miejsce = [[Hiszpania]], Katalonia | |miejsce = [[Hiszpania]], Katalonia | ||
<small> [[formacja]] [[Conques]] </small> | <small> [[formacja]] [[Conques]] </small> | ||
− | |czas = {{Występowanie71|69}} | + | |czas = {{Występowanie71|69}} |
ok. 70 [[Ma]]<br> | ok. 70 [[Ma]]<br> | ||
<small>[[późna kreda]] (wczesny [[mastrycht]])</small> | <small>[[późna kreda]] (wczesny [[mastrycht]])</small> | ||
− | |systematyka | + | |systematyka = |
− | + | [[Dinosauria]] | |
[[Ornithischia]] | [[Ornithischia]] |
Wersja z 21:07, 10 sty 2020
Autor: | Kamil Kamiński |
Pareisactus | |
---|---|
Dieta | roślinożerny |
Miejsce | Hiszpania, Katalonia |
Czas | Szablon:Występowanie71
ok. 70 Ma |
Systematyka | Dinosauria |
Rekonstrukcja Rhabdodon. Pareisactus mógł być podobny. Autor: Arthur Weasley. |
Wstęp
Pareisactus to rodzaj roślinożernego dinozaura, który żył w późnejkredzie na terenie dzisiejszej Hiszpanii. Był to prymitywny (w sensie pozycji filogenetycznej) przedstawiciel iguanodonów. Został on opisany w 2019 r. przez duet paleontologów w składzie: Javier Párraga i Albert Prieto-Márquez. Zapewne był to średnich rozmiarów roślinożerca, mogący poruszać się zarówno dwu- jak i czworonożnie.
Etymologia
Nazwa Pareisactus pochodzi od greckiego pareisactos („intruz”). Nawiązuje ona do faktu, że jedyna znana kość tego zwierzęcia została znaleziona pomiędzy licznymi szczątkami hadrozaurydów. Epitet gatunkowy oznacza „masywny” i odnosi się do solidnej budowy łopatki.
Materiał kopalny
Holotyp (MCD 5371) to prawie kompletna lewa łopatka.
Spis gatunków
Pareisactus | Párraga i Prieto-Márquez, 2019 |
P. evrostos | Párraga i Prieto-Márquez, 2019 |
Bibliografia
Párraga, J. & Prieto-Márquez, A. (2019). "Pareisactus evrostos, a new basal iguanodontian (Dinosauria: Ornithopoda) from the Upper Cretaceous of southwestern Europe". Zootaxa. 4555 (2): 247–258. doi:10.11646/zootaxa.4555.2.5