Hylaeosaurus: Różnice pomiędzy wersjami
m (→Spis gatunków) |
(Raven i in., 2020) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | |||
− | |||
{{DISPLAYTITLE:''Hylaeosaurus''}} | {{DISPLAYTITLE:''Hylaeosaurus''}} | ||
<small> | <small> | ||
Linia 13: | Linia 11: | ||
[[Tomasz Sokołowski]] | [[Tomasz Sokołowski]] | ||
+ | |||
+ | [[Kamil Kamiński]] | ||
|} | |} | ||
</small> | </small> | ||
Linia 64: | Linia 64: | ||
| colspan=2 | | | colspan=2 | | ||
<display_points type="terrain" zoom=8> | <display_points type="terrain" zoom=8> | ||
− | Tilgate, West Sussex, UK | + | Tilgate, West Sussex, UK~warstwy Hastings, las Tilgate, hrabstwo West Sussex, [[Wielka Brytania]]|<small>holotyp BMNH R3775 i materiał przypisany BMNH 3789 ''H. armatus''.<br> |
− | Bolney, West Sussex, UK | + | Bolney, West Sussex, UK~Bolney, hrabstwo West Sussex, [[Wielka Brytania]]|<small>materiał przypisany BMNH 2584, BMNH 2620a, BMNH 2615 ''H. armatus''. |
− | Cuckfield, East Sussex, UK | + | Cuckfield, East Sussex, UK~Cuckfield, hrabstwo East Sussex, [[Wielka Brytania]]|<small>materiał przypisany ''H. armatus''. |
− | Bexhill, East Sussex, UK | + | Bexhill, East Sussex, UK~Cuckfield, hrabstwo East Sussex, [[Wielka Brytania]]|<small>''H.'' sp. |
</display_points> | </display_points> | ||
|- | |- | ||
Linia 74: | Linia 74: | ||
| colspan=2 | | | colspan=2 | | ||
<display_points type="terrain" zoom=5> | <display_points type="terrain" zoom=5> | ||
− | Gronau, Westphalia, Germany | + | Gronau, Westphalia, Germany~formacja Bückeberg, Gronau, Westfalia, [[Niemcy]]|<small>?''H.'' sp. |
</display_points> | </display_points> | ||
|} | |} | ||
==Wstęp== | ==Wstęp== | ||
− | ''Hylaeosaurus'' to dość duży tyreofor, który występował na terenach dzisiejszej [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] we [[wczesna kreda|wczesnej kredzie]]. Jest on jednym z najwcześniejszej odkrytych dinozaurów. ''Hylaeosaurus'' był jednym z trzech zwierząt (obok ''[[Megalosaurus]]'' i ''[[Iguanodon]]'') użytych przez [[Richard Owen|Owen]]a jako potencjalnych przedstawicieli nowej grupy zwierząt, którą nazwał [[Dinosauria]]. Jest również jednym z | + | ''Hylaeosaurus'' to dość duży tyreofor, który występował na terenach dzisiejszej [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] we [[wczesna kreda|wczesnej kredzie]]. Jest on jednym z najwcześniejszej odkrytych dinozaurów. ''Hylaeosaurus'' był jednym z trzech zwierząt (obok ''[[Megalosaurus]]'' i ''[[Iguanodon]]'') użytych przez [[Richard Owen|Owen]]a jako potencjalnych przedstawicieli nowej grupy zwierząt, którą nazwał [[Dinosauria]]. Jest również jednym z dwóch ważnych dinozaurów pancernych z Wealden, obok ''[[Polacanthus]]''. |
Szacuje się go na 5 metrów długości i 0,5-2 ton ([[Gregory Paul|Paul]], [[2010]]; [[Thomas Holtz|Holtz]], [[2012]]). | Szacuje się go na 5 metrów długości i 0,5-2 ton ([[Gregory Paul|Paul]], [[2010]]; [[Thomas Holtz|Holtz]], [[2012]]). | ||
==Materiał kopalny== | ==Materiał kopalny== | ||
− | [[Holotyp]] BMNH R3775: części czaszki(?), ciąg kręgów szyjnych (''axis'' oraz kręgi od 3 do 8), kręgi grzbietowe (w tym jeden przedni), żebra, obręcz barkowa (obie niekompletne kości łopatkowe i | + | [[Holotyp]] BMNH R3775: części czaszki(?), ciąg kręgów szyjnych (''axis'' oraz kręgi od 3 do 8), kręgi grzbietowe (w tym jeden przedni), żebra, obręcz barkowa (obie niekompletne kości łopatkowe i krucze), fragmentaryczna kość ramienna(?), elementy pancerza z regionu szyjno-barkowego (kolec barkowy i skórne, płyty kilowe, tarczki). Jest to osobnik niedojrzały i mieści się w bloku skalnym o długości 128 cm i szerokości 69 cm. |
Materiał przypisany: | Materiał przypisany: | ||
− | BMNH 2584: lewa kość łopatkowa (część [[holotyp]]u ''Polacanthoides ponderosus''); BMNH 2620a: fragmentaryczna prawa kość łopatkowa; BMNH 2615: lewa kość piszczelowa (pierwotnie opisana przez [[Gideon Mantell|Mantell]]a jako kość ramienna) – wszystkie zostały znalezione niedaleko Bolney i wg Mantella mogą pochodzić od pojedynczego osobnika. Niestety podczas próby wydobycia robotnicy zniszczyli część znaleziska – kilka(naście) kręgów, żeber i pozostałości dużych kości zostały utracone na zawsze. | + | BMNH 2584: lewa kość łopatkowa (część [[holotyp]]u ''Polacanthoides ponderosus''); BMNH 2620a: fragmentaryczna prawa kość łopatkowa; BMNH 2615: lewa kość piszczelowa (pierwotnie opisana przez [[Gideon Mantell|Mantell]]a jako kość ramienna) – wszystkie zostały znalezione niedaleko Bolney i wg Mantella mogą pochodzić od pojedynczego osobnika. Niestety podczas próby wydobycia robotnicy zniszczyli część znaleziska – kilka(naście) kręgów, żeber i pozostałości dużych kości zostały utracone na zawsze. Wg Ravena i in. (2020) skamieniałości te nie wykazują żadnych autapomorfii ''Hylaeosaurus'' i nie mogą być uznane za jego pewne szczątki, a jedynie za nierozpoznane ankylozaury. |
− | BMNH 3789: kręgi ogonowe od 1 do 26, łuk hemalny lub szewron, skostniałe ścięgna, wyrostek poprzeczny, kolec skórny. Należą one do osobnika dorosłego i mieszczą się in situ w bloku skalnym o długości 186 cm i szerokości 36,5 cm. | + | BMNH 3789: kręgi ogonowe od 1 do 26, łuk hemalny lub szewron, skostniałe ścięgna, wyrostek poprzeczny, kolec skórny. Należą one do osobnika dorosłego i mieszczą się in situ w bloku skalnym o długości 186 cm i szerokości 36,5 cm. Raven i in. (2020) zwrócili uwagę, że ze względu na brak elementów pokrywających się z holotypem, okaz ten nie może być na pewno przypisany do ''Hylaeosaurus'' i powinien być traktowany jako bliżej nieokreślony nodozauryd. |
Do ''H. armatus'' należą także wszystkie osobniki ''Hylaeosaurus oweni'', ?Hylaeosaurus conybearei i ''Hylosaurus mantelli'' - nazwa [[rodzaj]]owa tego ostatniego być może jest przejęzyczeniem Fitzingera. | Do ''H. armatus'' należą także wszystkie osobniki ''Hylaeosaurus oweni'', ?Hylaeosaurus conybearei i ''Hylosaurus mantelli'' - nazwa [[rodzaj]]owa tego ostatniego być może jest przejęzyczeniem Fitzingera. | ||
Linia 105: | Linia 105: | ||
Pierwsze skamieniałości tego zwierzęcia zostały znalezione w hrabstwie West Sussex w Anglii (las Tilgate) przez [[Gideon Mantell|Mantell]]a w [[1832]] roku. Był to [[holotyp]] ''H. armatus'' o numerze katalogowym BMNH R3775, na którego składała się tylna część artykułowanego szkieletu tkwiąca w piaskowcu. | Pierwsze skamieniałości tego zwierzęcia zostały znalezione w hrabstwie West Sussex w Anglii (las Tilgate) przez [[Gideon Mantell|Mantell]]a w [[1832]] roku. Był to [[holotyp]] ''H. armatus'' o numerze katalogowym BMNH R3775, na którego składała się tylna część artykułowanego szkieletu tkwiąca w piaskowcu. | ||
− | Kolejny niekompletny okaz ''Hylaeosaurus'' (opisany przez Mantella w [[1841]] roku), datowany tak samo jak pierwszy, został odnaleziony niedaleko Bolney. Niestety, jego część została niechcący zniszczona przez robotników. | + | Kolejny niekompletny okaz ?''Hylaeosaurus'' (opisany przez Mantella w [[1841]] roku), datowany tak samo jak pierwszy, został odnaleziony niedaleko Bolney. Niestety, jego część została niechcący zniszczona przez robotników. |
Trzeci okaz (BMNH 3789), zawierający ciąg kręgów ogonowych z pancerzem ''in situ'', został odnaleziony – tak, jak okaz typowy – na stanowisku w lesie Tilgate, o czym wspomina po raz kolejny Mantell w [[1849]] roku. | Trzeci okaz (BMNH 3789), zawierający ciąg kręgów ogonowych z pancerzem ''in situ'', został odnaleziony – tak, jak okaz typowy – na stanowisku w lesie Tilgate, o czym wspomina po raz kolejny Mantell w [[1849]] roku. | ||
Być może jego skamieniałości znane są również z innych stanowisk – Austen i in. ([[2010]]) wspominają o ''Hylaeosaurus'' sp. z Bexhill (hrabstwo East Sussex). Niewykluczone, ale również nie w pełni niepotwierdzone są znaleziska z kontynentalnej części Europy, jak to ma miejsce u ''[[Polacanthus]]'' – np. [[Sven Sachs|Sachs]] i [[Jahn Hornung|Hornung]] ([[2013]]) donoszą o ankylozaurze z [[Niemcy|Niemiec]] (Gronau, Westfalia), którego ostrożnie przypisują do rodzaju ''Hylaeosaurus'' jako ?''H''. sp. na podstawie bardzo podobnej morfologii kolców. Ma on pochodzić z osadów formacji [[Bückeberg]] (wczesny [[walanżyn]]) i znany jest wyłącznie z szyjno-piersiowego kolca bocznego i fragmentu kości ramiennej. | Być może jego skamieniałości znane są również z innych stanowisk – Austen i in. ([[2010]]) wspominają o ''Hylaeosaurus'' sp. z Bexhill (hrabstwo East Sussex). Niewykluczone, ale również nie w pełni niepotwierdzone są znaleziska z kontynentalnej części Europy, jak to ma miejsce u ''[[Polacanthus]]'' – np. [[Sven Sachs|Sachs]] i [[Jahn Hornung|Hornung]] ([[2013]]) donoszą o ankylozaurze z [[Niemcy|Niemiec]] (Gronau, Westfalia), którego ostrożnie przypisują do rodzaju ''Hylaeosaurus'' jako ?''H''. sp. na podstawie bardzo podobnej morfologii kolców. Ma on pochodzić z osadów formacji [[Bückeberg]] (wczesny [[walanżyn]]) i znany jest wyłącznie z szyjno-piersiowego kolca bocznego i fragmentu kości ramiennej. | ||
+ | |||
+ | Raven i in. (2020) dokonali redeskrypcji hyleozaura, a za jedyny pewny materiał kopalny uznali holotyp. | ||
==Taksonomia i klasyfikacja== | ==Taksonomia i klasyfikacja== | ||
− | Obecnie uznaje się przynależność do tego [[rodzaj]]u tylko jednego ważnego [[gatunek|gatunku]] – ''H. armatus''. Jest on znany z przynajmniej trzech okazów. Niektórzy uważają, że hylaeozaur jest [[starszy synonim|starszym synonimem]] polakanta, lecz jak twierdzą np. [[Javier Pereda-Suberbiola]] ([[1994]]) | + | Obecnie uznaje się przynależność do tego [[rodzaj]]u tylko jednego ważnego [[gatunek|gatunku]] – ''H. armatus''. Jest on znany z przynajmniej trzech okazów. Niektórzy uważają, że hylaeozaur jest [[starszy synonim|starszym synonimem]] polakanta, lecz jak twierdzą np. [[Javier Pereda-Suberbiola]] ([[1994]]), [[William Blows|Blows]] i Honeysett ([[2014]]) oraz Raven i in. (2020) są to dinozaury różne na poziomie [[rodzaj]]owym. |
Hylaeozaura zaliczano w przeszłości m.in. do Polocanthidae. Obecnie uważa się go za przedstawiciela [[klad]]u [[Nodosauridae]] (np. [[Richard Thompson|Thompson]] i in., [[2012]]). | Hylaeozaura zaliczano w przeszłości m.in. do Polocanthidae. Obecnie uważa się go za przedstawiciela [[klad]]u [[Nodosauridae]] (np. [[Richard Thompson|Thompson]] i in., [[2012]]). | ||
Linia 127: | Linia 129: | ||
| {{Kpt|Fitzinger}}, [[1843]] | | {{Kpt|Fitzinger}}, [[1843]] | ||
|- | |- | ||
− | | = ''Polacanthoides'' | + | | = ?''Polacanthoides'' |
| {{Kpt|[[Franz Nopcsa|Nopcsa]]}}, [[1928]] [partim] | | {{Kpt|[[Franz Nopcsa|Nopcsa]]}}, [[1928]] [partim] | ||
|- | |- | ||
Linia 137: | Linia 139: | ||
| {{Kpt|Mantell}}, 1833 | | {{Kpt|Mantell}}, 1833 | ||
|- | |- | ||
− | | = ''H. oweni'' | + | | = ?''H. oweni'' |
| {{Kpt|Mantell}}, [[1844]] | | {{Kpt|Mantell}}, [[1844]] | ||
+ | | ''[[nomen dubium]]'' | ||
|- | |- | ||
| = ?''H. conybearei'' | | = ?''H. conybearei'' | ||
Linia 146: | Linia 149: | ||
| {{Kpt|Fitzinger}}, [[1843]] | | {{Kpt|Fitzinger}}, [[1843]] | ||
|- | |- | ||
− | | = ''Polacanthoides ponderosus'' | + | | = ?''Polacanthoides ponderosus'' |
| {{Kpt|Nopcsa}}, 1929 [partim] | | {{Kpt|Nopcsa}}, 1929 [partim] | ||
|- | |- | ||
Linia 170: | Linia 173: | ||
Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford | Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford | ||
+ | |||
+ | Raven, T.J., Barrett, P.M., Pond, S.B. &. Maidment, S.C.R. (2020). “Osteology and Taxonomy of British Wealden Supergroup (Berriasian–Aptian) Ankylosaurs (Ornithischia, Ankylosauria)”. Journal of Vertebrate Paleontology e1826956 [[DOI: 10.1080/02724634.2020.182695]] | ||
Sachs, S. & Hornung, J. J. (2013) "Ankylosaur Remains from the Early Cretaceous (Valanginian) of Northwestern Germany". In Evans, David C. PLoS ONE 8 (4): e60571. [[doi:10.1371/journal.pone.0060571]] | Sachs, S. & Hornung, J. J. (2013) "Ankylosaur Remains from the Early Cretaceous (Valanginian) of Northwestern Germany". In Evans, David C. PLoS ONE 8 (4): e60571. [[doi:10.1371/journal.pone.0060571]] | ||
Linia 187: | Linia 192: | ||
[[Kategoria:Kreda]] | [[Kategoria:Kreda]] | ||
[[Kategoria:Walanżyn]] | [[Kategoria:Walanżyn]] | ||
− |
Wersja z 20:41, 19 lis 2020
Autorzy: | Korekta: |
Dawid Mika | Maciej Ziegler |
Hylaeosaurus (hylaeozaur/hyleozaur/hileozaur) | |
---|---|
Długość: | 5 m |
Masa: | ok. 0,5-2 t |
Miejsce występowania: | Wielka Brytania – West Sussex
i ?East Sussex (warstwy Hastings (niższe warstwy Wealden)) ??Niemcy - Westfalia (formacja Bückeberg) |
Czas występowania | wczesna kreda (późny walanżyn) |
Systematyka | Dinosauria |
Holotyp BMNH R3775 H. armatus. Źródło: Sachs i Hornung (2013). | |
Mapa znalezisk na terenie Wielkiej Brytanii: | |
Wczytywanie mapy…
| |
Mapa znalezisk na terenie kontynentalnej Europy: | |
Wczytywanie mapy…
|
Wstęp
Hylaeosaurus to dość duży tyreofor, który występował na terenach dzisiejszej Wielkiej Brytanii we wczesnej kredzie. Jest on jednym z najwcześniejszej odkrytych dinozaurów. Hylaeosaurus był jednym z trzech zwierząt (obok Megalosaurus i Iguanodon) użytych przez Owena jako potencjalnych przedstawicieli nowej grupy zwierząt, którą nazwał Dinosauria. Jest również jednym z dwóch ważnych dinozaurów pancernych z Wealden, obok Polacanthus.
Szacuje się go na 5 metrów długości i 0,5-2 ton (Paul, 2010; Holtz, 2012).
Materiał kopalny
Holotyp BMNH R3775: części czaszki(?), ciąg kręgów szyjnych (axis oraz kręgi od 3 do 8), kręgi grzbietowe (w tym jeden przedni), żebra, obręcz barkowa (obie niekompletne kości łopatkowe i krucze), fragmentaryczna kość ramienna(?), elementy pancerza z regionu szyjno-barkowego (kolec barkowy i skórne, płyty kilowe, tarczki). Jest to osobnik niedojrzały i mieści się w bloku skalnym o długości 128 cm i szerokości 69 cm.
Materiał przypisany:
BMNH 2584: lewa kość łopatkowa (część holotypu Polacanthoides ponderosus); BMNH 2620a: fragmentaryczna prawa kość łopatkowa; BMNH 2615: lewa kość piszczelowa (pierwotnie opisana przez Mantella jako kość ramienna) – wszystkie zostały znalezione niedaleko Bolney i wg Mantella mogą pochodzić od pojedynczego osobnika. Niestety podczas próby wydobycia robotnicy zniszczyli część znaleziska – kilka(naście) kręgów, żeber i pozostałości dużych kości zostały utracone na zawsze. Wg Ravena i in. (2020) skamieniałości te nie wykazują żadnych autapomorfii Hylaeosaurus i nie mogą być uznane za jego pewne szczątki, a jedynie za nierozpoznane ankylozaury.
BMNH 3789: kręgi ogonowe od 1 do 26, łuk hemalny lub szewron, skostniałe ścięgna, wyrostek poprzeczny, kolec skórny. Należą one do osobnika dorosłego i mieszczą się in situ w bloku skalnym o długości 186 cm i szerokości 36,5 cm. Raven i in. (2020) zwrócili uwagę, że ze względu na brak elementów pokrywających się z holotypem, okaz ten nie może być na pewno przypisany do Hylaeosaurus i powinien być traktowany jako bliżej nieokreślony nodozauryd.
Do H. armatus należą także wszystkie osobniki Hylaeosaurus oweni, ?Hylaeosaurus conybearei i Hylosaurus mantelli - nazwa rodzajowa tego ostatniego być może jest przejęzyczeniem Fitzingera.
Materiał przypisany tymczasowo/wstępnie:
BMNH 2188 i 2220: dwie kości piszczelowe; BMNH 2583 i 2587: dwie fragmentaryczne kości strzałkowe; BMNH 2190 i 28681: dwa kolce – wszystkie te skamieniałości pochodzą z Cuckfield.
Dodatkowo 4 izolowane kręgi (BMNH 2123, 2125, 2511 i 2585) zostały przyporządkowane do Hylaeosaurus na podstawie badań geologicznych.
Historia odkryć
Pierwsze skamieniałości tego zwierzęcia zostały znalezione w hrabstwie West Sussex w Anglii (las Tilgate) przez Mantella w 1832 roku. Był to holotyp H. armatus o numerze katalogowym BMNH R3775, na którego składała się tylna część artykułowanego szkieletu tkwiąca w piaskowcu.
Kolejny niekompletny okaz ?Hylaeosaurus (opisany przez Mantella w 1841 roku), datowany tak samo jak pierwszy, został odnaleziony niedaleko Bolney. Niestety, jego część została niechcący zniszczona przez robotników.
Trzeci okaz (BMNH 3789), zawierający ciąg kręgów ogonowych z pancerzem in situ, został odnaleziony – tak, jak okaz typowy – na stanowisku w lesie Tilgate, o czym wspomina po raz kolejny Mantell w 1849 roku.
Być może jego skamieniałości znane są również z innych stanowisk – Austen i in. (2010) wspominają o Hylaeosaurus sp. z Bexhill (hrabstwo East Sussex). Niewykluczone, ale również nie w pełni niepotwierdzone są znaleziska z kontynentalnej części Europy, jak to ma miejsce u Polacanthus – np. Sachs i Hornung (2013) donoszą o ankylozaurze z Niemiec (Gronau, Westfalia), którego ostrożnie przypisują do rodzaju Hylaeosaurus jako ?H. sp. na podstawie bardzo podobnej morfologii kolców. Ma on pochodzić z osadów formacji Bückeberg (wczesny walanżyn) i znany jest wyłącznie z szyjno-piersiowego kolca bocznego i fragmentu kości ramiennej.
Raven i in. (2020) dokonali redeskrypcji hyleozaura, a za jedyny pewny materiał kopalny uznali holotyp.
Taksonomia i klasyfikacja
Obecnie uznaje się przynależność do tego rodzaju tylko jednego ważnego gatunku – H. armatus. Jest on znany z przynajmniej trzech okazów. Niektórzy uważają, że hylaeozaur jest starszym synonimem polakanta, lecz jak twierdzą np. Javier Pereda-Suberbiola (1994), Blows i Honeysett (2014) oraz Raven i in. (2020) są to dinozaury różne na poziomie rodzajowym.
Hylaeozaura zaliczano w przeszłości m.in. do Polocanthidae. Obecnie uważa się go za przedstawiciela kladu Nodosauridae (np. Thompson i in., 2012).
Etymologia
Nazwa rodzajowa tego dinozaura pochodzi od greckich słów hyle – "las" i sauros – "jaszczur" i oznacza dosłownie leśny jaszczur. Odnosi się ona do miejsca znalezienia pierwszych skamieniałości tego dinozaura – lasu Tilgate w hrabstwie West Sussex. Epitet gatunkowy gatunku typowego (armatus) znaczy "uzbrojony" i odnosi się do jego pancerza i kolców.
Spis gatunków
Hylaeosaurus | Mantell, 1833 | ||
---|---|---|---|
= "Hylosaurus" | Fitzinger, 1843 | ||
= ?Polacanthoides | Nopcsa, 1928 [partim] | ||
= "Vectensia" | Delair, 1982 | nomen nudum | |
H. armatus | Mantell, 1833 | ||
= ?H. oweni | Mantell, 1844 | nomen dubium | |
= ?H. conybearei | |||
= "Hylosaurus" mantelli | Fitzinger, 1843 | ||
= ?Polacanthoides ponderosus | Nopcsa, 1929 [partim] | ||
H. foxii | (Owen, 1865) | = Polacanthus foxii | Owen, 1865 |
Bibliografia
Austen, P., Brockhurst, D. & Honeysett. K. (2010) Vertebrate fauna from Ashdown Brickworks, Bexhill, East Sussex. Wealden News 8, 13-23 [2]
Barrett, P.M. & Maidment, S.C.R. (2011) "Wealden armoured dinosaurs". In: Batten, D.J. (ed.). English Wealdenfossils. Palaeontological Association, London, Field Guides to Fossils 14, s. 769 [3]
Blows, W.T. & Honeysett, K. (2014) First Valanginian Polacanthus foxii (Dinosauria, Ankylosauria) from England, from the Lower Cretaceous of Bexhill, Sussex. Proceedings of the Geologists' Association. [abstract] doi: 10.1016/j.pgeola.2014.01.002
Holtz, T.R. Jr. (2012) "Dinosaurs: The Most Complete, Up-to-Date Encyclopedia for Dinosaur Lovers of All Ages Supplementary Information" [4]
Naish, D. & Martill, D.M. (2007) Dinosaurs of Great Britain and the role of the Geological Society of London in their discovery: Ornithischia. „Journal of the Geological Society”. 165 (3), s. 613–623. doi:10.1144/0016-76492007-154 [Supplementary information]
Pereda-Suberbiola, X. (1993) Hylaeosaurus, Polacanthus and the systematics and stratigraphy of Wealden armoured dinosaurs. Geology Magazine, 130, 767–780
Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford
Raven, T.J., Barrett, P.M., Pond, S.B. &. Maidment, S.C.R. (2020). “Osteology and Taxonomy of British Wealden Supergroup (Berriasian–Aptian) Ankylosaurs (Ornithischia, Ankylosauria)”. Journal of Vertebrate Paleontology e1826956 DOI: 10.1080/02724634.2020.182695
Sachs, S. & Hornung, J. J. (2013) "Ankylosaur Remains from the Early Cretaceous (Valanginian) of Northwestern Germany". In Evans, David C. PLoS ONE 8 (4): e60571. doi:10.1371/journal.pone.0060571
Thompson, R.S., Parish, J.C., Maidment, S.C.R. & Barrett, P.M. (2012) "Phylogeny of the ankylosaurian dinosaurs (Ornithischia: Thyreophora)" Journal of Systematic Palaeontology doi:10.1080/14772019.2011.569091
Vickaryous, M.K., Maryańska, T. & Weishampel, D.B. (2004) "Ankylosauria" [w:] Weishampel, D.B., Dodson, P., & Osmólska, H. (red.) "The Dinosauria" Berkeley: University of California Press, 363-392