Willinakaqe

Autor:	Korekta:
Marcin Szermański	Maciej Ziegler Dawid Mika Kamil Kamiński

---

Willinakaqe
Długość:	9 m
Masa:	? t
Miejsce występowania:	Argentyna – prowincja Río Negro (formacja Allen)
Czas występowania	73,6-69 Ma późna kreda (późny kampan – wczesny mastrycht)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Cerapoda Ornithopoda Iguanodontia Hadrosauridae Saurolophinae
Źródło: Juárez Valieri i in. (2010)

Wstęp

Willinakaqe to monotypowy rodzaj dinozaura kaczodziobego żyjącego na terenie dzisiejszej Argentyny. Występował na tych terenach w późnej kredzie, pod koniec ery dinozaurów. Nie doczekał jednak wielkiego wymierania kredowego, o czym świadczy fakt, że jego skamieliny odkryto w starszych osadach. Obecnie jest on uznawany za rodzaj nieważny, a przypisane do niego szczątki najprawdopodobniej należały do różnych zwierząt.

Materiał kopalny

Holotyp:

MPCA-Pv Sm 8 to prawa kość przedszczękowa.

Paratypy:

MPCA- Pv SM 2 to częściowy szkielet zawierający: kręgi grzbietowe, krzyżowe i ogonowe, skostniałe więzadła, hemapofyzy, żebra, lewą k. łopatkową, prawą k. biodrową i kulszową, obie k. udowe, piszczelowe i strzałkowe, k. piętową i dystalne stępu oraz lewą k. skokową i stopę (obecnie Bonapartesaurus, zob. dalej); MPCA- Pv SM 12 to lewa k. szczękowa z zębami; MPCA- Pv SM 27 to lewa k. łopatkowa; MPCA- Pv SM 29 to prawa k. krucza; MPCA- Pv SM 32 to lewa k. mostkowa; MPCA- Pv SM 33 to lewa k. ramienna; MPCA- Pv SM 39 to lewa k. biodrowa; MPCA- Pv SM 41 to niekompletna prawa k. łonowa.

Materiał przypisany:

MPCA- Pv SM 10 to lewa k. szczękowa; MPCA- Pv SM 4 do 6 to lewa i prawa k. zębowa; MPCA- Pv SM 7 i 9 to izolowane zęby; MPCA- Pv SM 11, 13 i 14 to żebra szyjne; MPCA- Pv SM 15 do 22 do kręgi grzbietowe; MPCA- Pv SM 23 do 25 do kręgi ogonowe; MPCA- Pv SM 26 to żebro; MPCA- Pv SM 28 to k. łopatkowa; MPCA- Pv SM 30 i 31 to k. krucze; MPCA- Pv SM 34 do 38 to k. ramienne; MPCA- Pv SM 40 to k. biodrowa; MPCA- Pv SM 42 do 44 to k. udowe; MPCA- Pv SM 45 i 46 to k. piszczelowe; MPCA- Pv SM 47 to k. strzałkowa; MPCA- Pv SM 48 do 51 to k. śródstopia; MPCA- Pv SM 52 do 55 to paliczki i pazury stóp; MPCA- Pv SM 01 to pojedynczy szkielet zawierający kręgi szyjne, grzbietowe, krzyżowe i ogonowe, żebra, lewa k. łopatkowa i krucza, prawa k. udowa i 2 paliczki stopy, z czego jeden jest pazurem.

Lokalizacja i odkrycie

Skamieniałe pozostałości tego hadrozauryda zostały odnalezione w południowej Argentynie, w prowincji Río Negro. Spoczywały w pokładach skalnych formacji Allen. Dinozaur ten formalnie znany jest nauce od 2010 roku, kiedy to został opisany przez Juáreza Valieriego i jego współpracowników. Znamy wiele szkieletów tego dinozaura, prawdopodobnie (na podstawie ilości kości ramiennych) należących do przynajmniej 5-6 osobników. Nie jest wykluczone jednak, że poszczególne szczątki należą do rożnych okazów. Bogaty materiał kopalny reprezentuje osobniki w różnym wieku – najmniejszy miał 1 metr, natomiast największy miał w chwili śmierci 9 metrów długości.

Nomenklatura dinozaurów kaczodziobych

O ile pozycja Willinakaqe w filogenezie ornitopodów jest stała, o tyle problematyczne jest nazewnictwo (dotyczy to obecnie także pozostałych przedstawicieli Hadrosauridae). Otóż zostały opublikowane badania kladystyczne (Prieto-Márquez, 2010), z których wynika, że Hadrosaurus nie należy do obszernego kladu siostrzanego do Lambeosaurinae, który dotąd nazywano Hadrosaurinae. Dlatego Juárez Valieri i in. (2010) - autorzy opisu Willinakaqe - kierując się nomenklaturą zaproponowaną przez Prieto-Márqueza, umieszczają go w Saurolophinae, który odpowiada dawniejszemu Hadrosaurinae, obecnie ograniczonemu do bardziej bazalnego Hadrosaurus. Kontrowersyjne jest nazewnictwo dla kladu zawierającego Lambeosaurinae i Saurolophinae - obok Hadrosauridae używa się nazw Saurolophidae i Euhadrosauria.

Etymologia

Nazwa rodzajowa Willinakaqe to połączenie następujących słów: willi z j. Mapuche (południowy), iná (naśladowca) i kaqe (kaczka). Można ją zatem tłumaczyć na "południowego naśladowcę kaczki". Epitet gatunkowy salitralensis odnosi się do Salitral Moreno – miejsca, gdzie odnaleziono jego pierwsze skamieniałości.

Ważność Willinakaqe

Po pewnym czasie od odkrycia zaczęto kwestionować ważność Willinakaqe. W 2016 r. Cruzado-Caballero i Coria wykazali niediagnostyczność holotypu tego dinozaura. Stwierdzili również, że wśród przypisywanych mu szczątków można wyróżnić dwa morfotypy, przy czym jeden z nich charakteryzuje się cięższą budową niż drugi. Materiał kopalny Willinakaqe może więc należeć do różnych zwierząt. W związku z tym Cruzado-Caballero i Coria postulowali, by uznać go za nomen vanum. W 2017 r. okaz MPCA- Pv SM 2 został holotypem nowego rodzaju - Bonapartesaurus.

Spis gatunków

Willinakaqe	Juárez Valieri, Haro, Fiorelli i Calvo, 2010	(nomen vanum)
W. salitralensis	Juárez Valieri, Haro, Fiorelli i Calvo, 2010	(nomen vanum)

Bibliografia

Cruzado Caballero, P., Coria, R.A. (2016) “Revisiting the hadrosaurid diversity of the Allen Fm.: Re-evaluation of the taxonomic validity of Willinakaqe salitralensis (Ornithopoda, Hadrosauridae) from Salitral Moreno, Río Negro Province, Argentina.” „Ameghiniana”. 53 (2), s. 231–237. DOI: 10.5710/AMGH.25.09.2015.2943.

Horner J.R.; Weishampel D.B.; Forster C.A. (2004) Hadrosauridae. [w]: David B. Weishampel, Peter Dodson, Halszka Osmólska (red.): "The Dinosauria". Wyd. drugie. Berkeley: University of California Press

Juárez Valieri, R.D.; Haro, J.A.; Fiorelli, L.E. and Calvo, J.O. (2010) "A new hadrosauroid (Dinosauria: Ornithopoda) from the Allen Formation (Late Cretaceous) of Patagonia, Argentina". Revista del Museo Argentino de Ciencias Naturales n.s. 11 (2): 217–231.

Prieto-Márquez, A. (2010) "Global phylogeny of hadrosauridae (Dinosauria: Ornithopoda) using parsimony and Bayesian methods" Zoological Journal of the Linnean Society, 2010, 159, 435–502. doi: 10.1111/j.1096-3642.2009.00617.x

Prieto-Márquez, A. (2011) "Revised diagnoses of Hadrosaurus foulkii Leidy, 1858 (the type genus and species of Hadrosauridae Cope, 1869) and Claosaurus agilis Marsh, 1872 (Dinosauria: Ornithopoda) from the Late Cretaceous of North America" Zootaxa 2765: 61-68