Aristosuchus: Różnice pomiędzy wersjami
m (→Bibliografia) |
m (→Materiał kopalny) |
||
Linia 51: | Linia 51: | ||
==Materiał kopalny== | ==Materiał kopalny== | ||
− | [[Holotyp]] (BMNH R178) to pięć kręgów krzyżowych i | + | [[Holotyp]] (BMNH R178) to pięć kręgów krzyżowych i dalsze części kości łonowych. |
− | [[Paratyp]]y obejmują kręg grzbietowy, dwa niekompletne tylne kręgi ogonowe i niekompletny pazur dłoni. Przypisanie tych kości do ''Aristosuchus'' wydaje się jednak niepewne ([[Darren Naish|Naish]], 2002). Do omawianego teropoda może też należeć sporo innych fragmentarycznych szczątków, jednak w żaden sposób nie można ich porównać z holotypem, więc ich definitywne przypisanie do aristozucha jest nieuzasadnione. | + | [[Paratyp]]y obejmują kręg grzbietowy, dwa niekompletne tylne kręgi ogonowe i niekompletny pazur dłoni. Przypisanie tych kości do ''Aristosuchus'' wydaje się jednak niepewne ([[Darren Naish|Naish]], 2002). Do omawianego teropoda może też należeć sporo innych fragmentarycznych szczątków, jednak w żaden sposób nie można ich porównać z holotypem, więc ich definitywne przypisanie do aristozucha jest nieuzasadnione. |
==Historia taksonu== | ==Historia taksonu== |
Wersja z 16:38, 7 paź 2024
Autor: | Korekta: |
Kamil Kamiński |
Aristosuchus (aristozuch) | |
---|---|
Długość: | ok. 2 m |
Masa: | ok. 7 kg |
Miejsce występowania: | Wielka Brytania – wyspa Wight |
Czas występowania | ok. 130-125 Ma |
Systematyka | Dinosauria |
Rekonstrukcja przedstawiająca przypuszczalny wygląd aristozucha. Autor: Michael B.H. [2]. |
Wstęp
Aristosuchus to rodzaj słabo poznanego celurozaura z wczesnej kredy Anglii. Mimo, że jego szczątki odkryto jeszcze w XIX w., do dzisiaj niewiele wiadomo o tym zwierzęciu. Prawdopodobnie był to niewielki, lekko zbudowany mięsożerca.
Etymologia
Nazwa Aristosuchus pochodzi od greckich słów aristos („najlepszy”) oraz soukhos („krokodyl”). Wynika ona z faktu, że Seeley uważał aristozucha za gada odrębnego zarówno od dinozaurów jak i krokodyli, ale mającego cechy obu tych grup.
Materiał kopalny
Holotyp (BMNH R178) to pięć kręgów krzyżowych i dalsze części kości łonowych.
Paratypy obejmują kręg grzbietowy, dwa niekompletne tylne kręgi ogonowe i niekompletny pazur dłoni. Przypisanie tych kości do Aristosuchus wydaje się jednak niepewne (Naish, 2002). Do omawianego teropoda może też należeć sporo innych fragmentarycznych szczątków, jednak w żaden sposób nie można ich porównać z holotypem, więc ich definitywne przypisanie do aristozucha jest nieuzasadnione.
Historia taksonu
Aristosuchus został nazwany i opisany przez Owena już w 1876 r. jako Poekilopleuron pusillus. W 1887 r. Seeley przeniósł go do nowego rodzaju. Przez długi czas uważano, że Aristosuchus jest tym samym zwierzęciem co dwa inne fragmentaryczne teropody, znane z tych samych osadów na wyspie Wight: Calamospondylus i Calamosaurus. Jednak Naish (2002) wykazał, że ich szczątki należały prawdopodobnie do innych osobników, a ponieważ materiał kopalny tych dinozaurów nie pokrywa się, nie można mieć pewności, że chodzi o tan sam takson, choć oczywiście jest to bardzo możliwe. Przez lata do Aristosuchus przypisano kilka innych pojedynczych kości, ale ponieważ nie można ich porównać z holotypem, takie oznaczenia nie mogą być uznane za pewne. Naish (2002) uznał aristozucha za kompsognatyda podobnego do Compsognathus. Spekuluje się również, ze mógł to być bazalny tyranozauroid (Naish i Cau, 2022).
Spis gatunków
Aristosuchus | Seeley, 1887 |
A. pusillus | (Owen, 1876) Seeley, 1887 |
= Poekilopleuron pusillus | Owen, 1876 |
= Poekilopleuron minor | Cope, 1878 |
Bibliografia
Holtz, T. (2012) "Dinosaurs" (suplement) [3]
Mortimer, M. (2014 online) [4]
Naish, D. (2002). "The historical taxonomy of the Lower Cretaceous theropods (Dinosauria) Calamospondylus and Aristosuchus from the Isle of Wight." Proceedings of the Geologists Association, 113: 153-163.
Naish, D. & Cau, A. (2022). "The osteology and affinities of Eotyrannus lengi, a tyrannosauroid theropod from the Wealden Supergroup of southern England." PeerJ 10:e12727 doi:10.7717/peerj.12727
Paul, G.S. (2010). "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University.