Albinykus: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
Linia 64: | Linia 64: | ||
|{{Kpt|[[Nesbitt]], [[Clarke]], [[Turner]]}} i {{Kpt|[[Norell]]}}, [[2011]] | |{{Kpt|[[Nesbitt]], [[Clarke]], [[Turner]]}} i {{Kpt|[[Norell]]}}, [[2011]] | ||
|- | |- | ||
− | {{V|''A. baatar''}} | + | |{{V|''A. baatar''}} |
|{{Kpt|[[Nesbitt]], [[Clarke]], [[Turner]]}} i {{Kpt|[[Norell]]}}, [[2011]] | |{{Kpt|[[Nesbitt]], [[Clarke]], [[Turner]]}} i {{Kpt|[[Norell]]}}, [[2011]] | ||
|} | |} |
Wersja z 20:39, 8 lis 2024
Autor: | Tomasz Skawiński |
Korekta: | Maciej Ziegler, Michał Siedlecki |
Albinykus (albinyk) | |
---|---|
Długość | 60 cm [1] |
Wysokość | 23 cm (w biodrach) [1] |
Masa | 355 g [1] |
Dieta | ?wszystkożerny |
Miejsce | Mongolia - Ajmak wschodniogobijski |
Czas |
ok. 85,8-84,9 Ma |
Systematyka | Dinosauria |
Rekonstrukcja przyżyciowa. Autor: Levi Martinez-Reza. [1] | |
Mapa znalezisk | |
Wczytywanie mapy…
|
Wstęp
Albinykus to rodzaj teropoda z grupy Alvarezsauridae żyjącego w późnej kredzie na terenach Azji. Ważąc prawdopodobnie poniżej 1 kg był jednym z najmniejszych nieptasich dinozaurów. Jest jednym z najstarszych znanych azjatyckich alwarezzaurydów.
Materiał kopalny i lokalizacja typowa
Albinykus został opisany w 2011 roku przez Sterlinga Nesbitta i współpracowników w oparciu o połączone stawowo kości kończyn tylnych (IGM 100/3004) obejmujące fragmenty prawej kości biodrowej, niekompletne: kość kulszową, prawą udową, proksymalne części kości strzałkowych, niemal kompletne piszczele oraz kompletne stopy. Skamieniałości te wydobyto w 2004 roku z piaskowca w formacji Javkhlant na wschodzie pustyni Gobi w Mongolii. Oprócz szczątków Albinykus wydobyto z niego również skorupki jaj dinozaurów oraz pozostałości juwenilnego Yamaceratops. Formacja Javkhlant obejmuje najprawdopodobniej osady pochodzące z santonu.
Budowa i biologia
Albinykus osiągał niewielkie rozmiary – kość udowa holotypu mierzy około 6,5 cm długości, na podstawie której Nesbitt i współpracownicy oszacowali masę dinozaura na 700–1000 g, co czyniłoby z albinyka jednego z najmniejszych nieptasich dinozaurów. Z kolei Xu i współautorzy (2011) ocenili masę przedstawicieli pokrewnego rodzaju Linhenykus – o kości udowej mierzącej około 7 cm – na jedynie 450 g. Molina-Pérez i Larramendi (2019) oszacowali wymiary omawianego taksonu na znacznie niższe niż powyżej wymienieni badacze (patrz wymiary w tabelce), Mikrostruktura kości albinyka jest bardzo podobna do obecnej u innego alwarezzauryda - Shuvuuia – analizy histologiczne sugerują, że Shuvuuia kończyła wzrost w wieku około trzech lat. Na podstawie pierścieni przyrostowych w kości udowej oraz podobieństw do Shuvuuia Nesbitt i in. zasugerowali, że prawdopodobnie również Albinykus osiągał maksymalne rozmiary nie później niż po trzech latach, prawdopodobnie gdy miał dwa lata. Holotyp odnaleziono z nogami podkurczonymi pod tułów, co jest pozycją spoczynkową typową dla ptaków. Odnaleziono skamieniałości troodontydów Mei i Sinornithoides oraz owiraptorozaura Khaan w takiej pozycji; holotyp Albinykus jest pierwszym dowodem na jej występowanie również u Alvarezsauridae. Cechą odróżniającą albinyka od innych nieptasich teropodów jest całkowite zrośnięcie proksymalnych kości stępu ze sobą oraz z piszczelami bez widocznych szwów. Obecne u niego było również bardzo silnie wykształcone arctometatarsus.
Systematyka
Według analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Nesbitta i współpracowników Albinykus jest taksonem siostrzanym dla Shuvuuia z formacji Djadokchta. Wg Agnolina i in. (2012) jest przedstawicielem Ceratonykini. Najnowsze analizy filogenetyczne zazwyczaj umieszczają albinyka jako przedstawiciela Parvicursorinae incertae sedis (np: Fowler i in., 2020; Averianov i Sues, 2022), takson siostrzany sisjanyka (np: Lee i in., 2019) , ondogurwela (Averianov i Lopatin, 2022) lub obu tych rodzaji (Kubo i in., 2023).
Etymologia
Nazwa Albinykus pochodzi od słowa albin, używanego przez mongolskich szamanów do określenia „wędrujących świateł” – zjawisk świetlnych występujących na pustyni Gobi – oraz greckiego słowa onyx („pazur”). Nazwa gatunkowa gatunku typowego, baatar, w języku mongolskim oznacza „bohater”.
Spis gatunków
Albinykus | Nesbitt, Clarke, Turner i Norell, 2011 |
A. baatar | Nesbitt, Clarke, Turner i Norell, 2011 |
Bibliografia
Agnolin, F.L., Powell, J.E., Novas, F.E., Kundrát, M. (2012). "New alvarezsaurid (Dinosauria, Theropoda) from uppermost Cretaceous of north-western Patagonia with associated eggs". Cretaceous Research, [2]
Averianov, A.O., Lopatin, A.V. (2022). "A new alvarezsaurid theropod dinosaur from the Upper Cretaceous of Gobi Desert, Mongolia". Cretaceous Research. 134. [3]
Averianov, A.O., Sues, H.-D. (2022). "New material and diagnosis of a new taxon of alvarezsaurid (Dinosauria, Theropoda) from the Upper Cretaceous Bissekty Formation of Uzbekistan". Journal of Vertebrate Paleontology. 41 (5): e2036174. doi:10.1080/02724634.2021.2036174.
Fowler, D.W., Wilson, J.P., Freedman Fowler, E.A., Noto, C.R., Anduza, D. & Horner, J.R. (2020). "Trierarchuncus prairiensis gen. et sp. nov., the last alvarezsaurid: Hell Creek Formation (uppermost Maastrichtian), Montana". Cretaceous Research. 116: Article 104560. [4]
Kubo, K., Kobayashi, Y., Chinzorig, T. & Tsogtbaatar, K. (2023) "A new alvarezsaurid dinosaur (Theropoda, Alvarezsauria) from the Upper Cretaceous Baruungoyot Formation of Mongolia provides insights for bird-like sleeping behavior in non-avian dinosaurs". PLoS ONE 18(11): e0293801. [5]
Lee, S., Park, J.-Y., Lee, Y.-N., Kim, S.-H., Lu, J., Barsbold, R., & Tsogtbaatar, K. (2019). “A new alvarezsaurid dinosaur from the Nemegt Formation of Mongolia" Scientific Reports, 9: 15493. [6]
Nesbitt, S.J., Clarke, J.A., Hamilton, A.H., Norell, M.A. (2011). "A small alvarezsaurid from the eastern Gobi Desert offers insight into evolutionary patterns in the Alvarezsauroidea". Journal of Vertebrate Paleontology 31 (1): 144–153. doi:10.1080/02724634.2011.540053.
Xu, X., Pittman, M., Choiniere, J.N., Hone, D., Upchurch, P., Tan, Q., Xiao, D., Tan, L., Han, F. (2011). "A monodactyl nonavian dinosaur and the complex evolution of the alvarezsauroid hand". Proceedings of the National Academy of Sciences 108 (6): 2338–2342. [7]