Ligabueichnium: Różnice pomiędzy wersjami
m |
|||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
''Ligabueichnium'' to dosyć enigmatyczny trop dinozaura, pozostawiony na terenie obecnej [[Boliwia (tropy)|Boliwii]] w [[późna kreda|późnej kredzie]]. | ''Ligabueichnium'' to dosyć enigmatyczny trop dinozaura, pozostawiony na terenie obecnej [[Boliwia (tropy)|Boliwii]] w [[późna kreda|późnej kredzie]]. | ||
==Etymologia== | ==Etymologia== | ||
| − | Nazwa rodzaju oznacza trop Ligabue'go, nazwana tak na cześć włoskiego paleontologa, Giancario, którego nazwiskiem ochrzczono również | + | Nazwa rodzaju oznacza trop Ligabue'go, nazwana tak na cześć włoskiego paleontologa, Giancario, którego nazwiskiem ochrzczono również argentyńskiego [[Dinosauria|dinozaura]] [[Ligabueino|ligabino]]. Epitet gatunkowy ''L.bolivianum'' upamiętnia kraj, w którym znaleziono skamieniałość. |
==Anatomia tropu, klasyfikacja== | ==Anatomia tropu, klasyfikacja== | ||
| − | Materiał kopalny składa się z holotypu- ścieżki przedstawionej na fotografii oraz paratypu, który znajdował się około wa 3 metry na prawo i był nieco mniejszy. Tropy są pozostawiony przez stosunkowo masywne zwierzę i mają stosunkowo okrągły kształt, co początkowo spowodowało jego sklasyfikowanie jako [[Sauropoda|zauropoda]]. Jednakże niski kąt kroku wykluczył taką możliwość, ponieważ zwierzę poruszało się w stylu jamnika, a nie charta. Podobnie czteropalczaste tylnie ślady wykluczają [[Ornithopoda|ornitopody]], a pięciopalczaste przednie łapy [[Ceratopsia|ceratopsy]] co | + | Materiał kopalny składa się z holotypu- ścieżki przedstawionej na fotografii oraz paratypu, który znajdował się około wa 3 metry na prawo i był nieco mniejszy. Tropy są pozostawiony przez stosunkowo masywne zwierzę i mają stosunkowo okrągły kształt, co początkowo spowodowało jego sklasyfikowanie jako [[Sauropoda|zauropoda]]. Jednakże niski kąt kroku wykluczył taką możliwość, ponieważ zwierzę poruszało się w stylu jamnika, a nie charta. Podobnie czteropalczaste tylnie ślady wykluczają [[Ornithopoda|ornitopody]], a pięciopalczaste przednie łapy [[Ceratopsia|ceratopsy]] co skłoniło badacza tropów - Giuseppe Leonardiego do określenia twórcy jako [[Ankylosauria|ankylozaura]].Tropy są szersze niż dłuższe, ich układ wygląda na dwunożny, aczkolwiek ślady przednich łap są mniejsze niż tylnich oraz nakładają się one na siebie. Na podstawie zachowanej ścieżki wiemy, że dinozaur na początku poruszał się chodem, następnie znacząco przyspieszył, aby końcowo zwolnić. Sugeruje to ciekawy wniosek, że przynajmniej niektóre z dinozaurów pancernych były bardzo mobilne. Niestety błotniste podłoże w jakim przemieszczało się zwierzę oraz erozja pozostawiają resztę informacji w sferze domysłów. |
==Paleogeografia== | ==Paleogeografia== | ||
Trop został pozostawiony w wapieniu- dookoła ichnoskamieniałości odkryto morskie algi oraz ząb ryby piły. Jest to interesująca i powtarzająca się sytuacja na całym świecie, przykładem może być polska [[Wyspa Liszkowskiego]], której przyczyny wciąż nie są do końca poznane. Wskazuje to na fakt, że domniemany ankylozaur występował również w strefie przybrzeżnej- obok tropów znaleziono ripplemarki- ślady falowania! W kontekście odkryć, o których Leonardi nie miał prawa wiedzieć, tzn. zwierząt z kladu [[Parankylosauria]], możemy sądzić, że właśnie przez tego typu zwierzę został pozostawiony trop ''Ligabueichnium'' (Szymon Jagusztyn-własne). Być może w formacji [[El Molino]], w której skałach odkryto tropy, kryje się odpowiedzieć na tą zagadkę- doniesiono o odkryciach kości dinozaurów z tej jednostki<ref><small>Mireille Gayet, Larry G. Marshall, Thierry Sempere, François J. Meunier, Henri Cappetta, Jean-Claude Rage (2001). Middle Maastrichtian vertebrates (fishes, amphibians, dinosaurs and other reptiles, mammals) from Pajcha Pata (Bolivia). Biostratigraphic, palaeoecologic and palaeobiogeographic implications, Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, Volume 169, Issues 1–2, Pages 39-68, ISSN 0031-0182, [https://doi.org/10.1016/S0031-0182(01)00214-0.]</small></ref>. | Trop został pozostawiony w wapieniu- dookoła ichnoskamieniałości odkryto morskie algi oraz ząb ryby piły. Jest to interesująca i powtarzająca się sytuacja na całym świecie, przykładem może być polska [[Wyspa Liszkowskiego]], której przyczyny wciąż nie są do końca poznane. Wskazuje to na fakt, że domniemany ankylozaur występował również w strefie przybrzeżnej- obok tropów znaleziono ripplemarki- ślady falowania! W kontekście odkryć, o których Leonardi nie miał prawa wiedzieć, tzn. zwierząt z kladu [[Parankylosauria]], możemy sądzić, że właśnie przez tego typu zwierzę został pozostawiony trop ''Ligabueichnium'' (Szymon Jagusztyn-własne). Być może w formacji [[El Molino]], w której skałach odkryto tropy, kryje się odpowiedzieć na tą zagadkę- doniesiono o odkryciach kości dinozaurów z tej jednostki<ref><small>Mireille Gayet, Larry G. Marshall, Thierry Sempere, François J. Meunier, Henri Cappetta, Jean-Claude Rage (2001). Middle Maastrichtian vertebrates (fishes, amphibians, dinosaurs and other reptiles, mammals) from Pajcha Pata (Bolivia). Biostratigraphic, palaeoecologic and palaeobiogeographic implications, Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, Volume 169, Issues 1–2, Pages 39-68, ISSN 0031-0182, [https://doi.org/10.1016/S0031-0182(01)00214-0.]</small></ref>. | ||
Wersja z 22:34, 18 paź 2025
| Autor: | Szymon Jagusztyn |
| Ligabueichnium | |
|---|---|
| Chód | czworonożny |
| Prawdopodobny sprawca | Ankylozaur (Ankylosauria) |
| Miejsce | Boliwia - Departament Potosí
(formacja El Molino) |
| Czas |
|
| Systematyka ichnologiczna | Dinosauria |
 Tropy Ligabueichnium w parku narodowym Torotoro | |
| Mapa znalezisk | |
Wczytywanie mapy…
| |
Wstęp
Ligabueichnium to dosyć enigmatyczny trop dinozaura, pozostawiony na terenie obecnej Boliwii w późnej kredzie.
Etymologia
Nazwa rodzaju oznacza trop Ligabue'go, nazwana tak na cześć włoskiego paleontologa, Giancario, którego nazwiskiem ochrzczono również argentyńskiego dinozaura ligabino. Epitet gatunkowy L.bolivianum upamiętnia kraj, w którym znaleziono skamieniałość.
Anatomia tropu, klasyfikacja
Materiał kopalny składa się z holotypu- ścieżki przedstawionej na fotografii oraz paratypu, który znajdował się około wa 3 metry na prawo i był nieco mniejszy. Tropy są pozostawiony przez stosunkowo masywne zwierzę i mają stosunkowo okrągły kształt, co początkowo spowodowało jego sklasyfikowanie jako zauropoda. Jednakże niski kąt kroku wykluczył taką możliwość, ponieważ zwierzę poruszało się w stylu jamnika, a nie charta. Podobnie czteropalczaste tylnie ślady wykluczają ornitopody, a pięciopalczaste przednie łapy ceratopsy co skłoniło badacza tropów - Giuseppe Leonardiego do określenia twórcy jako ankylozaura.Tropy są szersze niż dłuższe, ich układ wygląda na dwunożny, aczkolwiek ślady przednich łap są mniejsze niż tylnich oraz nakładają się one na siebie. Na podstawie zachowanej ścieżki wiemy, że dinozaur na początku poruszał się chodem, następnie znacząco przyspieszył, aby końcowo zwolnić. Sugeruje to ciekawy wniosek, że przynajmniej niektóre z dinozaurów pancernych były bardzo mobilne. Niestety błotniste podłoże w jakim przemieszczało się zwierzę oraz erozja pozostawiają resztę informacji w sferze domysłów.
Paleogeografia
Trop został pozostawiony w wapieniu- dookoła ichnoskamieniałości odkryto morskie algi oraz ząb ryby piły. Jest to interesująca i powtarzająca się sytuacja na całym świecie, przykładem może być polska Wyspa Liszkowskiego, której przyczyny wciąż nie są do końca poznane. Wskazuje to na fakt, że domniemany ankylozaur występował również w strefie przybrzeżnej- obok tropów znaleziono ripplemarki- ślady falowania! W kontekście odkryć, o których Leonardi nie miał prawa wiedzieć, tzn. zwierząt z kladu Parankylosauria, możemy sądzić, że właśnie przez tego typu zwierzę został pozostawiony trop Ligabueichnium (Szymon Jagusztyn-własne). Być może w formacji El Molino, w której skałach odkryto tropy, kryje się odpowiedzieć na tą zagadkę- doniesiono o odkryciach kości dinozaurów z tej jednostki[1].
Spis ichnogatunków
| Ligabueichnium | Giuseppe Leonardi, 1984 |
| L. bolivianum | Giuseppe Leonardi, 1984 |
Bibliografia
Leonardi, G. (1984): Le Impronte Fossili Di Dinosauri. In: Bonaparte, J.F. Et Al., Sulle Orme Dei Dinosauri. Venezia, Erizzo, 1984. (Esplorazionie Ricerche, Ix), 335 P.: 161-186 .
Leonardi, G. (1994): annotated atlas of South America tetrapod footprints (Devonian to Holocene) with an appendix on Mexico and Central America. Companhia de Pesquisa de Recursos Minerais, Xxiv, 248p.
- ↑ Mireille Gayet, Larry G. Marshall, Thierry Sempere, François J. Meunier, Henri Cappetta, Jean-Claude Rage (2001). Middle Maastrichtian vertebrates (fishes, amphibians, dinosaurs and other reptiles, mammals) from Pajcha Pata (Bolivia). Biostratigraphic, palaeoecologic and palaeobiogeographic implications, Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, Volume 169, Issues 1–2, Pages 39-68, ISSN 0031-0182, [1]
