Olorotitan: Różnice pomiędzy wersjami
m (→Wstęp) |
(→Geologia i datowanie regionu Amur–Heilongjiang) |
||
| Linia 70: | Linia 70: | ||
==Geologia i datowanie regionu Amur–Heilongjiang== | ==Geologia i datowanie regionu Amur–Heilongjiang== | ||
| + | W skład regionu Amur-Heilongjiang wchodzą 4 stanowiska ze znaleziskami dinozaurów z wschodniej Azji: Jiayin i Wulaga (znajdujące się w północnej prowincji Heilongjiang w [[Chiny|Chinach]]; wspólnie zaliczane do formacji [[Yuliangze]]), oraz Blagoveschensk i Kundur (zlokalizowane na południu obwodu amurskiego, w Dalekowschodnim Okręgu Federalnym, na terenie [[Rosja|Rosji]]; zaliczane obecnie<ref name="Godefroit 2012"></ref> do formacji [[Udurchukan]], zaś wcześniej<ref name="Godefroit 2003"></ref> do formacji [[Tsagaya]]). Wszystkie te stanowiska położone są w południowo-wschodniej części basenu sedymentacyjnego Zeya-Bureya (patrz - mapa obok). | ||
| + | |||
| + | Na podstawie danych [[paleopalinologia|paleopalinologicznych]], Bugdaeva i Markevich, w swojej publikacji z 2001 roku, datowali stanowiska Kundur i Jiayin na wczesny [[mastrycht]] (70-69 [[Ma]]), zaś Blagoveschensk na "środkowy" mastrycht (69-67 Ma). Jednocześnie uznali, że wymarcie dinozaurów i zmiana roślinności na terenie Rosyjskiego Dalekiego Wschodu miały miejsce na granicy między "środkowym" a późnym mastrychtem <ref>Bugdaeva, E.V. and Markevich, V.S. 2001. The problem of extinction at the Cretaceous-Tertiary boundary. ''In'': E.V. Bugdaeva (ed.), ''Flora and dinosaurs at the Cretaceous-Paleogene boundary of Zeya-Bureya Basin (IGCP project 434)'', 108-112. Dalnauka, Vladivostok</ref>. Jednakże inni badacze<ref name="Godefroit 2003"></ref><ref>Godefroit P., Bolotsky, Y.L., and Van Itterbeeck, J. 2004. ''Amurosaurus riabinini'', a Late | ||
| + | Cretaceous lambeosaurine dinosaur from Far Eastern Russia. ''Acta Palaeontologica Polonica'' '''49''': 585-618.</ref><ref>Van Itterbeeck, J., Bolotsky, Y.L., Bultynck, P., and Godefroit, P. 2005. Stratigraphy, sedimentology and palaeoecology of the dinosaur-bearing Kundur section (Zeya-Bureya Basin, Amur Region, Far Eastern Russia). ''Geological Magazine'' '''142''': 735-750.</ref><ref>Nichols, D.J. and Johnson, K.R. 2008. ''Plants and the K-T Boundary''. 280 pp. Cambridge University Press, Cambridge.</ref> wskazują na podobieństwo kopalnego pyłku z lokalizacji obwodu amurskiego do tego tworzącego zonę ''Wodehouseia spinata'' w USA, datowaną na późny mastrycht (67-65 Ma)<ref>Nichols, D.J. and Sweet, A.R. 1993. Biostratigraphy of Upper Cretaceous non-marine palynofloras in a north-south transect of the Western Interior Basin. In: W.G.E. | ||
| + | Caldwell and E.G. Kauffman (eds.) ''Evolution of the Western Interior Basin. Geological Association of Canada, Special Paper'' '''39''': 539-584</ref>. W konsekwencji uznali, że podobnie należy datować formacje Udurchukan i Yuliangze (co zgadzałoby się z obecnym stanem wiedzy na temat wymarcia dinozaurów, które miało miejsce na granicy późnego mastrychtu z [[dan]]em, pierwszym piętrem [[paleogen]]u). Aby całkowicie zamknąć dyskusję, należałoby zbadać ten region pod kątem innych wskaźników (np. [[geochronologia|geochronologicznych]] czy [[magnetostratygrafia|magnetostratygraficznych]]). | ||
==Paleoekologia Kundur== | ==Paleoekologia Kundur== | ||
Wersja z 00:26, 31 gru 2011
Opis został napisany na nowo. Pojawi się niebawem. --Dino 22:50, 30 gru 2011 (CET)
| Autor: | Korekta: |
| Łukasz Czepiński |
| Olorotitan (olorotytan) | |
|---|---|
| Długość: | 8 m |
| Wysokość: | 3,5 m |
| Masa: | ok. 3 t |
| Miejsce występowania: | Rosja Kundur, region Amur–Heilongjiang (formacja Udurchukan) |
| Czas występowania | ?69/67-65 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
© Godefroit et al. 2012 | |
| Mapa znalezisk: | |
|
Wczytywanie mapy…
| |
Wstęp
Olorotitan to lambeozauryn z kladu Corythosaurini żyjący w późnej kredzie na terenie dzisiejszej Rosji. Został opisany w 2003 roku przez paleontologów: Pascala Godefroita z Belgii, Yuri L. Bolotsky'ego i Vladimira Alifanova z Rosji[1].
Historia odkrycia
Odkrywcą stanowiska paleontologicznego w Kundur był V.A. Nagornii, pracownik Far Eastern Institute of Mineral Resources. W 1990 roku zbierał skamieniałości wzdłuż autostrady Chita–Khabarovsk. Swoje znaleziska przesłał do rosyjskiego paleontologa, Yuria Bolotskyego z Instytutu Geologii Dalekowschodniej Filii Rosyjskiej Akademii Nauk. Wykopaliska na szeroką skalę rozpoczęły się w roku 1999 i były finansowane z grantów National Geographic Society i Jurassic Fundation. Jeszcze tego samego roku został odkryty holotyp olorotytana, jednakże dopiero w 2001 r został całkowicie wydobyty ze skał. Poza holotypem znaleziono również mniejsze i bardziej fragmentaryczne okazy, które mogą być powiązane z Olorotitan arharensis[2].
Geologia i datowanie regionu Amur–Heilongjiang
W skład regionu Amur-Heilongjiang wchodzą 4 stanowiska ze znaleziskami dinozaurów z wschodniej Azji: Jiayin i Wulaga (znajdujące się w północnej prowincji Heilongjiang w Chinach; wspólnie zaliczane do formacji Yuliangze), oraz Blagoveschensk i Kundur (zlokalizowane na południu obwodu amurskiego, w Dalekowschodnim Okręgu Federalnym, na terenie Rosji; zaliczane obecnie[2] do formacji Udurchukan, zaś wcześniej[1] do formacji Tsagaya). Wszystkie te stanowiska położone są w południowo-wschodniej części basenu sedymentacyjnego Zeya-Bureya (patrz - mapa obok).
Na podstawie danych paleopalinologicznych, Bugdaeva i Markevich, w swojej publikacji z 2001 roku, datowali stanowiska Kundur i Jiayin na wczesny mastrycht (70-69 Ma), zaś Blagoveschensk na "środkowy" mastrycht (69-67 Ma). Jednocześnie uznali, że wymarcie dinozaurów i zmiana roślinności na terenie Rosyjskiego Dalekiego Wschodu miały miejsce na granicy między "środkowym" a późnym mastrychtem [3]. Jednakże inni badacze[1][4][5][6] wskazują na podobieństwo kopalnego pyłku z lokalizacji obwodu amurskiego do tego tworzącego zonę Wodehouseia spinata w USA, datowaną na późny mastrycht (67-65 Ma)[7]. W konsekwencji uznali, że podobnie należy datować formacje Udurchukan i Yuliangze (co zgadzałoby się z obecnym stanem wiedzy na temat wymarcia dinozaurów, które miało miejsce na granicy późnego mastrychtu z danem, pierwszym piętrem paleogenu). Aby całkowicie zamknąć dyskusję, należałoby zbadać ten region pod kątem innych wskaźników (np. geochronologicznych czy magnetostratygraficznych).
Paleoekologia Kundur
Materiał kopalny
Budowa
Czaszka
Kręgosłup
Analiza ontogenetyczna
Rekonstrukcja zwierzęcia
Pokrewieństwo
Implikacje paleobiogeograficzne
Etymologia
Nazwa rodzajowa, Olorotitan znaczy z łaciny "olbrzymi łabędź", co zapewne jest związane z jego niezwykle długą, jak na hadrozaura, "łabędzią" szyją[8]. Epitet gatunkowy arharensis odnosi się do powiatu Arhara w Rosji, skąd pochodzi holotyp zwierzęcia.
Spis gatunków
| Olorotitan | Godefroit, Bolotsky i Alifanov, 2003 |
|---|---|
| O. arharensis | Godefroit, Bolotsky i Alifanov, 2003 |
Bibliografia
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Pascal Godefroit,Yuri Bolotsky & Vladimir Alifanov, 2003. A remarkable hollow-crested hadrosaur from Russia: an Asian origin for lambeosaurines. C. R. Palevol. 2, s. 143–151.
- ↑ 2,0 2,1 Pascal Godefroit, Yuri L. Bolotsky & Ivan Y. Bolotsky, 2012. Osteology and relationships of Olorotitan arharensis, a hollow crested hadrosaurid dinosaur from the latest Cretaceous of Far Eastern Russia. Acta Palaeontologica Polonica (w druku).
- ↑ Bugdaeva, E.V. and Markevich, V.S. 2001. The problem of extinction at the Cretaceous-Tertiary boundary. In: E.V. Bugdaeva (ed.), Flora and dinosaurs at the Cretaceous-Paleogene boundary of Zeya-Bureya Basin (IGCP project 434), 108-112. Dalnauka, Vladivostok
- ↑ Godefroit P., Bolotsky, Y.L., and Van Itterbeeck, J. 2004. Amurosaurus riabinini, a Late Cretaceous lambeosaurine dinosaur from Far Eastern Russia. Acta Palaeontologica Polonica 49: 585-618.
- ↑ Van Itterbeeck, J., Bolotsky, Y.L., Bultynck, P., and Godefroit, P. 2005. Stratigraphy, sedimentology and palaeoecology of the dinosaur-bearing Kundur section (Zeya-Bureya Basin, Amur Region, Far Eastern Russia). Geological Magazine 142: 735-750.
- ↑ Nichols, D.J. and Johnson, K.R. 2008. Plants and the K-T Boundary. 280 pp. Cambridge University Press, Cambridge.
- ↑ Nichols, D.J. and Sweet, A.R. 1993. Biostratigraphy of Upper Cretaceous non-marine palynofloras in a north-south transect of the Western Interior Basin. In: W.G.E. Caldwell and E.G. Kauffman (eds.) Evolution of the Western Interior Basin. Geological Association of Canada, Special Paper 39: 539-584
- ↑ Interpretacja własna autora hasła - Czepiński, Ł. Autorzy publikacji naukowej (Godefroit et al. 2003), podają jedynie tłumaczenie nazwy rodzajowej, nie wyjaśniając jej pochodzenia.
