Lagerpetidae
| Autor: | Korekta: |
| Mateusz Tałanda |
| Lagerpetidae (lagerpetidy) | |
|---|---|
| Czas występowania | 251-249 do 212 Ma |
| Dieta | prawdopodobnie mięsożerne |
| Rozmiary | poniżej metra długości |
| Występowanie | prawdopodobnie cały świat
tropy znajdowane w obu Amerykach, Europie i Afryce, |
| Systematyka | Archosauria |
Lagerpetidae (lagerpetidy) - grupa niewielkich, wyspecjalizowanych dinozauromorfów, które najwcześniej oddzieliły się od linii dinozaurowej. Znane są tylko z pięciu form. Początkowo zostały przez Arcucciego (1986) ochrzczone jako Lagerpetonidae, ale według zasad ICZN była to nazwa nieprawidłowa i została zastąpiona na obecną.
Formalna definicja (stem-based)
Wszystkie taksony bliżej spokrewnione z Lagerpeton chanarensis niż z Alligator mississippiensis, Eudimorphodon ranzii, Marasuchus lilloensis, Silesaurus opolensis, Triceratops horridus, Saltasaurus loricatus i Passer domesticus (wróbel).
Cechy charakterystyczne (synapomorfie)
| Uwaga! Poniższy fragment przedstawia szczegółowe dane i może wymagać od Czytelnika znajomości fachowych pojęć anatomicznych. |
- hakowata główka kości udowej, z brzusznoboczną wcięciem i powiększonym guzem przyśrodkowym,
- dalsza część kości udowej z powiększonym grzebieniem piszczelowo-strzałkowym i dogłowowoprzyśrodkowy róg tworzący kąt bliski 90 stopni lub mniejszy,
Być może także:
- przeciwkrętarz panewkowy na kości biodrowej,
- bliższa część kości udowej z płaską dogłowowoboczną płaszczyzną,
- kość skokowa z tylnym wyrostkiem wznoszącym,
- brak guza piętowego,
- kość śródstopia IV dłuższa niż III.
Zasięg czasowy
Najstarsze tropy zwierząt przypominających lagerpetidy pochodzą z Gór Świętokrzyskich i są datowane na wczesny olenek, czyli około 251-249 milionów lat. Najstarsze kości pochodzą dopiero z wczesnego karniku (236 Ma) Argentyny. Grupa wymarła prawdopodobnie w późnym noryku. Najmłodsze szczątki mają około 212 milionów lat i pochodzą z USA.
Skład
Dromomeron gregorii
Dromomeron romeri
Lagerpeton chanarensis
forma z Eagle Basin
forma z formacji Ischigualasto
Kladogram głównych grup dinozaurokształtnych za Kammerer i in. (2012).
Paleobiologia i ewolucja
Lokomocja
Naukowcy mieli różne pomysły na temat sposobu poruszania się lagerpetidów. Sugerowano zarówno pełną czworonożność jak i dwunożność. Najciekawsza była jednak hipoteza zaproponowana przez Arcucciego. Według niej zwierzęta te miały się poruszać szybkimi skokami. Brak jednak w kręgosłupie znanych lagerpetidów specjalizacji typowych dla takiej formy lokomocji. Hipoteza ta nie znalazła też potwierdzenia w tropach, które wskazują, że były to zwierzęta czworonożne zdolne do dwunożnego biegu. Miednica miała jeszcze prymitywną, krokodylową budowę. Wciąż była szeroka, krótka, z płytką panewką, co wymuszało ustawienie nóg po bokach ciała. Jednak tylne nogi były już bardzo długie. Dawały główną siłą napędową zwierzęciu. W porównaniu do nich przednie łapy były krótkie i służyły głównie do podpierania się. Przez to w czasie biegu tylne nogi wyprzedzały przednie. W czasie chodu, a zwłaszcza biegu, przywodziciele uda i mięsień łonowo-kulszowo-piszczelowy ściągały nogi pod tułów w momencie stąpania. Ruch nóg odbywał się zatem w płaszczyźnie nachylonej pod pewnym kątem do podłoża. Miało to swe odbicie w budowie stopy, która była wyjątkowa wśród dinozauromorfów. Lagerpetidy były zwierzętami palcochodnymi. V palec był zredukowany do niewielkiej kości śródstopia. IV był najdłuższy, a kolejne co raz krótsze. Nadawało to stopie trójkątny zarys. Dlatego odbijały się od ziemi głównie na dwóch palcach stopy - III i IV.
Rozmiary
Lagerpetidy były zwierzętami o niewielkich rozmiarach. Ich tropy mierzyły koło czterech, a całe zwierzęta około 40-60 centymetrów długości. Ich masę szacuje się na kilkaset gram do maksymalnie czterech kilo.
Paleoekologia
Były to szybkie, aktywne drapieżniki. Polowały na owady i małe kręgowce. Prawdopodobnie zamieszkiwały całą Pangeę, ale w znanych nam środowiskach nie były częste.
Literatura
Brusatte, S.L., Niedźwiedzki, G., Butler, R.J. 2010. Footprints pull origin and diversification of dinosaur stem lineage deep into Early Triassic. Proceedings of the Royal Society B, t. 278, nr 1708, str. 1107-1113. DOI: 10.1098/rspb.2010.1746
Fechner, R. 2009. Morphofunctional evolution of the pelvic girdle and hindlimb of Dinosauromorpha on the lineage to Sauropoda. Rozprawa doktorska, Fakultät für Geowissenschaften, Ludwig-Maximilians-Universität, Munich, str. 1-197. [1]
Kammerer, C.F., Nesbitt, S.J., Shubin, N.H. 2012. The first basal dinosauriform (Silesauridae) from the Late Triassic of Morocco. Acta Palaeontologica Polonica, t. 57, nr 2, str. 277-284. doi:10.4202/app.2011.0015
Langer, M.C., Nesbitt, S.J., Bittencourt, J.S., Irmis, R.B. 2013. Non-dinosaurian Dinosauromorpha. W: Nesbitt S.J., Desojo J.B. i R.B. Irmis (red.) Anatomy, Phylogeny and Palaeobiology of Early Archosaurs and their Kin. Geological Society, London, Special Publications, t. 379, str. 157-186. doi: 10.1144/SP379.9
Marsicano, C.A., Irmis, R.B., Mancuso, A.C., Mundil, R., Chemale, F. 2016. The precise temporal calibration of dinosaur origins. Proceedings of the National Academy of Sciences, t. 113, nr 3, str. 509-513. doi: 10.1073/pnas.1512541112
