Los Bastos

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Wersja z dnia 12:12, 6 wrz 2024 autorstwa Paweł (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Autor: Paweł Konarzewski


Formacja Los Bastos
Wiek
252 201 145
66

ok. 89-88 Ma
późna kreda (koniak)

Miejsce Argentyna - Neuquén i Mendoza
Leży pod formacja Sierra Barrosa
Leży nad formacja Portezuelo
Miąższość do 35 m
Litologia mułowce i piaskowce

Wstęp

Formacja Los Bastos to jednostka geologiczna należąca do grupy Neuquén znajdująca się na terenie dzisiejszej Argentyny. Została ona zdefiniowana przez Alberta Garrido w 2010 roku. Jej osady datuje się na wczesny i środkowy koniak.

Etymologia

Nazwa formacji pochodzi od złóż węglowodorów Los Bastos.

Litologia

Formacja Los Bastos podobnie jak Cerro Lisandro składa się głównie z silnie czerwonych mułowców. Oprócz nich znajdują się również dobrze wyselekcjonowane, słabo skonsolidowane mułowce i drobnoziarniste piaskowce o żółtawych i szaro-zielonkawych odcieniach. Jej najniższe warstwy stykają się z formacją Portezuelo, zaś najwyższe - Sierra Barrosa (Garrido, 2010).

Paleofauna

Obecnie z formacji Los Bastos nie znamy żadnego nazwanego dinozaura, jednakże są wzmianki o fragmentach kości długich i trzonów kręgów zauropodów oraz o małżach słodkowodnych oraz żółwiach (Garrido, 2010). Forasiepi i współautorzy (2012) krótko opisali niezidentyfikowanego ssaka z grupy Meridiolestida (MCF-PVPH 412) znanego z niekompletnej kości zębowej.

Bibliografia

Forasiepi, A. M., Coria, R. A., Hurum, J., & Currie, P. J. (2012). "First Dryolestoid (Mammalia, Dryolestoidea, Meridiolestida) from the Coniacian of Patagonia and new evidence on their early radiation in South America". Ameghiniana, 49(4), 497-504. doi:10.5710/AMGH.8.8.2012.581

Garrido, A. C. (2010). "Estratigrafía del Grupo Neuquén, Cretácico Superior de la Cuenca Neuquina (Argentina): nueva propuesta de ordenamiento litoestratigráfico". Revista del Museo Argentino de Ciencias Naturales, 12(2), 121-177