Huehuecanauhtlus
| Autor: |
| Łukasz Czepiński |
| Huehuecanauhtlus (huehuekanautl) | |
|---|---|
| Długość: | 5-6 m |
| Masa: | ? |
| Miejsce występowania: | Meksyk - stan Michoacán |
| Czas występowania | 86-83,5 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
| 400px
Ryc. 1. Rekonstrukcja przyżyciowa Huehuecanauhtlus tiquichensis. | |
| Mapa znalezisk: | |
|
Wczytywanie mapy…
| |
Wstęp
Huehuecanauhtlus to bazalny hadrozauroidem, którego szczątki znaleziono w południowo-zachodnim Meksyku, czyniąc go najbardziej wysuniętym na południe przedstawicielem Hadrosauroidea obu Ameryk[1].
Geologia Barranca Los Bonetes
Barranca Los Bonetes to obszar znajdujący się na granicy gmin Tuzantla i Tiquicheo, w stanie Michoacán w Meksyku (patrz: Mapa znalezisk). Warstwy skalne odsłaniające się na tym terenie tworzą dolną część nienazwanej jak dotąd formacji geologicznej.
Dzięki badaniom radiometrycznym [2] i magnetostratygraficznym [3] warstwy kościonośne, odsłaniające się w Barranca Los Bonetes, datowane są na santon (piętro późnej kreda; 85,8-83,5 Ma).
Materiał kopalny
© Ramírez-Velasco et al., 2012
Holotyp: IGM 6253 (ryc. 2) - fragmentaryczna czaszka i szkielet pozaczaszkowy: część lewej kości szczękowej, fragment k. zębowej, 4 kręgi szyjne (w tym kręg obrotowy - axis), 9 kręgów grzbietowych, 4 wyrostki kolczyste łuku nerwowego kręgów grzbietowych, 1 wyrostek poprzeczny górny (diapophysis) kręgu grzbietowego, 5 prawych i 7 lewych żeber, 7 wyrostków kolczystych łuku nerwowego kręgów krzyżowych, 7 wyrostków poprzecznych górnych kręgów krzyżowych, 1 wyrostek poprzeczny górny kręgu ogonowego, 3 kręgi ogonowe, 2 wyrostki kolczyste łuku nerwowego kręgów ogonowych, 8 częściowo skostniałych ścięgien, lewa i prawa fragmentaryczna kość biodrowa, i obie fragmentaryczne kości łonowe. Okaz holotypowy pochodzi ze stanowiska Fs6 (patrz: Mapa znalezisk).
Paratyp: IGM 6254 - zawiera fragment lewej kości zębowej, dwa zęby i jeden wyrostek przedstawowy kręgu szyjnego. Okaz najprawdopodobniej należał do osobnika mniejszego niż holotyp; skamieniałości pochodzą ze stanowiska Fs3 (patrz: Mapa znalezisk).
Okazy są przechowywane w zbiorach Instituto de Geología of the Universidad Autónoma de México.
Diagnoza
h. został zdiagnozowany na pdostawie kombinacji cech kości zębowej, szkieletu osiowego i innych, m.in.: -conajmniej dwa zęby odsłonięte w płaszczyźnie stawowej k. zębowej i k. szczękowej -7 kręgów krzyżowych -wysokie wyrostki nerwowe kręgów ogonowych -długi wyrostek nadpanewkowy (supraacetabular) -krótki wyrostek zapanewkowy (postacetabular) o kształcie trapezu w widoku bocznym
DIAGNOSIS: Hadrosauroid dinosaur characterized by the unique combination of the following characters: two teeth exposed
on the occlusal plane of the rostral third and the posterior third of the dentary and maxilla, respectively; seven sacral vertebrae; tall neural spines of posterior vertebrae, being between 3.5 and 4 times taller than their corresponding centra; supraacetabular process as long as 75% of the length of the central iliac plate, with an apex located above the posteroventral corner of the ischiac tuberosity, as in Claosaurus agilis; and short and trapezoidal (in lateral view) postacetabular process, with a length that is less than 80% of the length of the iliac central plate. Huehuecanauhtlus tiquichensis differs from other hadrosauroids in possessing an extremely deflected preacetabular process of the ilium, so that the bisecting long axis of the process forms an angle less than 130° with the horizontal plane defined by the ischiac and pubic peduncles. It also differs from basal hadrosauroids in having a very deep concave profile of the dorsomedial margin of the iliac plate, adjacent to the supraacetabular process.
H. różni się od innych hadrozauroidów tym, że posiada k. biodrową z silnie zaznaczonym, skierowanym wenętrznie odchyleniem wyrostka przedpanewkowego
Analiza kladystyczna
analiza kaldystyczna, wykorzystując zasadę maximum parsimony (największa oszczędność) umieszcza H. tiquichensis jako blisko spokrewnionego przedstawiciela grupy zewnętrznej do Hadrosauridae.
Paleobiogeografia
Występowanie huehuekanautla w santonie Ameryki Północnej może być wytłumaczone jako wynik rozprzestrzenienia się tych zwierząt z Azji do Ameryki Północnej, nie później niż w albie, albo jako potomek ostatniego wspólnego przodka rozpowszechnionego na obu kontynentach.
Etymologia
Nazwa rodzajowa to połączenie słów z językui náhuatl (najbardziej rozpowszechnionego z grupy językó rdzennej ludności Ameryki Północnej i Środkowej [4]
- huehuetl - "starożytni" i canauhtli - "kaczka" (wszak hadrozauryny są powszechnie zwane "dinozaurami kaczodziobymi"). Nazwa gatunkowa - tiquichensis - odnosi się do miasta Tiquicheo, które to autorzy publikacji o huehuekanautlu chcieli uczcić ze względu na hojność i gościnność ludzi tam mieszkających, której paleontolodzy doświadczyli w trakcie trwania sezonu wykopaliskowego.
Spis gatunków
| Huehuecanauhtlus | Ramírez-Velasco, Benammi, Prieto-Márquez, Ortega i Hernández-Riverad, 2012 |
|---|---|
| H. tiquichensis | Ramírez-Velasco, Benammi, Prieto-Márquez, Ortega i Hernández-Riverad, 2012 |
Bibliografia
- ↑ Ramírez-Velasco et al., 2012
- ↑ (Benammi et al. 2006
- ↑ Mariscal-Ramos 2006
- ↑ http://pl.wikipedia.org/wiki/J%C4%99zyk_nahuatl
