Succinodon
| Autor: | Korekta: |
| Marcin Szermański | Maciej Ziegler |
Wstęp
"Succinodon" to nazwa rodzajowa nadana skamieniałości, która była uznawana za pierwszego polskiego dinozaura. Była nią wg von Huenego szczęka należąca do zauropoda z grupy Titanosauria.
Została ona odnaleziona w Nasiłowie, niedaleko Ochotnicy w skałach datowanych na późny mastrycht).
Historia taksonu i jego rewizja
Rodzaj "Succinodon" z jedynym, typowym gatunkiem "S. putzeri" opisał F. von Huene w 1941 roku. Uznał, że pochodzi ona od późnokredowego przedstawiciela tytanozaurów – ciężko zbudowanych zauropodów, największych kredowych (a być może i w ogóle) zwierząt lądowych.
Przez równe 40 lat "Succinodon" był uznawany za słabo poznanego i tajemniczego tytanozaura z terenów dzisiejszej Polski. Jednak w 1981 roku Krystyna Pożaryska i Halina Pugaczewska dokonały rewizji domniemanej szczęki. Okazało się wtedy, że skamieniałość ta nie należy do żadnego dinozaura ani innego zwierzęcia, a jest jedynie skamieniałym drewnem z przyczepionymi małżami. Tym samym podzielił los m.in. z "Aachenosaurus" i – tu nie wszyscy naukowcy się zgadzają – Bruhathkayosaurus.
Co za tym idzie, "Succinodon" nie może być już uznawany za pierwszego odnalezionego polskiego dinozaura.
Etymologia
Nazwa rodzajowa "Succinodon" znaczy wąska szczęka i odnosi się do błędnie zidentyfikowanej przez von Huenego skamieniałości. Epitet gatunkowy "putzeri" prawdopodobnie honoruje kogoś o nazwisku Putzer.
Spis gatunków
| "Succinodon" | von Huene, 1941 | nomen nudum |
| "S. putzeri" | von Huene, 1941 | nomen nudum |
Bibliografia
Pożaryska, K.; Pugaczewska, H. (1981) "Bivalve nature of Huene's dinosaur Succinodon". Acta Palaeontologica Polonica 26 (1): 27–34
