Hexing
| Autor: | Korekta: |
| Eryk Sroka | Marcin Szermański |
| Hexing (heksing) | |
|---|---|
| Długość: | ok. 1 m (?) |
| Masa: | ? kg |
| Miejsce występowania: | Chiny - Xiaobeigou, prowincja Liaoning
(najniższe warstwy formacji Yixian) |
| Czas występowania | 139-128 Ma (??) |
| Systematyka | Dinosauria |
Ryc. 1. Źródło: Jin i in., 2012. | |
| Mapa znalezisk: | |
|
Wczytywanie mapy…
| |
Wstęp
Hexing był małej wielkości bazalnym przedstawicielem Ornithomimosauria, który zamieszkiwał tereny dzisiejszych północno-wschodnich Chin w okresie wczesnej kredy.
Opisu Hexing dokonali w roku 2012 Chen Jin Liyong wraz z współpracownikami w oparciu o holotyp JLUM-JZ07b1.
Odkrycie
Na szczątki Hexing natrafił w osadach formacji Yixian miejscowy rolnik w miejscowości Xiaobeigou w prowincji Liaoning w Chinach. Sam próbował spreparować skamieliny, odtwarzając uszkodzone kości i dodając fałszywe części w celu zwiększenia wartości znaleziska. Ostatecznie szczątki Hexing trafiły do Geologicznego Muzeum Uniwersytetu w Jilin i zostały fachowo spreparowane przez tamtejszych paleontologów oraz zostały usunięte fałszywe części szkieletu.
Materiał Kostny
Hexing jest znany jedynie z holotypu JLUM-JZ07b1, który składa się z fragmentarycznego szkieletu, w którego skład wchodzą: czaszka (136 mm długości), dolna szczęka, pięć kręgów szyjnych, obręcz barkowa, kości udowej, kości ramiennej.
Szczątki bardzo źle się zachowały i pochodzą od młodego osobnika, co uniemożliwia naukowcom oszacowanie pełnych rozmiarów jakie osiągał Hexing, wiadomo jedynie ze był bardzo małym przedstawicielem ornitomimozaurów, mniejszym niż Shenzhousaurus.
Etymologia
Nazwa Hexing pochodzi z języka chińskiego i oznacza "udający żurawia", zaś epitet gatunkowy qingyi oznacza "ze skrzydłami".
Spis gatunków
| Hexing | Jin, Chen i Godefroit, 2012 |
|---|---|
| H. qingyi | Jin, Chen i Godefroit, 2012 |
Bibliografia
Jin Liyong, Chen Jun and Pascal Godefroit (2012) "A New Basal Ornithomimosaur (Dinosauria: Theropoda) from the Early Cretaceous Yixian Formation, Northeast China". In Godefroit, P. (eds). Bernissart Dinosaurs and Early Cretaceous Terrestrial Ecosystems. Indiana University Press. pp. 467–487 [1]
