Rahiolisaurus

Autor:	Korekta:
Kamil Kamiński

---

Rahiolisaurus (rahiolizaur)
Długość:	ok. 6,4-8 m
Masa:	ok. 1,2 t
Miejsce występowania:	Indie - stan Gujarat (formacja Lameta)
Czas występowania	późna kreda ( mastrycht)
Systematyka	Dinosauria Theropoda Ceratosauria Abelisauridae (?) Abelisauridae Carnotaurinae <ref>Systematyka za Longrich i in., 2017, gdzie Carnotaurinae =Brachyrostra. Alternatywna systematyka w ramach Abelisauridae to: 1) Brachyrostra (Tortosa i in., 2014; Filippi i in., 2016; Hendrickx i in., 2016); 2) Majungasaurinae (Canale i in., 2016); 3) Neoceratosauria: Abelisauroidea: Carnotaurinae: Majungasaurinae (Wang i in., 2017); ref>
Rekonstrukcja Dahalokely, być może rahiolizaur wyglądał podobnie. Autor: Danny Cicchetti [1].

Wstęp

Rahiolisaurus był dużym mięsożernym teropodem, występującym na obszarze dzisiejszych Indii w późnej kredzie. Był to jeden z wielu abelizaurydów, opisanych z formacji Lameta. Wg niektórych badań nie należał on jednak do tej rodziny. Rahiolisaurus xostał nazwany i opisany w 2010 r. przez zespół paleontologów pod kierownictwem Fernando Novasa.

Materiał kopalny

Holotyp składa się z trzech powiązanych ze sobą kości: biodrowej (ISIR 550), niekompletnej łonowej (ISIR 554) i udowej (ISIR 557).

Materiał przypisany to liczne pojedyncze kości. Z elementów czaszki znana jest tylko kość przedszczękowa. Oprócz tego znaleziono kręgi z różnych części ciał, wiele kości miednicy oraz kończyn, głównie tylnych. Pochodzą one od wielu osobników w rożnym wieku. Kość ramienna, początkowo przypisywana do tego taksonu okazała się należeć do młodego tytanozaura, a kość uznana za promieniową w rzeczywistości pochodziła ze śródstopia (Novas i in., 2010).

Etymologia

Nazwa Rahiolisaurus pochodzi od wsi Rahioli oraz greckiego słowa sauros („jaszczur”, „gad”). Epitet gatunkowy gujaratensis nawiązuje do indyjskiego stanu Gujarat.

Budowa

Rahiolisaurus był dość dużym, ale smukłym teropodem, o delikatniejszej budowie niż znany z tej samej formacji skalnej Rajasaurus. Płytki międzyzębowe kości przedszczękowej prawdopodobnie były zrośnięte w jedną kość, pozbawioną pionowych bruzd, typowych dla pozostałych? abelizaurydów. Znajdowały się w niej cztery stożkowate zęby, co jest typowe dla tej i wielu innych rodzin teropodów. Wysokość ich koron wahała się w przedziale 2,4-2,8 cm. Kręgi szyjne były amficeliczne i pozbawione pleuroceli, przeciwnie do innych abelizauroidów. Wyrostki kolczyste kręgów szyjnych rahiolizaura były poprzecznie rozszerzone, co zbliża go do karnotaura, i odróżnia od mażungazaura. Kość krzyżowa prawdopodobnie składała się z siedmiu kręgów, co również jest zgodne ze stanem obserwowanym u karnotaura, nie były one jednak tak wąskie, jak u argentyńskiego krewniaka. Kończyny tylne były stosunkowo smukłe, w porównaniu np. do radżazaura. Rahiolisaurus wyróżniał się także kilkoma cechami budowy miednicy i śródstopia (Novas i in., 2010).

Paleoekologia

Rahiolisaurus znany jest z indyjskiej formacji Lameta. Przez lata opisano z niej wiele rodzajów abelizaurydówi mniejszych teropodów, jednak zdecydowana większość znana jest z bardzo skąpego materiału kopalnego. Jednym z lepiej poznanych wydaje się Rajasaurus, którego szczątki odkryto w odległości ok. 400 m od miejsca znalezienia rahiolizaura (Novas i in., 2010). Żyło tam również kilka tytanozaurów, takich jak Isisaurus, które mogły stanowić pożywienie tych mięsożerców. Na terenach tych panował klimat tropikalny lub subtropikalny (Sharma i in., 2005).

Spis gatunków

Rahiolisaurus	Novas, Chatterjee i Rudra, 2010
R. gujaratensis	Novas, Chatterjee i Rudra, 2010

Bibliografia

Grillo, O.N., Delcourt, R. (2017) "Allometry and body length of abelisauroid theropods: Pycnonemosaurus nevesi is the new king" Cretaceous Research, 69, 71-89. doi:10.1016/j.cretres.2016.09.001

Novas, F.E., Chatterjee, S., Rudra, D.K., Datta, P.M. (2010). "Rahiolisaurus gujaratensis, n. gen. n. sp., A New Abelisaurid Theropod from the Late Cretaceous of India". W: Saswati Bandyopadhyay (ed.): New Aspects of Mesozoic Biodiversity. Springer Berlin / Heidelberg, 45–62. doi:10.1007/978-3-642-10311-7

Sharma, N., Kar, R.K., Agarwal, A., Kar, R. (2005). "Fungi in dinosaurian (Isisaurus) coprolites from the Lameta Formation (Maastrichtian) and its reflection on food habit and environment." Micropaleontology, 51(1): 73-82.