Argoides

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Wersja z dnia 23:58, 1 kwi 2024 autorstwa Kriolofozaur (dyskusja | edycje) (Utworzono nową stronę "{{DISPLAYTITLE:''Argoides''}} {{Trop |Autor = Szymon Jagusztyn |Korekta = |nazwa = Argoides |długość...")
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Autor: Szymon Jagusztyn


Argoides
Długość 2,8- 31,5 cm
Szerokość 4,5- 30,5 cm
Chód dwunożny
Układ palców II, III, IV
Prawdopodobny sprawca teropod
Długość sprawcy 55 cm (A. minimus)[1]
Masa sprawcy 0,18 kg (A. minimus)[2]
Miejsce USA - Nowa Anglia, New Jersey

(formacja Portland, Passaic)

Czas
252 201 145
66

ok. 219-195 Ma
późny trias-wczesna jura (noryk) - (synemur)

Systematyka ichnologiczna Dinosauria

Theropoda

Ceratosauria?

Mapa znalezisk
Wczytywanie mapy…

Wstęp

Argoides to rodzaj tropu pozostawionego przez dinozaura w wczesnej jurze na terenie USA. Może być taksonem workiem.

Odkrycie

Tropy Agroides zostały opisane przez Edwarda Hitchcock'a w latach: 1838- A. minimus, 1841- A. macrodactylus, 1844- A. redfieldii. Początkowo były opisane jako Ornithichnithes - tropy ptaków, ale ten takson okazał się workiem na śmieci (interesujące jest to, że już w XIX Hitchcock rozpoznał w dinozaurach ptaki). Od tamtego czasu nie ukazały się nowe badania na ich temat.

Etymologia

Pochodzenie Argoides jest nieznane. Znane są tylko tłumaczenia nazw ichnogatunkowych. Minimus odnosi się do niewielkiej wielkości tropu i zarazem zwierzęcia, macrodactylus oznacza "wielki palec"- podkreśla ona rozmiar III palca. Redfieldii honoruje przyjaciela Hitchcock'a- geologa, znanego metereologa, William' a C. Redfield'a.

Anatomia

Ichnogatunek typowy A.minimus charakteryzuje się niewielką wielkością tropu, na jednym z tropów widoczny jest odcisk śródstopia. Odstęp pomiędzy tropami wynosi 25 cm, a sam trop jest dosyć szeroki. A.macrodactylus charakteryzuje się wystającym środkowym palcem znacznie ponad linię dwóch pozostałych. Krok mierzył prawie 30 cm, a linia chodu była równoległa do stóp, co oznacza, że stawiał kroki w kierunku ruchu. Jest to cecha charakterystyczna dla teropodów. Ostatni gatunek A.redfieldii jest zdecydowanie największy, długoiść tropu to aż 76 cm, a wyraźne pazury mają długość 5 cm! Dla ichnogatunków nie wykazano cech wspólnych, bardziej prawdopodobne jest, że należą do odrębnych ichnotaksonów.

Interpretacja

Tropy Argoides od XIX wieku nie doczekał się rewizji, podobnie jak wiele innych okazów z kolekcji Hitchcocka. Ichnogatunek A. macrodactylus wykazuje klasyczne cechy tropów celofyzoidów, co więcej bardzo przypomina ślady Anchisauripus i Grallator. Być może jest to okaz jednego z nich. Trop A. redfieldii może należeć do większego drapieżnika np. dilofozauryda lub wyrośniętego celofyzoida. Zdecydowanie najciekawszy jest filigranowy A. minimus- przypomina on domniemane ptasie tropy Plesiornis, aczkolwiek Molina-Pérez i Larramendi,2019 wysyfają jeszcze ciekawszą tezę, iż jest to ceratozaur pokroju limuzaura lub elafrozaura.

Spis ichnogatunków

Argoides Hitchcock, 1836
A. minimus Hitchcock, 1855 = Argozoum pari-digitatum
= Ornithichnites minimus
= Ornithichnites isodactylus
A. redfieldii Hitchcock, 1844 = Ornithichnites redfieldii
= Argozoum redfieldium''
A. macrodactylus Hitchcock, 1844 = Argozoum dispari-digitatum
= Ornithichnites macrodactylus

Bibliografia

Molina-Pérez, R. & Larramendi, A. (2019). "Dinosaur Facts and Figures: The Theropods and Other Dinosauriformes". wyd. Princeton University Press.

E. Hitchcock. (1836). Ornithichnology - description of the foot marks of birds, (Ornithichnites) on new Red Sandstone in Massachusetts. The American Journal of Science and Arts 29(2):307-340

E. Hitchcock. (1837). Fossil footsteps in sandstone and graywacke. The American Journal of Sciences and Arts 32:174-176

E. Hitchcock. (1845). An attempt to name, classify, and describe, the animals that made the fossil footmarks of New England. Sixth Annual Meeting of the Association of American Geologists and Naturalists, New Haven, CT. Abstract and Proceedings 23-25 [1]

  1. Molina-Pérez & Larramendi (2016). Récords y curiosidades de los dinosaurios Terópodos y otros dinosauromorfos. Spain: Larousse. p. 24.
  2. Molina-Pérez & Larramendi (2016). Récords y curiosidades de los dinosaurios Terópodos y otros dinosauromorfos. Spain: Larousse. p. 24.