Halimornis
| Autor: | Paweł Konarzewski |
| Halimornis (halimornis) | |
|---|---|
| Długość | 32,8 cm [1] |
| Wysokość | 14,3 cm (w biodrach) [1] |
| Masa | 490 g [1] |
| Miejsce | USA - Alabama |
| Czas |
ok. 80 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
Wstęp
Halimornis to rodzaj ptaka żyjącego w późnej kredzie na terenie dzisiejszych Stanów Zjednoczonych. Prawdopodobnie zamieszkiwał on nadmorskie tereny, podobnie jak bardziej zaawansowany ptak Ichthyornis. Cau i Arduini (2008) w swojej analizie filogenetycznej uplasowali Halimornis jako przedstawiciela Avisauridae.
Materiał kopalny
Holotyp jest przechowywany w dwóch instytucjach. Pierwsza część (D2K 035) zawiera bliższy koniec prawej kości ramiennej, dalszy koniec prawej kości udowej, dwa kręgi tułowiowe, kręg ogonowy oraz pygostyl. Druga część (UAMNH PV996.1.1) to niekompletna lewa łopatka, trzon kręgu piersiowego oraz łuk neuralny kręgu piersiowego.
Etymologia
Nazwa rodzajowa Halimornis to kombinacja greckich słów halimos znaczącego "należący do morza" (w nawiązaniu do morskich osadów, w którym odnaleziono szczątki) oraz ornis - "ptak". Epitet gatunkowy thompsoni honoruje panią W. Thompson, właścicielki posiadłości, na której znaleziono skamieniałości opisywanego ptaka.
Spis gatunków
| Halimornis | Chiappe, Lamb i Ericson, 2002 |
| H. thompsoni | Chiappe, Lamb i Ericson, 2002 |
Bibliografia
Cau, A. & Arduini, P. (2008). "Enantiophoenix electrophyla gen. et sp. nov. (Aves, Enantiornithes) from the Upper Cretaceous (Cenomanian) of Lebanon and its phylogenetic relationships". Atti della Societa Italiana di Scienze Naturali e del Museo Ivico di Storia Naturale in Milano. 149 (2): 293–324
Chiappe, L. M., Lamb, J. P., & Ericson, P. G. (2002). "New enantiornithine bird from the marine Upper Cretaceous of Alabama". Journal of Vertebrate Paleontology, 22(1), 170-174. [1]
