Sobniogallus
| Autor: | Paweł Konarzewski |
| Sobniogallus (sobinogal) | |
|---|---|
| Dieta | roślinożerny |
| Miejsce | Polska - Sobinów |
| Czas | ok. 31-30 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
 Zdjęcia oraz schematy przedstawiający holotyp Sobniogallus. Źródło: Tomek i in., 2014 [1] | |
Wstęp
Sobniogallus to ptak z grupy Galliformes (grzebiące, kuraki) żyjący w oligocenie na terenie Polski.
Materiał kopalny
Holotyp (ISEA AF/SOB1a+b) to szkielet znajdujący się na dwóch płytach skalnych pozbawiony głowy oraz nóg.
Budowa i opierzenie
Sobniogallus był niewielkim kurakiem, mniejszym od współczesnej kuropatwy zwyczajej, jednak nieco większym od swoich wymarłych kuzynów. Budowa mostka, widełek i kości ramiennej sobinogala przypominała współczesne kuraki. Z kolei morfologia carpometacarpus była podobna jak u blaszkodziobych (Anseriformes). Złożone skrzydło mierzyło ok. 13 cm długości, mniej niż u dzisiejszej kuropatwy (ok. 15-16 cm). Na skrzydle zachowały się również odciski piór. Najdłuższe lotki pierwszorzędne miały 11 cm długości, drugorzędne 8 cm, a trzeciorzędne - 8-9 cm.
Etymolgia
Nazwa rodzajowa Sobniogallus nawiązuje do miejscowości Sobinów, gdzie odnaleziono holotyp oraz zawiera łacińskie słowo gallus odnoszący się do ptaków grzebiących. Epitet gatunkowy albinojamrozi został nadany na cześć Albina Jamroza, odkrywcy skamieniałości ptaka.
Spis gatunków
| Sobniogallus | Tomek, Bocheński, Wertz i Świdnicka, 2014 |
| A. albinojamrozi | Tomek, Bocheński, Wertz i Świdnicka, 2014 |
Bibliografia
Tomek, T., Bochenski, Z. M., Wertz, K., & Swidnicka, E. (2014). A new genus and species of a galliform bird from the Oligocene of Poland. Palaeontologia Electronica Vol. 17, Issue 3;38A; 14p. doi:10.26879/474
.
