Succinodon
| Autor: | Korekta: |
| Marcin Szermański | Maciej Ziegler |
Wstęp
Succinodon to nazwa rodzajowa nadana skamieniałości, która była uznawana za pierwszego polskiego dinozaura. Była nią wg von Huenego szczęka należąca do zauropoda z grupy Titanosauria.
Została ona odnaleziona w Nasiłowie, niedaleko Ochotnicy w skałach datowanych na wczesny paleocen.
Historia taksonu i jego rewizja
Rodzaj Succinodon z jedynym, typowym gatunkiem S. putzeri opisał F. von Huene w 1941 roku. Uznał, że pochodzi ona od późnokredowego przedstawiciela tytanozaurów – ciężko zbudowanych zauropodów, największych kredowych (a być może i w ogóle) zwierząt lądowych.
Przez równe 40 lat Succinodon był uznawany za słabo poznanego i tajemniczego tytanozaura z terenów dzisiejszej Polski. Jednak w 1981 roku Krystyna Pożaryska i Halina Pugaczewska dokonały rewizji domniemanej szczęki. Okazało się wtedy, że skamieniałość ta nie należy do żadnego dinozaura ani innego zwierzęcia, a jest jedynie skamieniałym drewnem wydrążonym przez małże z grupy świdrakowatych (Teredinidae), prawdopodobnie Kuphus sp., które to drążenia von Huene uznał za zębodoły. Tym samym Succinodon podzielił los m.in. z "Aachenosaurus" i – tu nie wszyscy naukowcy się zgadzają – Bruhathkayosaurus.
Co za tym idzie, Succinodon nie może być już uznawany za pierwszego odnalezionego polskiego dinozaura.
Etymologia
Nazwa rodzajowa Succinodon znaczy wąska szczęka i odnosi się do błędnie zidentyfikowanej przez von Huenego skamieniałości. Epitet gatunkowy putzeri honoruje niemieckiego geologa F. Putzera, który odkrył szczątki Succinodon.
Spis gatunków
| Succinodon | von Huene, 1941 | =? Kuphus |
| S. putzeri | von Huene, 1941 | =? Kuphus sp. |
Bibliografia
Pożaryska, K.; Pugaczewska, H. (1981) "Bivalve nature of Huene's dinosaur Succinodon". Acta Palaeontologica Polonica 26 (1): 27–34
