Struthiosaurus
Do poprawy: rozwinięcie, weryfikacja ogólna; UWAGA - trwa weryfikacja; niektóre dane mogą nie być prawdziwe
| Autor: | Korekta: |
| Maciej Ziegler | Adrian Tkocz |
| Struthiosaurus (strutiozaur) | |
|---|---|
| Długość: | 2-4 m |
| Masa: | 300-700 kg |
| Miejsce występowania: | Austria, Francja, Rumunia, |
| Czas występowania | 83,5-65,5 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
Rekonstrukcja przyżyciowa Struthiosaurus. Autor: Alain Beneteau [1] | |
| Mapa znalezisk: | |
|
Wczytywanie mapy…
| |
Wstęp
Struthiosaurus ("strusi jaszczur") to jeden z najmniejszych nodozaurydów. Żył w późnej kredzie. Jest on, obok Hungarosaurus, jednym z dwóch ważnych rodzajów ankylozaurów z Europy. Wiele z opisanych głównie w XIX wieku ankylozaurów uważa się obecnie za synonimy strutiozaura. Jak dotąd znamy dwa lub trzy gatunki.
Gatunki strutiozaura
Struthiosaurus austriacus
Długość: 3 m;
Masa: 300 kg;
Czas: późna kreda (kampan; 83,5-70,6 Ma);
Miejsce: Austria (formacja Gosau), ?Francja;
Materiał kopalny: niekompletna czaszka, ząb, izolowane elementy pozaczaszkowe, osteodermy.
To gatunek typowy. Żył we wczesnym kampanie, około 83-76 milionów lat temu. Był mniejszy od S. transylvanicus i miał krótsze kręgi szyjne. Kość kwadratowa i kość przypotyliczna są niezrośnięte, w przeciwieństwie do S. transylvanicus. Szczą tki znaleziono w Muthmannsdorf w Austrii (stąd nazwa gatunkowa). Poznany na podstawie powierzchni podstawy czaszki, którą uważano niegdyś za należą cą do teropoda.
Struthiosaurus transilvanicus
Długość: 3 m;
Masa: 300 kg;
Czas: późna kreda (późny mastrycht; 69-65,5 Ma);
Miejsce: Rumunia (formacja Sanpetru);
Materiał kopalny: niekompletny szkielet z fragmentyczną czaszką, dodatkowe (przypisane?) elementy pozaczaszkowe, osteodermy.
Może to być młodszy synonim S. austriacus - nie znajduje się z tego powodu w analizie Thompsona i in. (2012). Gatunek ten opisano na podstawie niekompletnej czaszki i szkieletu należą cego do zwierzęcia o długości 2-3 metrów. Opancerzenie zawierało typowe dla nodozaurydów kolce. Szczą tki znaleziono w warstwach Sanpetru w okręgu Hunedoara w Rumunii oraz w formacji Gosau niedaleko Neustadt w Austrii. Datuje się je na kampan - mastrycht (83-65 Ma). Nazwa pochodzi od Transylwanii - rumuńskiego regionu, kojarzonego powszechnie z Draculą .
Struthiosaurus languedocensis
Długość: ? m
Masa: ? kg
Czas: późna kreda (kampan; 83,5-70,6 Ma);
Miejsce: Francja - Hérault (nienazwana formacja);
Materiał kopalny: niekompletny szkielet pozaczaszkowy, zęby, osteodermy.
Opisany został na podstawie materiału zawierają cego kręgi ogonowe, pasa miednicznego i synsakrum (kości powstałej ze zrośnięcia kręgów krzyżowych, niekiedy także kilku kręgów piersiowych i ogonowych, łą czą cej się z kośćmi biodrowymi). Różni się od innych gatunków budową kręgów ogonowych i kości kulszowej. Synsakrum zawiera 10 przyrośniętych kręgów, w tym 5 grzbietowych, 4 krzyżowe i 1 ogonowy. Podobną budową (5+4+1) charakteryzuje się także synsakrum Polacanthus foxii, jednak występują istotne różnice. Później zaliczono do S. languedocensis także inny materiał. Szczą tki znaleziono w basenie Villeveyrac-Meze w południowej Francji. Długość dinozaura oszacowano na mniej niż 3 m. Podobnie jak S. austriacus, żył we wczesnym kampanie.
Paleoekologia
Struthiosaurus transilvanicus żył na wyspie Hateg wśród wielu innych dinozaurów, np. prawdopodobnego alwarezzauryda Heptasteornis, rabdodontydów, takich jak Zalmoxes i Rhabdodon, hadrozauroida Telmatosaurus oraz tytanozaura Magyarosaurus. Natomiast w osadach austriackich znaleziono, prócz strutiozaura, także rabdodontydy Rhabdodon. Znaleziono tam też zęby teropoda, opisane jako Megalosaurus pannoiensis, który prawdopodobnie z megalozaurem miał niewiele wspólnego. Zapewne w podobnej faunie żyły także inne gatunki Struthiosaurus.
Spis gatunków
| Struthiosaurus | Bunzel, 1871 |
|---|---|
| = Crataeomus | Seeley, 1881 |
| = Danubiosaurus | Bunzel, 1871 |
| = Pleuropeltis | Seeley, 1881 |
| = Lepisanosaurus | Nopcsa, 1918 |
| S. austriacus | Bunzel, 1871 |
| ?= S. transylvanicus | Nopcsa, 1915 |
| S. languedocensis | Garcia i Pereda-Suberbiola, 2003 |
Bibliografia
Thompson, R.S., Parish, J.C., Maidment, S.C.R. & Barrett, P.M. (2012) Phylogeny of the ankylosaurian dinosaurs (Ornithischia: Thyreophora). „Journal of Systematic Palaeontology”. Journal of Systematic Palaeontology, Vol. 10, Issue 2, June 2012, 301–312
Vickaryous, M.K., Maryańska, T. & Weishampel, D.B. (2004) "Ankylosauria" [w:] Weishampel, D.B., Dodson, P., & Osmólska, H. (red.) "The Dinosauria" Berkeley: University of California Press, 363-392
Holtz, T.R. Jr. (2012) "Dinosaurs: The Most Complete, Up-to-Date Encyclopedia for Dinosaur Lovers of All Ages Supplementary Information" [2]
Paul, G. S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford
