BRUDNOPIS; Projekty którymi się zajmuję.

Saurolophus beta

Saurolophus (zaurolof)
Długość:	do 12 m
Masa:	3 t
Miejsce występowania:	Kanada (formacja Horseshoe Canyon; Alberta) Mongolia (formacja Nemegt; prowincja Omnogov) USA (formacja Kirtland; stan Nowy Meksyk) Chiny (Beiliyie Kruchi; Heilungchiang)
Czas występowania	83,5-65,5 Ma późna kreda (kampan-mastrycht)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Ornithopoda Iguanodontia Hadrosauridae Saurolophinae
Ryc. 1. Rekonstrukcje przyżyciowe S. osborni (A) i S. angustirostris (B), w oparciu o badania anatomii tkanek okrywających tych zwierząt z 2012 roku. © L. Xing & Y. Liu, 2012 [1].
Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":3,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[],"imageoverlays":null} Mapa 1. Występowanie Saurolophus osborni. Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":3,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[],"imageoverlays":null} Mapa 2. Występowanie Saurolophus angustirostris i S. kryschtofovici. Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":1,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[],"imageoverlays":null} Mapa 3. Występowanie Saurolophus sp.

Paleobiologia

Saurolophus to duzy hadrozaur = holotypowysz szkielet mierzył ok. 8,4 m; ponad 2 tony ^[1]

Najbardziej wyróżniającą się cechą zaurolofa był kostny grzebień, który wznosi się ponad kąt czaszki niczym kolec. Brown 1912b,1913a porównywał grzebień do tego, ubecnego u kameleona, sugerując, że służył on do jako miejsce przyczepu silnych mięśni.^[2]^[3].

Dodson 1975 - sugeruje, że grzebienie mogły mieć znaczenie w identyfikacji płciowej^[4].

Paleobiogeografia

[bell 2011] Znane są znaleziska hadrozaurynów z regionu Amur w Rosji, które zostały przypisane do blisko spokrewiononych z zaurolofem Kerberosaurus manakini. W analizie filogenetycznej kerberozaur jest prymitywniejszy niż Prosaurolophus i Saurolophus, chociaż geologicznie to Prosaurolophus jest najstarszy (kampan stanów Alberta i Montana). Saurolophus znany jest z mastrychtu formacji Horseshoe, zaś formacja Nemegt nie została dotąd dobrze orpacowana pod względem biostratygraficznym.

most lądwy Beringa pomiędzy Ameryką Północną i Azją, który byl otwarrty w trakcie aptu-albu, zapewnił rozprzestrzenianie się kręgowców lądowych w obu lokacjach w trakcie późnej kredy. Głównym kierunkiem rozprzestrzeniania się był z zachodu na wschód -

Ewolucja klady zawierającego kerberozaura prozaurolofa i zaurolofa zdradzas przynajmniej dwa zdarzenia rozptzestrzeniające pomiędzy azją a ameryką północną. Przodkowie Kerberosaurus musieli przekroczyć Azję na początku lub przed końcem kampanu. Drugie rozprzestrzenienie musiało mieć miejsce na początku mastrychtu - ze względu na kierunek pokrewieństwa pomiędzy prozaurolofem a Saurolophus osborni; prowadząc do ewolucji S. angustirostris.

Możliwe, choć mniej parsymoniczne, jest, że ostatni wspólny przodek prozaurolofa i zaurolofa przemieścił się do Azji na początku lub pod koneic kampanu, a trzecia syspersja z zachodu na wschód miała miejsce jeszcze przed końcem kampanu.

Nie jest jednak jasne który z tych dwóch gatunków jest bardziej prymitywny i w którym kierunku zachodziła dyspersja.

[prieto 2012] Sytuację dodatkowo komplikuje wydzielenie nowego gatunku S. morrisi, którego autorzy nie pokusili się o rekonstrukcję przebiegu rozprzestrzeniania się tych zwierząt w trakcie późnej kredy. Z analizy filogenetycznej wynika, że S. morrisi jest prymitywniejszy od S. osborni i S. angustirostris.

Analiza filogenetyczna

Obecne poglądy

[bell 2011] Kerberosaurus taksonem siostrzanym do tworzonego przez Saurolophus i Prosaurolophus. Prosaurolophus siostrzany do obu gatunków Saurolophus. [prieto 2012] Saurolophus morrisi siostrzany do pozostalych gatunków zaurolofa.

prieto-marquez 2012:

Saurolophinae

Acristavus gagslarsoni

	Brachylophosaurus canadensis

	Maiasaura peeblesorum

Shantungosaurus giganteus

	Edmontosaurus annectens

	Edmontosaurus regalis

Kerberosaurus manakini

nieopisany hadrozauryn z kampanu Meksyku (Kirkland et al. 2006)

Prosaurolophus maximus

Saurolophus morrisi

	Saurolophus osborni

	Saurolophus angustirostris

Wulagasaurus dongi

Kritosaurus navajovius

nieopisany hadrozauryn z Big Bend (Teksas, USA)

	Secernosaurus koerneri

	Willinakaqe salitralensis

Gryposaurus latidens

	Gryposaurus notabilis

	Gryposaurus monumentensis

Spis gatunków

Saurolophus	Brown, 1912
S. osborni	Brown, 1912
S. angustirostris	Rozhdestvensky, 1952
S. morrisi	Prieto-Márquez i Wagner, 2012
S. kryschtofovici	Riabinin, 1930	nomen dubium	?= S. angustirostris

Bibliografia

↑ Błąd rozszerzenia cite: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Glut97
↑ Błąd rozszerzenia cite: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Brown1912
↑ Brown, B. 1913. The skeleton of Saurolophus, a crested duck-billed dinosaur from the Edmonton Cretaceous. Bulletin of the American Museum of Natural History 32(19):387-393.
↑ Dodson, P., 1975. Taxonomic implications of relative frowth in lambeosaurine hadrosaurs. Systematic Zoology 24: 37-54.

Eskpedycje

Polsko-Mongolskie Ekspedycje Paleontologiczne

Polsko-Mongolskie Ekspedycje Paleontologiczne
Kierownictwo:	Zofia Kielan-Jaworowska
Czas trwania:	1963-1965, 1967-1971
Miejsce:	Bayn Dzak, kotlina Nemegt, Tugrig, Chermin Caw
Ważne odkrycia:	Anserimimus planinychus Archaeornithoides deinosauriscus Bagaceratops rozhdestvenskyi Bagaraatan ostromi Barsboldia sicinskii Borogovia gracilicrus Breviceratops kozlowski Conchoraptor gracilis Deinocheirus mirificus Gallimimus bullatus Homalocephale calathocercos Hulsanpes perlei Ingenia yanshini Microceratops gobiensis Nemegtosaurus mongoliensis Opisthocoelicaudia skarzynskii Prenocephale prenes Saichania chulsanensis Tarbosaurus bataar Tarchia gigantea Tylocephale gilmorei

........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................
........................

Sowiecko-Mongolskie Ekspedycje Paleontologiczne

Sowiecko-Mongolskie Ekspedycje Paleontologiczne
Kierownictwo:	Iwan Jefriemow Anatol Rozdhestvensky
Czas trwania:	1946, 1948, 1949
Miejsce:	Bayn Dzak, kotlina Nemegt
Ważne odkrycia:	Maleevus disparoserratus Pinacosaurus grangeri Saurolophus angustirostris Talarurus plicatospineous Tarbosaurus bataar Therizinosaurus cheloniformis

W 1892 roku rosyjski odkrywca i geolog, Władimir Afanasjewicz Obruczew (Владимир Афанасьевич Обручев) opisał pierwsze skamieniałości z pustyni Gobi, zebranych w trakcie ekspedycji geograficznych pod przewodnictwem Grigorija Potanina (Григо́рий Никола́евич Пота́нин).

W latach 20-tych XX wieku Mongolia była pod dużym wpływem sowieckim, przez co Amerykkańskie Muzeum Historii Naturalnej nie mogło kontynuować swoich ekspedycji paleontologicznych po roku 1925 (zob. również Amerykańskie Ekspedycje Paleontologiczne).

w 1941 Mongolska republika ludowa zaproponowała Akademii Nauk ZSRR łączone Sowieck-Mongolskich ekspedycji paleontologicznych wgłąb Mongolii Zewnętrznej. Jednak, wskutek trwającej II Wojny Światowej, plany wspólnych ekspedycji musiały zostać przesunięte w czasie. Rozmowy zostały wznowione po zakończeniu wojny i przyniosły pożądane skutki - w 1946 roku Sowiecki Instytut Paleontologii przygotował zespół, który przeprowadził rekonesans. Zespół był dowodzony przez Iwana Jefriemowa (Ива́н Анто́нович Ефре́мов) i Anatola Konstantinovicha Rozhdestvenskyego, konsultantem był Jurij Orłow (Юрий Александрович Орлов). W skład zespołu wchodziło jeszcze sześć dodatkowych osób.

W przeciwieństwie do wcześniejszych ekspedycji, Sowieci podróżowali w dużych, ciężkich ciężarówkach i samochodach terenowych. Dzięki temu nie musieli pokładać nadziei w wielbłądzich karawanach, które dostarczały niezbędnych ładunków załodze. W ciągu dwóch miesięcy zespół sowieckich naukowców skupił się głównie na dwóch lokacjach: Jedna w połduniowowschodniej części Gobi, gdzie duże skupiska dinozaurów zostały odkryte w kotlinie Nemegt.

Większe wyprawy zostały przeprowadzone w 1948 i 1949 roku, złożone z zespołu 19 członków, 8 pracowników technicznych i 6-ciu kierowców. Dzięki szybkim samochodom, Jefriemowowi udało się zbadać głębiej położone tereny niż Amerykanom.

Pierwsze poszukiwania rozpoczęto w 1948 w lokacji Sayn Shand w południowowschodniej Gobi. Odkryto tutaj kilka szkieletów nowego ankylozauryda - Talarurus plicatospineous i fragmenatryczny materiał drugiego gatunku - Talarurus disparoserratus (obecnie zaliczanego do rodzaju Maleevus, który jest nomen dubium).

Nieco później wykopaliska przeniosły się do Bayn Dzak, gdzie Amerykanie dokonali swoich przełomowych odkryć w latach dwudziestych. Również i radzieccy uczeni znaleźli liczne szkielety Protoceratops i jaja dinozaurów. Dodatkowo odkryli dobrze zachowany szkielet dużego ankylozauryda Syrmosaurus vimicaudus (obecnie uznawany za młodszy synonim Pinacosaurus grangeri).

Gdy radziecki zespół przenioósł się w pobliże granicy z Chinami, natrafili na szerokie zagłębienie otoczoną przez pustynię. Kotlina Nemegt rozszerzała się 180 km z zachodu na wschód i ponad 70 km z północy na południe. Niebawem okazało się, że kotlina stanowi prawdziwą kopalnię dinozaurów. Osady zawierały hadrozaury, karnozaury, zaurodpoy, ankylozaury i ornitomimidy. Wzdłuż niegościnnego wąwozu czerwonego piaskowca ekspedycja odkryła siedem szkieletów Tarbosaurus bataar.

W lokalizacji niedaleko Altan Ula radzieccy naukowcy odkryli gęsty pochówek dużych hadrozaurów (ponad dwanaście metrów długości), niektóre z odciskami skóry. Samo miejsce zostało ochrzcczone nazwą "grobowiec smoka " ("Dragon's Tomb), a hadrozaury w 1952 roku przypisane do gatunku Saurolophus angustirostris.

Najbardziej zagadkowym zwierzęciem odkrytym przez swoiecko-mongolskie ekspedycje był Therizinosaurus cheloniformis, którego pazury sięgające od 30 do 60 centymettrów długości początkowo zostały uznane za żebra żółwia.

W 1949 kolejna ekspedycja podążała szlakami obranymi rok wcześniej, a również badała daleki zachód do granicy z Chinami. W Altan Teli odkryto szczątki pliocenskich ssaków. Połtorametrowej grubości warstwa zawierała szczątki tysięcy zwierząt, które mogły utonąć w niej podczas niespodziewanej powodzi. Wykopaliska zakończono powrotem do kotliny Nemegt i kontynuacją wykopalisk w miejscach, w których kopano rok wcześniej.

Radzieccy uczeni zebrali ponad 120 ton okazów paleontologicznych, w większości nieznanych dotąd nauce. Dzięki temu kotlina Nemegt, skąd pochodziła większość zebranych okazów, stała się jedną z najważniejszych lokalizacji z późnokredowymi dinozaurami, tuż obok Red Deer River w Albercie (Kanada) czy Hell Creek w Montanie (USA).

Okazy zebrane w trakcie tych ekspedycji można odlądać w Muzeum w Ułan Bator i w Muzeum Paleontologicznym Rosyjskiej Akademii Nauk w Moskwie.

2012

Magnapaulia

Magnapaulia (magnapaulia)
Długość:	?
Masa:	?
Miejsce występowania:	Meksyk (formacja XX)
Czas występowania	125-112 Ma późna kreda (XX)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Ornithopoda Iguanodontia Hadrosauridae Lambeosaurinae
400px Ryc. 1.
Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":4,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[],"imageoverlays":null}

http://hadrosauria.blogspot.com/

Spis gatunków

Magnapaulia	Prieto-Márquez, Chiappe i Joshi, 2012	nomen nudum
M. laticaudus	Prieto-Márquez, Chiappe i Joshi, 2012	nomen nudum

Latirhinus

Latirhinus (latirhin)
Długość:	?
Masa:	?
Miejsce występowania:	Meksyk (formacja XX)
Czas występowania	83,5-70,6 Ma późna kreda (kampan)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Ornithopoda Iguanodontia Hadrosauridae Saurolophinae
400px Ryc. 1.
Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":3,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[],"imageoverlays":null}

http://hadrosauria.blogspot.com/

Spis gatunków

Latirhinus	Prieto-Márquez i Serrano Brañas, 2012	nomen nudum
L. uitstlani	Prieto-Márquez i Serrano Brañas, 2012	nomen nudum

Lista ootaksonów dinozaurów

[Glut97-1] Błąd rozszerzenia cite: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Glut97

[Brown1912-2] Błąd rozszerzenia cite: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Brown1912

[Brown1913-3] Brown, B. 1913. The skeleton of Saurolophus, a crested duck-billed dinosaur from the Edmonton Cretaceous. Bulletin of the American Museum of Natural History 32(19):387-393.

[Dodson75-4] Dodson, P., 1975. Taxonomic implications of relative frowth in lambeosaurine hadrosaurs. Systematic Zoology 24: 37-54.

[1]

[2]

[3]

[4]

Dyskusja użytkownika:Dino

Saurolophus beta

Paleobiologia

Paleobiogeografia

Analiza filogenetyczna

Obecne poglądy

Spis gatunków

Bibliografia

Eskpedycje

Polsko-Mongolskie Ekspedycje Paleontologiczne

Sowiecko-Mongolskie Ekspedycje Paleontologiczne

2012

Magnapaulia

Spis gatunków

Latirhinus

Spis gatunków

Lista ootaksonów dinozaurów

Menu nawigacyjne

Narzędzia osobiste

Przestrzenie nazw

Warianty

Widok

Więcej

Szukaj

Nawigacja

Kategorie

Narzędzia