Dilong

Autor:	Korekta:
Kamil Kamiński

---

Dilong (dilong)
Długość:	ok. 1,5-1,6 m (osobnik dojrzewający)
Masa:	20-30 kg
Miejsce występowania:	Chiny – zachodnia część prowincji Liaoning (formacja Yixian)
Czas występowania	ok 139-130 Ma wczesna kreda (walanżyn-hoteryw)
Systematyka	Dinosauria Saurischia Theropoda Tetanurae Coelurosauria Tyrannosauroidea ?Proceratosauridae
Rekonstrukcja dilonga. Autor: Conty [2].
Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":4,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[],"imageoverlays":null}

Wstęp

Dilong był małym, bazalnym tyranozauroidem zamieszkującym tereny dzisiejszych Chin a dokładniej prowincji Liaoning w okresie wczesnej kredy. Jego ciało pokryte było prymitywnymi piórami. Mimo odkrycia dobrze zachowanych szczątków, dokładna klasyfikacja dilonga budzi pewne kontrowersje.

Odkrycie i opis

Dilong został opisany na podstawie szczątków 4 osobników w 2004 r. przez zespół paleontologów w składzie: Xing Xu, Mark A. Norell, Xuewen Kuang, Xiaolin Wang, Qi Zhao oraz Chengkai Jia.

Materiał kopalny

Holotyp (IVPP V14243, osobnik dojrzewający): niekompletna czaszka z żuchwą, środkowy kręg szyjny, tylny kręg grzbietowy, żebra, gastralia, 12 tylnych kręgów ogonowych, łopatka, kość krucza, ramienna, promieniowa, kość biodrowa, łonowa, kości udowe, piszczelowe i strzałkowe, kości śródstopia II-IV oraz paliczki tylnych kończyn.

Paratypy: (IVPP V14242, osobnik dojrzewający): niekompletna czaszka, kręgi przedkrzyżowe, w tym środkowe kręgi szyjne, kości śródstopia III-IV, część paliczków i pazur tylnej kończyny.

TNP01109: niekompletna czaszka

Materiał przypisany: (IVPP V11579, także osobnik dojrzewający): kości szczękowe, kość łzowa, fragmenty kości jarzmowej, kość zaoczodołowa, łuskowa, płatowa, kątowa górna, niepełna kość zębowa, zęby, obrotnik (axis), dźwigacz (atlas), 6 kręgów szyjnych, żebra szyjne, 2.-7. i 3 inne kręgi grzbietowe, 5 żeber, gastralia, 1.-10. kręgi ogonowe, 9 szewronów, łopatka, kość krucza, 3 żebra mostkowe, dystalne części kości ramiennej i promieniowej, kości śródręcza I-III, paliczki i pazury kończyn przednich, fragmenty kości biodrowej, kość łonowa, kulszowa, udowa, kości piszczelowe, fragmenty kości strzałkowej, kości śródstopia, paliczki i pazury tylnych kończyn. Wg Mortimera (2016 online) okaz ten może być odrębnym gatunkiem.

Etymologia

Nazwa rodzajowa Dilong pochodzi od chińskich słów „di” (cesarz) oraz „long” (smok), i oznacza tyle co "cesarski smok". Epitet gatunkowy paradoxus jest przełożonym na łacinę słowem pochodzącym z języka starożytnych greków παράδοξον, i oznacza "sprzeczny z przyjętą wiedzą". Odnosi się to do zaskakujących w momencie odkrycia cech tego zwierzęcia (upierzenie, niewielkie rozmiary i lekka budowa w porównaniu do późniejszych krewniaków).

Budowa i rozmiary

2 najbardziej kompletne szkielety dilonga mierzyły 1,5-1,6 m długości, przy czym należą one do osobników niedojrzałych. Holtz (2012) podaje dla tego teropoda długość 1,5 m i masę bobra. Czaszka największego okazu miała 16,6 cm długości (Mortimer, 2016 online). W porównaniu z tyranozaurydami była ona stosunkowo niska i lekko zbudowana, a nozdrza zewnętrzne były bardzo duże Kości nosowe były połączone i miały wypukłą powierzchnię grzbietową, formując wraz kośćmi łzowymi grzebień w kształcie litery „Y”. Był on jednak znacznie mniejszy niż u guanlonga. Czaszka cechowała się także rozszerzoną puszką mózgową i pneumatyzacją wielu kości, m.in. łuskowych, jarzmowych i kwadratowych. Tak jak u pozostałych tyranozauroidów, zęby kości przedszczękowej były mniejsze niż dalsze, gęsto upakowane i miały kształt litery „D”. Zęby znajdujące się w kości szczękowej i zębowej były silnie bocznie spłaszczone i przypominały zęby welociraptorynów, Eotyrannus i młodych tyranozaurydów (Xu i in., 2004).

Szyja dilonga była proporcjonalnie dłuższa niż u późniejszych krewniaków. Kręgi szyjne były opistoceliczne (tyłowklęsłe) i miały niskie wyrostki kolczyste. Ich stosunkowo niskie trzony mieściły duże otwory pneumatyczne. Tylne kręgi grzbietowe miały znacznie większe, długie, niespneumatyzowane i amficeliczne (dwuwklęsłe) trzony. Wyrostki kolczyste były niskie, a wyrostki poprzeczne – szerokie. Tylne kręgi ogonowe nie miały wyrostków kolczystych ani poprzecznych.

Kończyny przednie były stosunkowo długie i miały 3 palce, co odróżnia je od 2-palczastych, krótkich kończyn tyranozaurydów. Widać jednak podobieństwo do innych tyranozauroidów, np. w budowie kości ramiennej. Jedną z niezwykłych cech dilonga była bardzo duża kość krucza, o długości stanowiącej 70% długości łopatki. Kość udowa była krótsza od kości piszczelowej, co w połączeniu ze stosunkowo długim śródstopiem prawdopodobnie pozwalało dilongowi szybko biegać. W stosunku do póżnokredowych tyranozauroidów szkielet omawianego teropoda był słabiej spneumatyzowany (Xu i in., 2004).

Ciało dilonga było pokryte prymitywnymi, prosto zbudowanymi prapiórami. Na skamieniałościach są one widoczne wokół żuchwy i na ogonie jako nitkowate struktury. Nie przypominają one piór współczesnych ptaków, pozbawione były wału centralnego i najprawdopodobniej służyły do termoregulacji. Dorosłe tyranozaurydy odnalezione w Mongolii i Albercie (Kanada) posiadały skórę pozbawioną tych struktur. W 2004 roku Xu i jego współpracownicy wysnuli hipotezę że tyranozauroidy posiadały różne typy pokrycia skóry w różnych częściach ciała, i że posiadanie ich zależało od wieku zwierzęcia czyli, że okrywę w postaci piór posiadały osobniki młode i z wiekiem zatracały je ponieważ nie były im już potrzebne do termoregulacji.

Rekonstrukcja chirostenota, krewniaka anzu. Autor: ArthurWeasley [1].

Filogeneza

Po opisaniu Dilong był uważany za jednego z najstarszych i najbardziej prymitywnych przedstawicieli Tyrannosauroidea. Jednakże analiza wykonana w roku 2007 przez Turnera i współpracowników, badająca pokrewieństwo między celurozaurami (w tym dilonga) wykazała że nie należy on do tyranozauroidów. Przeciwnie, umieścili oni rodzaj Dilong dwie pozycje wyżej nad tyranozauroidami, jako bardziej zaawansowanego od celura ale prymitywniejszego od kompsognatydów. Jednak późniejsze badania przeważnie nadal umieszczały dilonga w Tyrannosauroidea (np. Loewen i in., 2013), inne z kolei wykazywały, że jest on bliższy ptakom (np. Lee i Worthy, 2012, Han i in., 2014). Wg niektórych analiz (np. Awerianow, 2010) Dilong należał do rodziny Proceratosauridae, wg innych (np. wspomniany Loewen i in., 2013) był on bardziej zaawansowanym tyranozauroidem. Dokładna pozycja tego teropoda jest więc niejasna.

Paleoekologia i paleobiologia

Formacja Yixian, gdzie znaleziono szczątki dilonga została stosunkowo dobrze poznana. Reprezentuje ona zróżnicowane środowiska leśne, zamieszkiwane przez liczne dinozaury, ssaki, ptaki, pterozaury i inne zwierzęta (Zhou, 2006). Panował tam wówczas klimat umiarkowany chłodny, średnia roczna temperatura wynosiła ok. 10° C (Amiot i in., 2011). Wyjaśnia to powód często spotykanego pokrycia ciała w postaci piór u dinozaurów z tej formacji.

Ofiarami dilonga mogły padać niewielkie prymitywne ceratopsy Liaoceratops i Psittacosaurus oraz ornitopody Jeholosaurus. Mógł też polować na liczne w jego środowisku ssaki, ptaki, jaszczurki i inne mniejsze zwierzęta. Oprócz zwierząt roślinożernych dilong koegzystował z wieloma innymi teropodami, najczęściej niewielkimi, jak Caudipteryx czy kompsognatyd Huaxiagnathus, oraz być może z dużym tyranozauroidem Yutyrannus.

Spis gatunków

Dilong	Lamanna, Sues, Martin, Schachner i Lyson, 2014
Dilong paradoxus	Lamanna, Sues, Martin, Schachner i Lyson, 2014

Bibliografia

Fawcett, Kirstin ( 2014)."Scientists Discover a Large and Feathered Dinosaur that Once Roamed North America". Smithsonianmag.com. [3]

Flora, H.M., Wilson, J.P., Gardner, J.D., and Fowler, D.W. (2015). ”A three-dimensionally articulated probable oviraptorosaur from the Hell Creek Formation of Montana.” Journal of Vertebrate Paleontology. Program and Abstracts 2015. [4]

Funston, G.F. & Currie, P.J. (2014). "A previously undescribed caenagnathid mandible from the late Campanian of Alberta, and insights into the diet of Chirostenotes pergracilis (Dinosauria: Oviraptorosauria)" Canadian Journal of Earth Sciences doi:10.1139/cjes-2013-0186.

Lamanna, M.C., Sues, H.-D., Schachner, E.R. & Lyson, T.R. (2014) "A New Large-Bodied Oviraptorosaurian Theropod Dinosaur from the Latest Cretaceous of Western North America" PLoS ONE, 9(3), e92022. doi:10.1371/journal.pone.0092022

Mortimer, M. (2016) online. [5]