Moabosaurus

Autor:	Korekta:
Marcin Szermański, Tomasz Skawiński	Maciej Ziegler, Mateusz Tałanda

---

Moabosaurus (moabozaur)
Długość:	ok. 10 m
Masa:	? t
Miejsce występowania:	USA – Utah
Czas występowania	ok. 125 Ma wczesna kreda (wczesny apt)
Systematyka	Dinosauria Sauropodomorpha Sauropoda ? Macronaria / ? Turiasauria
Rekonstrukcja Moabosaurus utahensis z czaszką Camarasaurus. Źródło: Britt i in., 2017.
Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":3,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[{"text":"\u003Cb\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003Cp\u003E\u003Csmall\u003E\u003Ci\u003EM. utahnesis\u003C/i\u003E \u2013 \u003Ca href=\"/wiki/Holotyp\" title=\"Holotyp\"\u003Eholotyp\u003C/a\u003E BYU 14387 i pozosta\u0142y materia\u0142 kopalny (Britt i in., 2017, ryc. 1A)\u003C/small\u003E\n\u003C/p\u003E\u003C/div\u003E\u003C/b\u003E\u003Chr /\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003C/div\u003E","title":"M. utahnesis \u2013 holotyp BYU 14387 i pozosta\u0142y materia\u0142 kopalny (Britt i in., 2017, ryc. 1A)\n","link":"","lat":38.723173000000002730303094722330570220947265625,"lon":-109.695235999999994191966834478080272674560546875,"icon":""}],"imageoverlays":null}

Wstęp

Moabosaurus to kredowy zauropod z terenów dzisiejszych Stanów Zjednoczonych. Jego skamieniałe szczątki spoczywały w dolnokredowych skałach, a znaleziska dokonano ok. 20 km na północny zachód od miasta Moab w stanie Utah.

Pokrewieństwo

Moabozaur to przedstawiciel kladu Neosauropoda, prawdopodobnie należący do Macronaria. Jego pozycja filogenetyczna jest jednak trudna do ustalenia. W niektórych analizach Britta i in. (2017) – w zależności od użytej macierzy – występuje jako członek grupy Titanosauriformes i Somphospondyli lub najbardziej bazalny przedstawiciel Diplodocoidea. Autorzy wskazują jednak na pewne cechy kręgów niezgodne z przynależnością do Titanosauriformes.

Z kolei Royo-Torres i in. (2017) uważają go za członka grupy Turiasauria, zauropodów nie należących do Neosauropoda.

Materiał kopalny i rozmiary

Holotyp BYU 14387 to 3 kręgi grzbietowe, z których 2 były artykułowane.

Do moabozaura przypisano również wiele niekompletnego materiału kopalnego – łącznie 70 okazów, jednak z pewnością składało się na nie znacznie mniej osobników (znaleziono 18 puszek mózgowych i 38 kości ramiennych). Britt i in. (2017) wskazują na dużą zmienność poszczególnych kości. Ze względu na jej ciągłość interpretują ją jako przejaw dymorfizmu płciowego lub zwykłej zmienności międzyosobniczej.

Naukowcy pokusili się o zrekonstruowanie całego szkieletu z wyżej wymienionych elementów. Szkielet składający się z holotypu i materiału przypisanego (oraz czaszki należącej do Camarasaurus) mierzy 9,75 m długości. Największa kość udowa ma 150 cm długości, a ramienna – 130 cm. Nie wiadomo jednak, czy należały do w pełni dojrzałych zwierząt. Ponadto odkryto szczątki osobników juwenilnych.

Etymologia

Nazwa rodzajowa Moabosaurus znaczy "jaszczur z Moab" – miasta, nieopodal którego natrafiono na jego holotyp. Epitet gatunkowy utahensis odwołuje się zaś do stanu Utah.

Spis gatunków

Moabosaurus	Britt, Scheetz, Whiting i Wilhite, 2017
M. utahensis	Britt, Scheetz, Whiting i Wilhite, 2017

Bibliografia

Britt, B.B., Scheetz, R.D., Whiting, M.F. & Wilhite, D.R. (2017) "Moabosaurus utahensis, n. gen., n. sp., A New Sauropod From The Early Cretaceous (Aptian) of North America". Contributions from the Museum of Paleontology, University of Michigan. 32 (11): 189–243. [1]

Royo-Torres, R., Upchurch, P., Kirkland, J.I., DeBlieux, D.D., Foster, J.R., Cobos, A. & Alcalá, L. (2017) "Descendants of the Jurassic turiasaurs from Iberia found refuge in the Early Cretaceous of western USA". Scientific Reports. 7: 14311. doi:10.1038/s41598-017-14677-2