Neuquensaurus

Autor:

Kamil Kamiński

---

Neuquensaurus (nekenzaur)
Długość	8-15? m
Masa	1,8-6,1 t
Dieta	roślinożerny
Miejsce	Argentyna – Neuquen, Urugwaj (formacja Anacleto)
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 84-76 Ma późna kreda (wczesny – środkowy kampan)
Systematyka	Dinosauria Sauropoda Titanosauriformes Somphospondyli Titanosauria Saltasauridae Saltasaurinae
Zrekonstruowany szkielet. Źródło: Otero, 2010

Wstęp

Neuquensaurus to rodzaj niewielkiego lub średniej wielkości zauropoda z kladu Titanosauria żyjącego w późnej kredzie na obszarach dzisiejszej Argentyny. Został on pierwotnie opisany przez Lydekkera jako kolejny gatunek wątpliwego rodzaju Titanosaurus (1893). W 1986 r. argentyński paleontolog Jaime Powell przeniósł go do nowego rodzaju Neuquensaurus, jednak z naukowego punktu widzenia stał się on ważną nazwą dopiero w 1992 r.

Etymologia

Nazwa Neuquensaurus pochodzi od prowincji Neuquen, na terenie której znaleziono jego szczątki, oraz greckiego słowa sauros („gad”, „jaszczur”).

Materiał kopalny

Holotyp (MLP-Ly 1-6) to sześć kręgów ogonowych.

Materiał przypisany obejmuje m.in. kości obręczy barkowej, płyty mostkowe, kości przednich i tylnych kończyn oraz miednicy, a także kość krzyżową. Niestety, wiele spośród szczątków nekenzaura jest obecnie uważanych za zaginione (Otero, 2010). W 2005 r. Salgado i in. opisali nowy okaz MCS-5, obejmujący kompletne kręgi szyjne, większość grzbietowych, kilkanaście ogonowych, kość krzyżową, kości miednicy oraz kończyn tylnych, a także dwie osteodermy.

Budowa

Neuquensaurus był raczej niewielkim lub średniej wielkości tytanozaurem (Salgado i in., 2005). Oszacowania jego rozmiarów różnią się znacząco i wahają się od 7,5 m (Paul, 2010) do 15 m długości (Holtz, 2011). Otero (2010) określa go jako jednego z najmniejszych zauropodów w ogóle, a zaprezentowana przez nich rekonstrukcja szkieletu wskazuje na ok. 8 m długości. Od swoich krewniaków Neuquensaurus różnił się cechami budowy kręgów i kości strzałkowej. Kość krzyżowa składała się z siedmiu kręgów, z których kręgi od 3. do 5. miały zwężone trzony (Salgado i in., 2005). Neuquensaurus wykazywał wiele synapomorfii saltazaurynów, ale miał też kilka cech prymitywnych w budowie kończyn przednich czy miednicy (Otero, 2010). Odkrycie osteoderm stowarzyszonych ze szczątkami nekenzaura wskazuje, że był on chroniony przez rodzaj pancerza, tworzonego przez niewielkie, kostne guzy (Salgado i in., 2005). Jak w przypadku wielu zauropodów, nie znamy żadnych kości czaszki omawianego tytanozaura.

Holotyp N. australis. Autor zdjęcia: Richard Lydekker [1].

?Neuquensaurus robustus

Gatunek ten, podobnie jak typowy N. australis, został początkowo zaliczony do rodzaju Titanosaurus (von Huene, 1929). Lektotyp składa się z kości łokciowych, lewej promieniowej i lewej udowej. Obecnie N. robustus jest uważany za nomen dubium (Otero, 2010).

Spis gatunków

Neuquensaurus	Powell, 1992
N. australis	(Lydekker, 1893) Powell, 1992
=Titanosaurus australis	Lydekker, 1893
?N. robustus	(von Huene, 1929) Powell, 1992	nomen dubium

Bibliografia

Benson, R. B. J., Campione, N. E., Carrano, M. T., Mannion, P. D., Sullivan, C., Upchurch, P. & Evans, D. C. (2014) "Rates of Dinosaur Body Mass Evolution Indicate 170 Million Years of Sustained Ecological Innovation on the Avian Stem Lineage" PLoS Biology, 12(5), e1001853. doi:10.1371/journal.pbio.1001853.

Holtz, T. (2012) "Dinosaurs" (suplement) [[2]].

Otero, A. (2010). "The appendicular skeleton of Neuquensaurus, a Late Cretaceous saltasaurine sauropod from Patagonia, Argentina"). Acta Palaeontologica Polonica. 55 (3): 399–426. doi:10.4202/app.2009.0099.

Paul, G.S. (2010). "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University.

Salgado, L., Apesteguia, S., Heredia, S. (2005). “A New Specimen of Neuquensaurus australis, a Late Cretaceous Saltasaurine Titanosaur from North Patagonia”. Journal of Vertebrate Paleontology. 25, 3 623-634