Regaliceratops: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj
m
m
Linia 23: Linia 23:
 
|-
 
|-
 
! '''[[:Kategoria:Lokacje|Miejsce występowania]]''':
 
! '''[[:Kategoria:Lokacje|Miejsce występowania]]''':
| [[Kanada]]
+
| [[Kanada]] - Alberta
 
<small>([[formacja]] [[St. Mary River]])</small>  
 
<small>([[formacja]] [[St. Mary River]])</small>  
 
|-
 
|-

Wersja z 22:40, 4 sie 2022

Autor: Korekta:
Marcin Szermański
Maciej Ziegler
Paweł Konarzewski
Łukasz Czepiński


Regaliceratops (regaliceratops)
Długość: 5 m
Masa: 2 t
Miejsce występowania: Kanada - Alberta

(formacja St. Mary River)

Czas występowania
252 201 145
66

68,5-67 Ma
późna kreda (mastrycht)

Systematyka Dinosauria

Ornithischia

Ceratopsia

Ceratopsoidea

Ceratopsidae

Chasmosaurinae

? Triceratopsini

Regaliceratops.png

Czaszka regaliceratopsa
Autor: Łukasz Czepiński (za: Brown & Henderson, 2015)

Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy…

Wstęp

Regaliceratops peterhewsi to bardzo ciekawy gatunek chasmozauryna żyjącego w późnej kredzie. Jego skamieniałe szczątki zostały odnalezione w dzisiejszej Kanadzie (północno-zachodnia część prowincji Alberta) i są datowane na "środkowy" mastrycht.

Materiał kopalny

Holotyp (TMP 2005.055.0001) to prawie kompletna czaszka z żuchwą, o długości ok. 1,6 m. Brakuje jej jedynie kości rostralnej.

Budowa

Regaliceratops (po lewej) w towarzystwie Hypacrosaurus i Leptoceratops. Autor: Abelov2014 [1]

Regaliceratops był średniej wielkości chasmozaurynem mierzącym 5 m długości i ważącym 2 t (Paul, 2016 ). Charakteryzował się unikatową ornamentacją kryzy nietypową dla przedstawicieli Chasmosaurinae. Na czaszce znajdowało się siedem par epoccipitales. Pierwsza i druga para wyrostków ciemieniowych (ep 1-2) były długie i płaskie kształtu zbliżonego do pięciokąta lub łopatki, pomiędzy nimi znajdowała się pojedyncza kostna narośl (P0). Róg nosowy był większy od znajdujących się nad oczami. Cechy te zbliżają go do centrozaurynów, które wymarły niedługo przed pojawieniem się regaliceratopsa. Jest to pierwsza konwergencja (ewolucja zbieżna), przypominających rogi, ozdób u różnych kladów dinozaurów, jaka została zauważona przez naukowców (Brown i Henderson, 2015).

Pozycja filogenetyczna

Brown i Henderson (2015) uznali, że Regaliceratops ze względu na podobieństwa w budowie czaszki do triceratopsa i jego kuzynów należy do Triceratopsini. Z autorami opisu nie zgodzili się Mallon i in. (2016), umieszczając go poza kladem Triceratopsini. Dalman i in. (2022) potwierdzili analizę Browna i Hendersona (2015) zostawiając regaliceratopsa jako przedstawiciela Triceratopsini.

Etymologia

Nazwa rodzajowa Regaliceratops to zbitek słów: łac. regalis (królewski) i gr. ceratops (rogate oblicze). Całą nazwę można zatem swobodnie tłumaczyć na "królewskie rogate oblicze". Z kolei epitet gatunkowy peterhewsi honoruje Petera Hewsa, odkrywcę holotypu.

Spis gatunków

Regaliceratops Brown i Henderson, 2015
R. peterhewsi Brown i Henderson, 2015

Bibliografia

Brown, C.M. & Henderson, D.M. (2015) "A new horned dinosaur reveals convergent evolution in cranial ornamentation in ceratopsidae" Current Biology, 25(12), 1641-1648. doi:10.1016/j.cub.2015.04.041

Dalman, S.G., Lucas, S.G., Jasinki, S.G. & Longrich, N.R. (2022) "Sierraceratops turneri, a new chasmosaurine ceratopsid from the Hall Lake Formation (Upper Cretaceous) of south-central New Mexico" Cretaceous Research, 130: 105034. doi:10.1016/j.cretres.2021.105034

Fowler, D.W. (2017). "Revised geochronology, correlation, and dinosaur stratigraphic ranges of the Santonian-Maastrichtian (Late Cretaceous) formations of the Western Interior of North America" PLoS ONE, 12(11), e0188426. doi:10.1371/journal.pone.0188426

Mallon J.C., Ott, C.J., Larson, P.L., Iuliano, E.M. & Evans, D.C. (2016) "Spiclypeus shipporum gen. et sp. nov., a Boldly Audacious New Chasmosaurine Ceratopsid (Dinosauria: Ornithischia) from the Judith River Formation (Upper Cretaceous: Campanian) of Montana, USA" PLoS ONE, 11(5), e0154218. doi:10.1371/journal.pone.0154218

Paul, G.S. (2016). "The Princeton Field Guide to Dinosaurs: 2nd Edition" wyd. Princeton University.