Meraxes: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
Linia 94: | Linia 94: | ||
Canale, J.I., Apesteguía, S., Gallina, P.A., Mitchell, J., Smith, N.D., Cullen, T.M., Shinya, A., Haluza, A., Gianechini, F.A., Makovicky, P.J. (2022). "New giant carnivorous dinosaur reveals convergent evolutionary trends in theropod arm reduction". Current Biology [[doi:10.1016/j.cub.2022.05.057]] | Canale, J.I., Apesteguía, S., Gallina, P.A., Mitchell, J., Smith, N.D., Cullen, T.M., Shinya, A., Haluza, A., Gianechini, F.A., Makovicky, P.J. (2022). "New giant carnivorous dinosaur reveals convergent evolutionary trends in theropod arm reduction". Current Biology [[doi:10.1016/j.cub.2022.05.057]] | ||
− | Cullen, T.M., Canale, J.I., Apesteguía, S., Smith., N. D., Hu, D., Makovicky, P.J. (2020). Osteohistological analyses reveal diverse strategies of theropod dinosaur body-size evolution. Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 287 (1939): 20202258 [[doi:10.1098/rspb.2020.2258]] | + | Cullen, T.M., Canale, J.I., Apesteguía, S., Smith., N. D., Hu, D., Makovicky, P.J. (2020). "Osteohistological analyses reveal diverse strategies of theropod dinosaur body-size evolution". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 287 (1939): 20202258 [[doi:10.1098/rspb.2020.2258]] |
− | Lizzoli, S., Raigemborn, M. S., & Varela, A. N. (2021). Controls of pedogenesis in a fluvial-eolian succession of Cenomanian age in northern Patagonia. Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 577, 110549. [[doi:10.1016/j.palaeo.2021.110549]] | + | Lizzoli, S., Raigemborn, M. S., & Varela, A. N. (2021). "Controls of pedogenesis in a fluvial-eolian succession of Cenomanian age in northern Patagonia". Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 577, 110549. [[doi:10.1016/j.palaeo.2021.110549]] |
Paul, G.S., 2016, "The Princeton Field Guide to Dinosaurs 2nd Edition", Princeton University Press | Paul, G.S., 2016, "The Princeton Field Guide to Dinosaurs 2nd Edition", Princeton University Press |
Wersja z 21:29, 30 sie 2022
Autor: Paweł Konarzewski |
Meraxes (merakses) | |
---|---|
Długość: | ~11 m [1] |
Masa: | ok. 3,2-5,3 t |
Dieta: | mięsożerny |
Miejsce występowania: | Argentyna - Neuquén
(formacja Huincul) |
Czas występowania |
ok. 97-94 Ma |
Systematyka | Dinosauria |
Rekonstrukcja przyżyciowa Meraxes. Autor: Carlos Papolio. [3] | |
Porównanie rozmiarów człowieka i Meraxes. Autor: SlvrHwk. [4] | |
Mapa znalezisk: | |
Wczytywanie mapy…
|
Wstęp
Meraxes to rodzaj dużego karcharodontozauryda żyjącego na terenach dzisiejszej Argentyny w późnej kredzie (cenoman). Jego szczątki zostały odkryte w 2012 roku. W momencie śmierci teropod mógł mieć 39-53 lata, gdy dojrzałość szkieletową osiągnął mając 35-49 lata. Oszacowany wiek czyni go jednym z najstarszych znanych dużych dinozaurów drapieżnych (Cullen i in., 2020).
Materiał kopalny
Holotyp (MMCh-PV 65) to: prawie kompletna czaszka bez żuchwy, częściowe kończyny przednie, kość łopatkowo-krucza, fragmenty żeber, gastralia, kompletna miednica i całe kończyny tylne, fragmenty kręgów szyjnych i grzbietowych, kompletna kość krzyżowa oraz kilkanaście kręgów ogonowych.
Budowa i systematyka
Meraxes charakteryzował się zredukowanymi kończynami przednimi. Cecha ta wystąpiła niezależnie u przedstawicieli Carcharodontosauridae, Abelisauridae, Tyrannosauridae i Alvarezsauridae. Czaszka o długości 127 cm była długa, niska i zdobiona małymi rogami na kości zaoczodołowej, a kształtem i proporcjami przypominała Acrocanthosaurus. Kość krzyżowa wyróżniała się sigmoidalnym kształtem z przednimi i tylnymi kolcami wystającymi ponad brzeg biodrowy.
Analiza filogenetyczna przeprowadzona przez autorów opisu umieszcza teropoda w Giganotosaurini jako najbardziej bazalnego przedstawiciela (Canale i in., 2022).
Paleośrodowisko
Osady znajdujące się w formacji Huincul sugerują występowanie środowisk rzecznych. Na tych terenach przeważały rośliny okrytozalążkowe, Cupressaceae i Araucariaceae. Lizzoli i in. (2021) ocenili średnią temperaturę roczną w przedziale ok. 10,9 do 11,2 ± 2,1 °C, a opady ok. 911,8 do 976 ± 182 mm/rok. W tych szerokościach geograficznych dominowały warunki suche i półsuche z wilgotnymi okresami. Na obszarze formacji Huincul odkryto skamieniałości należące do żółwi, ryb dwudysznych oraz dinozaurów: patrz ilustracja obok.
Etymologia
Nazwa rodzajowa Meraxes odnosi się do smoka z powieści fantasy "Pieśń Ognia i Lodu" autorstwa George'a R.R. Martina. Epitet gatunkowy gigas z języka greckiego znaczy duży, gigantyczny i nawiązuje do dużych rozmiarów odnalezionego dinozaura.
Spis gatunków
Meraxes | Canale, Apesteguía, Gallina, Mitchell, Smith, Cullen, Shinya, Haluza, Gianechini, Makovicky, 2022 |
---|---|
M. gigas | Canale, Apesteguía, Gallina, Mitchell, Smith, Cullen, Shinya, Haluza, Gianechini, Makovicky, 2022 |
Bibliografia
Canale, J.I., Apesteguía, S., Gallina, P.A., Mitchell, J., Smith, N.D., Cullen, T.M., Shinya, A., Haluza, A., Gianechini, F.A., Makovicky, P.J. (2022). "New giant carnivorous dinosaur reveals convergent evolutionary trends in theropod arm reduction". Current Biology doi:10.1016/j.cub.2022.05.057
Cullen, T.M., Canale, J.I., Apesteguía, S., Smith., N. D., Hu, D., Makovicky, P.J. (2020). "Osteohistological analyses reveal diverse strategies of theropod dinosaur body-size evolution". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 287 (1939): 20202258 doi:10.1098/rspb.2020.2258
Lizzoli, S., Raigemborn, M. S., & Varela, A. N. (2021). "Controls of pedogenesis in a fluvial-eolian succession of Cenomanian age in northern Patagonia". Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 577, 110549. doi:10.1016/j.palaeo.2021.110549
Paul, G.S., 2016, "The Princeton Field Guide to Dinosaurs 2nd Edition", Princeton University Press
- ↑ Długość zbliżona do Acrocanthosaurus (Paul, 2016)