Zaraapelta

Autor:

Marcin Szermański, Paweł Konarzewski

---

Zaraapelta (zaraapelta)
Dieta	roślinożerny
Miejsce	Mongolia - Ajmak południowogobijski formacja Baruungoyot
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 83,6 - 72,1 Ma późna kreda (kampan)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Thyreophora Ankylosauria Ankylosauridae Ankylosaurinae
Czaszka Zaraapelta nomadis. Źródło: zmodyfikowano z Arbour i in., 2014.
Mapa znalezisk
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":3,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[{"text":"\u003Cb\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003Cp\u003Eformacja \u003Ca href=\"/wiki/Baruungoyot\" class=\"mw-redirect\" title=\"Baruungoyot\"\u003EBaruungoyot\u003C/a\u003E, Hermiin Tsav, pustynia Gobi, \u003Ca href=\"/wiki/Mongolia\" class=\"mw-redirect\" title=\"Mongolia\"\u003EMongolia\u003C/a\u003E|\u003Csmall\u003E\u003Ci\u003EZ. nomadis\u003C/i\u003E - holotyp MPC D100/1338.\u003Cbr\u003E\n\u003C/p\u003E\u003C/div\u003E\u003C/b\u003E\u003Chr /\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003C/div\u003E","title":"formacja Baruungoyot, Hermiin Tsav, pustynia Gobi, Mongolia|Z. nomadis - holotyp MPC D100/1338.\n","link":"","lat":43.2834500000000019781509763561189174652099609375,"lon":99.5103199999999930014382698573172092437744140625,"icon":""}],"imageoverlays":null}

Wstęp

Zaraapelta to zaawansowany przedstawiciel ankylozaurów. Jego nieliczne skamieniałości odnalezione na pustyni Gobi. Żył na tych terenach w późnej kredzie, na kilka milionów lat przed końcem ery dinozaurów.

Materiał kopalny

Holotyp o numerze katalogowym MPC D100/1338 to niekompletna czaszka bez rostrum.

Budowa, paleobiologia i systematyka

Zaraapelta była prawdopodobnie niewielkim przedstawicielem swojej rodziny. Zachowana czaszka bez kości przedszczękowej miała ok. 40 cm długości. Dinozaur ten charakteryzował się unikatową ornamentacją czaszki. W odróżnieniu od swoich kuzynów róg na kości łuskowej miał bardzo gładką strukturę wzdłuż górnej krawędzi, gwałtownie przechodzą w szorstką powierzchnię po wewnętrznej i zewnętrznej stronie. Inną cechą unikatową był rozbudowany wzór osteoderm znajdujący się między rogiem łuskowym a kwadratowo-jarzmowym. Róg znajdujący się na kości łuskowej o piramidowym kształcie był większy i szerzy niż u Tarchia kielanae (Arbour i in., 2014).

Omawiany dinozaur współżył w środowisku z Saichania i Tarchia. Arbour i Currie (2015) uważają, że obfitość ankylozaurów na tych terenach mogła być spowodowana dużą ilością roślinności, chodź nie wiadomo jakie zajmowały nisze ekologiczne. Różnice w ornamentacji głów u ankylozaurów mogły służyć do rozpoznania swojego gatunku.

Według Arbour i in. (2014) najbliższym krewnym Zaraapelta jest Tarchia.

Etymologia

Nazwa rodzajowa Zaarapelta to połączenie mongolskiego słowa zaraa, co znaczy jeż. Nawiązuje ona do kolczastego wyglądu czaszki. Drugi człon nazwy z języka łacińskiego pelta znaczy tarcza. Odnosi się do osteoderm występujących u przedstawicieli Ankylosauridae. Epitet gatunkowy nomadis honoruje mongolską firmę turystyczną Nomadic Expeditions, która organizowała przez wiele lat badania terenowe paleontologom na pustyni Gobi.

Spis gatunków

Zaraapelta	Arbour, Currie i Badamgarav, 2014
Z. nomadis	Arbour, Currie i Badamgarav, 2014

Bibliografia

Arbour, V.M., Currie, P.J., Badamgarav, D. (2014) "The ankylosaurid dinosaurs of the Upper Cretaceous Baruungoyot and Nemegt formations of Mongolia". Zoological Journal of the Linnean Society 172: 631–652. doi:10.1111/zoj.12185

Arbour, V.M. & Currie, P.J. (2015) "Systematics, phylogeny and palaeobiogeography of the ankylosaurid dinosaurs". Journal of Systematic Palaeontology, 14(5), 385-444 doi:10.1080/14772019.2015.1059985