Sarcolestes

Opis do weryfikacji?

Autor:	Tomasz Sokołowski, Eryk Sroka
Korekta:	Maciej Ziegler, Marcin Szermański, Michał Siedlecki

---

Sarcolestes (sarkolest)
Długość	ok. 3 m
Masa	ok. 250-500 kg (??)
Dieta	roślinożerny
Miejsce	Wielka Brytania - Cambridgeshire (formacja Oxford Clay - ogniwo Peterborough)
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 165-164 Ma środkowa jura (wczesny kelowej)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Thyreophora Ankylosauria ? Nodosauridae
Holotyp Sarcolestes leedsi (nr 1 i 2) z zębem Priodontognathus phillipsi (nr 3). Autor: Richard Lydekker. [[1]] 3 m Porównanie wielkości Sarcolestes i człowieka. Sylwetki: Phylopic.org

Wstęp

Sarcolestes to wraz z Tianchisaurus jeden z najstarszych znanych ankylozaurów. Żył na terenach dzisiejszej Anglii w środkowej jurze. Jego czaszka z grubym sklepieniem przypomina budową czaszki pachycefalozaurów, stąd powstała teza że sarkolest mógł jej używać do walki wewnątrzgatunkowej.

Nie wiadomo, czy takson ten jest ważny z naukowego punktu widzenia, np. Carpenter (2001) uważa go za nomen dubium, choć bez podania przyczyny, z kolei Naish i Martill (2008) uważają go za "tymczasowo" ważnego.

Materiał kopalny

Holotyp (BMNH R2682) to częściowa lewa kość żuchwowa z zębami. Materiał przypisany (SMC J.46884) to izolowana osteoderma. Oba okazy pochodzą z dolnych warstw formacji Oxford Clay.

Etymologia

Jego nazwa rodzajowa znaczy "mięsny rabuś" i wzięła się z tego, iż początkowo fragment jego żuchwy został sklasyfikowany jako należący do teropoda. Drugi człon nazwy leedsi honoruje najprawdopodobniej Alfreda Leedsa, który przeprowadzał dużo wykopalisk pod koniec XIX wieku.

Nazwę nadał mu Richard Lydekker w 1893 roku.

Spis gatunków

Sarcolestes	Lydekker, 1893	?nomen dubium
S. leedsi	Lydekker, 1893	?nomen dubium

Bibliografia

Źródła naukowe:

Blows, W.T. & Honeysett, K. 201X. New nodosaurid teeth (Dinosauria, Ankylosauria) from the Lower Cretaceous of Southern England. Acta Palaeontologica Polonica XX (X): xxx-xxx. [2]

Carpenter, K. (2001) Phylogenetic analysis of the Ankylosauria. In: Carpenter, K. (ed.) The Armored Dinosaurs. Indiana University Press, Bloomington, 455–483.

Galton, P.M. (1983) Armored dinosaurs (Ornithischia: Ankylosauria) from the Middle and Upper Jurassic of Europe. Palaeontographica Abteilung A, 182.

Lydekker, R. (1893) On the jaw of a new carnivorous dinosaur from the Oxford Clay of Peterborough. Quarterly Journal of the Geological Society 49: 284-287. [3] [abstrakt]

Naish, D. & Martill, D.M. (2008) Dinosaurs of Great Britain and the role of the Geological Society of London in their discovery: Ornithischia. „Journal of the Geological Society”. 165 (3), s. 613–623. doi:10.1144/0016-76492007-154 [Supplementary information]

Norman, D.B., Butler, R.J. & Maidment, S.C.R. (2007) "Reconsidering the status and affinities of the ornithischian dinosaur Tatisaurus oehleri Simmons, 1965." Zoological Journal of the Linnean Society 150.4: 865-874.

Vickaryous, M.K., Maryańska, T. & Weishampel, D.B. (2004) "Ankylosauria" [w:] Weishampel, D.B., Dodson, P., & Osmólska, H. (red.) "The Dinosauria" Berkeley: University of California Press, 363-392.

Weishampel, D.B. (1990) "Dinosaur Distribution" [w:] Weishampel, D.B., Dodson, P., & Osmólska, H. (red.) "The Dinosauria" Berkeley: University of California Press.

Inne:

Holtz, T.R. Jr. (2012) "Dinosaurs: The Most Complete, Up-to-Date Encyclopedia for Dinosaur Lovers of All Ages Supplementary Information".[4]

365 Dinozaurów (2010) - Wydawnictwo Arti, 1-212.