Kiyacursor: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
| (Nie pokazano 4 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 40: | Linia 40: | ||
[[Holotyp]] (KOKM 5542) to częściowy szkielet pozaczaszkowy, obejmujący tylny kręg szyjny, tylne kręgi ogonowe, żebra szyjne, kość łopatkowo-kruczą, kości ramienne i niemal kompletne kończyny tylne. Szczątki te należały do osobnika ponad 3-letniego, który nie zakończył jeszcze wzrostu. | [[Holotyp]] (KOKM 5542) to częściowy szkielet pozaczaszkowy, obejmujący tylny kręg szyjny, tylne kręgi ogonowe, żebra szyjne, kość łopatkowo-kruczą, kości ramienne i niemal kompletne kończyny tylne. Szczątki te należały do osobnika ponad 3-letniego, który nie zakończył jeszcze wzrostu. | ||
| − | Materiał przypisany to okaz PIN 329/16 (przedni lub środkowy kręg szyjny). Szczątki te mogą należeć do tego samego osobnika, co holotyp. | + | Materiał przypisany to okaz PIN 329/16 (przedni lub środkowy kręg szyjny). Szczątki te mogą należeć do tego samego osobnika, co holotyp. Po raz pierwszy zostały one opisane w 2022 r. przez Averianova i Lopatina, jako pozostałości bliżej nieokreślonego teropoda. Autorzy podejrzewali wówczas, że mógł to być prymitywny [[Therizinosauroidea|terizinozauroid]]. |
==Budowa== | ==Budowa== | ||
| + | [[Plik:Kiyacursor.jpg|thumb|Zdjęcie holotypu. Autor zdjęcia: С. В. Иванцов [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Kiyacursor.jpg].]] | ||
''Kiyacursor'' był stosunkowo niewielkim dwunożnym dinozaurem. Podobnie jak inne noazaurydy, miał relatywnie długą szyję, będącą efektem wydłużonych kręgów szyjnych. Kość ramienna byla bardzo niewielka, stanowiąc jedną trzecią długości kości udowej. Wskazuje to na daleko posuniętą redukcję kończyn przednich. Tylne kończyny były za to długie i silne. Kość piszczelowa była o 14% dłuższa od udowej, wydłużone i smukłe było też śródstopie. Takie proporcje wskazują na przystosowanie do szybkiego biegu, co jest cechą typową dla noazaurydów. Adaptacja ta rozwinęła się jednak u nich w odmienny sposób niż u [[Coelurosauria|celurozaurów]]. Druga kość śródstopia była zredukowana, natomiast trzecia była największa kością na proksymalnym (bliższym) końcu śródstopia. Taka budowa śródstopia ''Kiyacursor'' przypomina współczesne strusie, a także jego krewniaków - ''[[Limusaurus]]'' i ''[[Elaphrosaurus]]''. | ''Kiyacursor'' był stosunkowo niewielkim dwunożnym dinozaurem. Podobnie jak inne noazaurydy, miał relatywnie długą szyję, będącą efektem wydłużonych kręgów szyjnych. Kość ramienna byla bardzo niewielka, stanowiąc jedną trzecią długości kości udowej. Wskazuje to na daleko posuniętą redukcję kończyn przednich. Tylne kończyny były za to długie i silne. Kość piszczelowa była o 14% dłuższa od udowej, wydłużone i smukłe było też śródstopie. Takie proporcje wskazują na przystosowanie do szybkiego biegu, co jest cechą typową dla noazaurydów. Adaptacja ta rozwinęła się jednak u nich w odmienny sposób niż u [[Coelurosauria|celurozaurów]]. Druga kość śródstopia była zredukowana, natomiast trzecia była największa kością na proksymalnym (bliższym) końcu śródstopia. Taka budowa śródstopia ''Kiyacursor'' przypomina współczesne strusie, a także jego krewniaków - ''[[Limusaurus]]'' i ''[[Elaphrosaurus]]''. | ||
| + | [[Plik:Kiyacursor_PM-2.png|thumb|Rekonstrukcja. Autor: Petr Menshikov [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Kiyacursor_PM-2.png#mw-jump-to-license].]] | ||
==Spis gatunków== | ==Spis gatunków== | ||
| Linia 56: | Linia 58: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
<small> | <small> | ||
| + | Averianov, A.O. & Lopatin, A.V. (2022). " A long-necked theropod from the Lower Cretaceous of Western Siberia, Russia, Journal of Vertebrate Paleontology." 42:6, e2216761, [[doi:10.1080/02724634.2023.2216761]] | ||
| + | |||
Averianov, A.O., Skutschas, P.P., Atuchin, A.A., Slobodin, D.A., Feofanova, O.A., Vladimirova, O.N. (2024). "The last ceratosaur of Asia: a new noasaurid from the Early Cretaceous Great Siberian Refugium". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 291. 20240537. [[doi:10.1098/rspb.2024.053]]. | Averianov, A.O., Skutschas, P.P., Atuchin, A.A., Slobodin, D.A., Feofanova, O.A., Vladimirova, O.N. (2024). "The last ceratosaur of Asia: a new noasaurid from the Early Cretaceous Great Siberian Refugium". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 291. 20240537. [[doi:10.1098/rspb.2024.053]]. | ||
</small> | </small> | ||
Aktualna wersja na dzień 20:47, 30 maj 2024
| Autor: | Kamil Kamiński |
| Kiyacursor | |
|---|---|
| Długość | ok. 2,5 m |
| Dieta | mięsożerny |
| Miejsce | Rosja – obwód kemerowski |
| Czas |
ok. 121-113 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
.png) Rekonstrukcja. Autor: Petr Menshikov. [3] | |
Wstęp
Kiyacursor to rodzaj niewielkiego teropoda z rodziny Noasauridae, żyjącego we wczesnej kredzie na terenie dzisiejszej Zachodniej Syberii. Jego bliskim krewniakiem był prawdopodobnie Afromimus. Kiyacursor jest piewszym wczesnokredowym ceratozaurem z Azji, a jego odkrycie rozszerza o 40 mln lat zapis kopalny tej grupy dinozaurów na wspomnianym kontynencie.
Etymologia
Nazwa Kiyacursor pochodzi od rzeki Kiya oraz łacińskiego słowa cursor („biegacz”). Epitet gatunkowy wywodzi się od łacińskich słów longus i pes (odpowiednio „długi” i „stopa”).
Materiał kopalny
Holotyp (KOKM 5542) to częściowy szkielet pozaczaszkowy, obejmujący tylny kręg szyjny, tylne kręgi ogonowe, żebra szyjne, kość łopatkowo-kruczą, kości ramienne i niemal kompletne kończyny tylne. Szczątki te należały do osobnika ponad 3-letniego, który nie zakończył jeszcze wzrostu.
Materiał przypisany to okaz PIN 329/16 (przedni lub środkowy kręg szyjny). Szczątki te mogą należeć do tego samego osobnika, co holotyp. Po raz pierwszy zostały one opisane w 2022 r. przez Averianova i Lopatina, jako pozostałości bliżej nieokreślonego teropoda. Autorzy podejrzewali wówczas, że mógł to być prymitywny terizinozauroid.
Budowa
Kiyacursor był stosunkowo niewielkim dwunożnym dinozaurem. Podobnie jak inne noazaurydy, miał relatywnie długą szyję, będącą efektem wydłużonych kręgów szyjnych. Kość ramienna byla bardzo niewielka, stanowiąc jedną trzecią długości kości udowej. Wskazuje to na daleko posuniętą redukcję kończyn przednich. Tylne kończyny były za to długie i silne. Kość piszczelowa była o 14% dłuższa od udowej, wydłużone i smukłe było też śródstopie. Takie proporcje wskazują na przystosowanie do szybkiego biegu, co jest cechą typową dla noazaurydów. Adaptacja ta rozwinęła się jednak u nich w odmienny sposób niż u celurozaurów. Druga kość śródstopia była zredukowana, natomiast trzecia była największa kością na proksymalnym (bliższym) końcu śródstopia. Taka budowa śródstopia Kiyacursor przypomina współczesne strusie, a także jego krewniaków - Limusaurus i Elaphrosaurus.
Spis gatunków
| Kiyacursor | Averianov, Skutschas, Atuchin, Slobodin, Feofanova i Vladimirova, 2024 |
| K. longipes | Averianov, Skutschas, Atuchin, Slobodin, Feofanova i Vladimirova, 2024 |
Bibliografia
Averianov, A.O. & Lopatin, A.V. (2022). " A long-necked theropod from the Lower Cretaceous of Western Siberia, Russia, Journal of Vertebrate Paleontology." 42:6, e2216761, doi:10.1080/02724634.2023.2216761
Averianov, A.O., Skutschas, P.P., Atuchin, A.A., Slobodin, D.A., Feofanova, O.A., Vladimirova, O.N. (2024). "The last ceratosaur of Asia: a new noasaurid from the Early Cretaceous Great Siberian Refugium". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 291. 20240537. doi:10.1098/rspb.2024.053.
![[1]](https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Kiyacursor.jpg){kind=link}
![[2]](https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Kiyacursor_PM-2.png#mw-jump-to-license){kind=link}