Ulansuhai: Różnice pomiędzy wersjami
(→Wiek) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | |||
− | |||
{{Formacja | {{Formacja | ||
|Autor = [[Paweł Konarzewski]] | |Autor = [[Paweł Konarzewski]] | ||
Linia 24: | Linia 22: | ||
==Litologia== | ==Litologia== | ||
+ | [[Plik:GobiFlood.JPG|thumb|Tereny pustyni Gobi. Być może środowisko formacji Ulansuhai było podobne. Fot. Qfl247 [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:GobiFlood.JPG]]] | ||
+ | Formacja Ulansuhai tworzą głównie skały osadowe: piaskowce, mułowce i pyłowce. Całkowita miąższość wynosi od 42 do 700 m. Według Liu i współpracowników (2022) najniższe warstwy Ulansuhai mogą stykać się z najwyższą częścią formacją [[Bayingobi]]. Skały osadowe sugerują, że panował tam ciepły i suchy klimat. Środowisko występujące w tamtym czasie zatem mogło przypominać dzisiejsze półpustynie (komentarz własny PK). | ||
==Wiek== | ==Wiek== | ||
Linia 29: | Linia 29: | ||
==Paleofauna== | ==Paleofauna== | ||
− | W formacji Ulansuhai odnaleziono szczątki przedstawicieli [[Pachycephalosauridae]], [[Carcharodontosauridae]], [[Ankylosauridae]], [[Ornithomimidae]], [[teropod]]a o niepewnej pozycji systematycznej niezidentyfikowanego [[Iguanodontia| | + | [[Plik:Shaochilong.jpg|thumb|Rekonstrukcja ''Shaochilong'' pożywiającego się upolowanym ''Sinornithomimus''. Autor: FunkMonk (Michael B. H.) [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Shaochilong.jpg].]] |
+ | W formacji Ulansuhai odnaleziono szczątki przedstawicieli [[Pachycephalosauridae]], [[Carcharodontosauridae]], [[Ankylosauridae]], [[Ornithomimidae]], [[teropod]]a o niepewnej pozycji systematycznej oraz niezidentyfikowanego [[Iguanodontia|iguanodonta]]. Były to typowe grupy dinozaurów występujące w [[późna kreda|późnej kredzie]] na terenie Azji, jednak ''[[Shaochilong]]'' i jego kuzyni przetrwali jedynie do końca [[turon]]u. Oprócz dinozaurów odnaleziono również żółwia i małżoraczki. | ||
+ | |||
===Dinozaury=== | ===Dinozaury=== | ||
{| class="wikitable sortable" align="center" width="100%" | {| class="wikitable sortable" align="center" width="100%" | ||
Linia 116: | Linia 118: | ||
Vickaryous, M. K., Russell, A. P., Currie, P. J., & Zhao, X.-J. (2001). “A new ankylosaurid (Dinosauria: Ankylosauria) from the Lower Cretaceous of China, with comments on ankylosaurian relationships”. Canadian Journal of Earth Sciences, 38(12), 1767–1780. [[doi:10.1139/e01-051]] | Vickaryous, M. K., Russell, A. P., Currie, P. J., & Zhao, X.-J. (2001). “A new ankylosaurid (Dinosauria: Ankylosauria) from the Lower Cretaceous of China, with comments on ankylosaurian relationships”. Canadian Journal of Earth Sciences, 38(12), 1767–1780. [[doi:10.1139/e01-051]] | ||
− | Weishampel, D.B. (2004). "Dinosaur distribution".[w]: D. B. Weishampel, H. Osmolska, and P. Dodson (red.), "The Dinosauria (2nd edition)". University of California Press, Berkeley 563-570 | + | Weishampel, D.B. (2004). "Dinosaur distribution".[w]: D. B. Weishampel, H. Osmolska, and P. Dodson (red.), "The Dinosauria (2nd edition)". University of California Press, Berkeley, pp. 563-570 |
</small> | </small> |
Wersja z 21:18, 10 kwi 2024
Autor: | Paweł Konarzewski |
Formacja Ulansuhai | |
---|---|
Wiek |
ok. 95-70 Ma |
Miejsce | Chiny - Mongolia Wewnętrzna |
Leży nad | formacja Suhongtu lub Bayingebi |
Miąższość | 42-700 m |
Klimat | gorący i suchy |
Litologia | piaskowce, mułowce i pyłowce |
Mapa przestawiająca Autonomiczny Region Mongolii Wewnętrznej. Obszar formacji Ulansuhai został zaznaczony czarnym prosrokątem na mapie Chin. Źródło |
Wstęp
Formacja Ulansuhai to jednostka geologiczna położona w Autonomicznym Regionie Mongolii Wewnętrznej na terenie dzisiejszych Chin. Jej osady powstały w późnej kredzie.
Litologia
Formacja Ulansuhai tworzą głównie skały osadowe: piaskowce, mułowce i pyłowce. Całkowita miąższość wynosi od 42 do 700 m. Według Liu i współpracowników (2022) najniższe warstwy Ulansuhai mogą stykać się z najwyższą częścią formacją Bayingobi. Skały osadowe sugerują, że panował tam ciepły i suchy klimat. Środowisko występujące w tamtym czasie zatem mogło przypominać dzisiejsze półpustynie (komentarz własny PK).
Wiek
Pierwotnie sądzono, że skały formacji Ulansuhai powstały we wczesnej kredzie -apt lub alb (Weishampel, 2004). Jednak badania radiometryczne wykazały, że wiek skał formacji nie jest starszy niż 92 Ma (Kobayashi i Lü, 2003; Evans i in., 2021). Według Liu i wspólników (2022) osady Ulansuhai mają od 95 Ma do 70 Ma.
Paleofauna
W formacji Ulansuhai odnaleziono szczątki przedstawicieli Pachycephalosauridae, Carcharodontosauridae, Ankylosauridae, Ornithomimidae, teropoda o niepewnej pozycji systematycznej oraz niezidentyfikowanego iguanodonta. Były to typowe grupy dinozaurów występujące w późnej kredzie na terenie Azji, jednak Shaochilong i jego kuzyni przetrwali jedynie do końca turonu. Oprócz dinozaurów odnaleziono również żółwia i małżoraczki.
Dinozaury
Dinozaury | |||
---|---|---|---|
Takson | Materiał kopalny | Komentarz | Grafika |
IVPP V.2884.1 - kość ramienna paralektotypy: szpon przedniej kończyny, fragment kości biodrowej, kości udowej, obu kości strzałkowych i kości śródstopia |
Enigmatyczny teropod mogący być spinozaurydem, megaraptorem lub karcharodontozaurem. |
||
IVPP V12563 - czaszka i nieznane elementy szkieletu pozaczaszkowego. |
Ankylozauryd blisko spokrewniony z Shamosaurus. Okaz przypisany jest znany z formacji Mangchuan. |
||
IVPP V2885.1 - niekompletna, ale bardzo dobrze zachowana puszka mózgowa IVPP V2885.2 - kości czołowe, ciemieniowe oraz niekompletne k. nosowe paralektotypy - kości kwadratowe, szczękowe i niekompletny kręg obrotowy |
Najmłodszy znany przedstawiciel Carcharodontosauridae. |
||
PMU 23186 i AMNH 2073 - gipsowe odlewy holotypu, czyli większość kości ciemieniowej, zachowanej w dwóch kawałkach. |
Najstarszy znany chiński pachycefalozauryd opisany pierwotnie jako Troodon bexelli. | ||
IVPP-V11797-10 - niemal kompletny szkielet (brakuje dalszych kręgów ogonowych) Poza wyżej wymienionym okazem typowym jest znanych 13 szkieletów. |
Niedużej wielkości przestawiciel Ornithomimidae mający krótką i wygiętą szyję. |
||
Niezidentyfikowany iguanodont |
kość kątowa górna |
Być może przestawiciel Hadrosauroidea. |
Bibliografia
Arbour, V.M. & Currie, P.J. (2016) "Systematics, phylogeny and palaeobiogeography of the ankylosaurid dinosaurs". Journal of Systematic Palaeontology. doi:10.1080/14772019.2015.1059985
Benson, R.B.J. & Xu, X. (2008) "The anatomy and systematic position of the theropod dinosaur Chilantaisaurus tashuikouensis Hu, 1964 from the Early Cretaceous of Alanshan, People's Republic of China" Geological Magazine, 145, 778-789.
Brusatte, S.L., Chure, D., J., Benson, R., B., J., Xu, X., Sullivan, C., Hone, D., W., E. (2009). "The first definitive carcharodontosaurid (Dinosauria: Theropoda) from Asia and the delayed ascent of tyrannosaurids". „Naturwissenschaften”. 96 (9), s. 1051–1058. doi:10.1007/s00114-009-0565-2
Evans, D., Brown, C.M., You, H. & Campione, N.E. (2021). "Description and revised diagnosis of Asia's first recorded pachycephalosaurid, Sinocephale bexelli gen. nov., from the Upper Cretaceous of Inner Mongolia, China". Canadian Journal of Earth Sciences. e–First: 981–992. doi:10.1139/cjes-2020-0190.
Hu, S.-Y. (1964). "Carnosaurian remains from Alashan, Inner Mongolia". Vertebrata PalAsiatica. 8 (1): 42–63
Kobayashi, Y. & Lü, J.−C. (2003) "A new ornithomimid dinosaur with gregarious habits from the Late Cretaceous of China" Acta Palaeontologica Polonica, 48(2), 235–259.
Liu, B., Shi, Z., Peng, Y., Zhang, P., & Li, P. (2022). "Sequence Stratigraphy of the Lower Cretaceous Uraniferous Measures and Mineralization of the Sandstone‐hosted Tamusu Large Uranium Deposit, North China". Acta Geologica Sinica‐English Edition, 96(1), 167-192.
Vickaryous, M. K., Russell, A. P., Currie, P. J., & Zhao, X.-J. (2001). “A new ankylosaurid (Dinosauria: Ankylosauria) from the Lower Cretaceous of China, with comments on ankylosaurian relationships”. Canadian Journal of Earth Sciences, 38(12), 1767–1780. doi:10.1139/e01-051
Weishampel, D.B. (2004). "Dinosaur distribution".[w]: D. B. Weishampel, H. Osmolska, and P. Dodson (red.), "The Dinosauria (2nd edition)". University of California Press, Berkeley, pp. 563-570