Sinornithomimus

Autor:	Maciej Ziegler
Korekta:	Krzysztof Lichota, Adrian Tkocz, Paweł Konarzewski

---

Sinornithomimus (sinornitoimim)
Długość	ok. 3,8 m
Wysokość	ok. 1,4 m (w biodrach)
Masa	150 kg
Dieta	wszystkożerny/roślinożerny
Miejsce	Chiny - Mongolia Wewnętrzna (formacja Ulansuhai)
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 92 Ma późna kreda (turon)
Systematyka	Dinosauria Saurischia Theropoda Tetanurae Coelurosauria Ornithomimosauria Ornithomimidae
Rekonstrukcja. Autor: FunkMonk (Michael B. H.) [1]

Wstęp

Sinornithomimus to rodzaj ornitomimozaura żyjącego w kredzie na terytorium Azji. Szczątki odkryto w 1997 roku, a opisano w 2003.

Odnalezienie gastrolitów dało początek przypuszczeniom, że sinornitomimy były roślinożerne. Jednak takie kamienie znaleziono również u drapieżnych teropodów, np. Lourinhanosaurus i Nqwebasaurus.

Materiał kopalny i wymiary

Holotyp i młody osobnik IVPP−V11797−11. Skala = 30 cm. Źródło: Kobayashi i Lü, 2003

Znaleziono aż 14 szkieletów osobników juwenilijnych i młodocianych, z czego wiele było niemal kompletnych.

Holotyp oznaczony IVPP-V11797-10 to niemal kompletny szkielet (brakuje dalszych kręgów ogonowych) niedorosłego osobnika, którego długość oszacowano na około 2,5 m. Do opisania gatunku autorzy posłużyli się jeszcze ośmioma kolejnymi osobnikami ze wspólnego cmentarzyska.

Kość udowa typowego osobnika mierzy 32 cm. Znaleziono też osobnika, którego udo miałoby mierzyć 48 cm (IVPP-V11797-19) - jego długość można oszacować na 3,75 m. Najmniejszy osobnik miał kość udową długości 16,5 cm.

Budowa

Czaszka okazu typowego. Źródło: Kobayashi i Lü, 2003

Sinornithomimus był to średniej wielkości przedstawiciel Ornithomimosauria. Od swoich kuzynów różnił się morfologią czaszki. U okazu typowego mierzy trochę ponad 18 cm i jest poprzecznie zmiażdzona. W jego pysku nie było zębów. Cechą charakterystyczną tego dinozaura była krótka i wygięta szyja. Łopata była długą i cienką kością, jednak swoim rozmiarem ustępowała smukłej kości ramiennej. Kość piszczelowa była najdłuższym elementem kończyny tylnej.

Zachowania stadne

Rozkład wieku osobników. Z lewej: liczba osobników; z dołu: długość kości udowych. Rdzawy kolor kwadratów oznacza osobniki opisane w badaniu z 2008, a pomarańczowe te wydobyte wcześniej (Kobayashi i Lü, 2001). Na szaro hipotetyczne osobniki - pisklę i dorosły.

Znaleziono w jednym miejscu prawie trzydzieści osobników. Wszystkie osobniki mieszczą się w przedziale wiekowym od roku do ponad 7 lat a zdecydowanie najwięcej jest osobników w wieku 1-2 lat. Brak nowo wyklutych oraz zupełnie dorosłych. Zwierzęta prawdopodobnie tworzyły stado i zginęły w błocie wysychającego jeziora lub sadzawki. To odkrycie nasuwa przypuszczenie, że młode ornitomimidy oraz prawdopodobnie inne nieptasie dinozaury często żyły w grupach. Jest to inna strategia niż spotykana wśród współczesnych kręgowców lądowych. Varricchio i współpracownicy (2008) doszli do wniosku, iż styl życia dinozaurów był mobilny, były one jajorodne, opiekowały się jajami i najmłodszymi osobnikami, a osiągały dojrzałość dość późno - w ciągu kilku lat. Struktura populacji stada sinornitomimów jest podobna do tych u innych roślinożernych dinozaurów i sugeruje wysoką śmiertelność młodych.

Systematyka

Sinornithomimus według autorów opisu jest bazalnym przedstawicielem Ornithomimidae. Hattori i in. (2023) w swojej analizie filogenetycznej wykazali, że najbliższymi kuzynami Sinornithomimus są: Qiupalong, Rativates, Struthiomimus, Gallimimus, Anserimimus oraz Ornithomimus.

Etymologia

Nazwa Sinornithomimus powstała z połączenia łacińskich słów: Sinae (odnoszącego się do Chin), ornithos (ptak) i mimus (czyli "naśladować"). Epitet gatunkowy nadano na cześć chińskiego profesora Zhi-Ming Donga, który odkrył szczątki sinornitomima.

Spis gatunków

Sinornithomimus	Kobayashi i Lü, 2003
S. dongi	Kobayashi i Lü, 2003

Bibliografia

Benson, R.B. & Xu, X. (2008) "The anatomy and systematic position of the theropod dinosaur Chilantaisaurus tashuikouensis Hu, 1964 from the Early Cretaceous of Alanshan, People's Republic of China" Geological Magazine, 145(6), 778-789 doi:10.1017/S0016756808005475.

Kobayashi, Y. & Lü, J.−C. (2003) "A new ornithomimid dinosaur with gregarious habits from the Late Cretaceous of China" Acta Palaeontologica Polonica, 48(2), 235–259.

Hattori, S., Shibata, M., Kawabe, S., Imai, T., Nishi, H. & Azuma, Y. (2023). "New theropod dinosaur from the Lower Cretaceous of Japan provides critical implications for the early evolution of ornithomimosaurs". Scientific Reports. 13. 13842. doi:10.1038/s41598-023-40804-3

Varricchio, D.J., Sereno, P.C., Zhao, X., Tan, L., Wilson, J.A. & Lyon, G.H. (2008) "Mud−trapped herd captures evidence of distinctive dinosaur sociality" Acta Palaeontologica Polonica, 53(4), 567–578.