Bonitasaura

Autor:	Dawid Mazurek, Marcin Szermański
Korekta:	Sebastian Oziemski, Maciej Ziegler, Paweł Konarzewski

---

Bonitasaura (bonitazaura)
Długość	10,3 m (młodociany osobnik)
Masa	5,5 t (młodociany osobnik)
Dieta	roślinożerny
Miejsce	Argentyna - Río Negro (formacja Bajo de la Carpa)
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 86-84 Ma późna kreda (santon)
Systematyka	Dinosauria Saurischia Sauropodomorpha Sauropoda Somphospondyli Titanosauria Lithostrotia
Rekonstrukcja szkieletu Bonitasaura. Na biało zostały zaznaczone odnalezione elementy. Autor: Gunnar Bivens [1]
Mapa znalezisk
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":3,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[{"text":"\u003Cb\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003Cp\u003EVerdecchia family field\n\u003C/p\u003E\u003C/div\u003E\u003C/b\u003E\u003Chr /\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003C/div\u003E","title":"Verdecchia family field\n","link":"","lat":-39.10000000000000142108547152020037174224853515625,"lon":-67.5,"icon":""},{"text":"\u003Cb\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003Cp\u003ELa Bonita Hill quarry\n\u003C/p\u003E\u003C/div\u003E\u003C/b\u003E\u003Chr /\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003C/div\u003E","title":"La Bonita Hill quarry\n","link":"","lat":-39.60000000000000142108547152020037174224853515625,"lon":-68.2999999999999971578290569595992565155029296875,"icon":""}],"imageoverlays":null}

Wstęp

Bonitazaura to rodzaj zauropoda, który żył w późnej kredzie na terenie dzisiejszej Argentyny.

Materiał kopalny

Holotyp numerze katalogowym MPCA 460 to: lewa kość czołowa, lewa kość ciemieniowa, prawa kość łzowa, lewa kość czworoboczna, prawa kość zębowa z 15 zębami, pojedynczy ząb, oś, trzy kręgi szyjne, pięć grzbietowych i 25 kręgów ogonowych, kilka żeber szyjnych i grzbietowych, pięć szewronów, fragment płyty mostkowej, niekompletna prawa kość ramienna, dwie lewe kości śródręcza, lewa kość łonowa, lewa kość kulszowa, lewa kość udowa, prawa kość piszczelowa, fragmentaryczna lewa kość strzałkowa oraz obydwie prawie kompletne kości śródstopia. Należy on do dojrzewającego osobnika.

Materiał przypisany to:

Osobnik MPCA 467 jest tej samej wielkości co holotyp i zawiera: przedni trzon ogonowy, trzon środkowy, kompletną lewą kość łokciową, dystalny fragment lewej kości promieniowej, fragmentaryczne kości śródręcza, niekompletną kość udową, dystalny fragment lewej kości piszczelowej i kompletną lewą kość strzałkową.

Okaz MPCA 468 kompletna prawa kość piszczelowa.

Obydwa osobniki zostały znalezione 20 m od okazu typowego (Gallina i Apesteguía, 2015).

Lokalizacja odkrycia

Skamieniałe szczątki bonitazaury zostały odnalezione w osadach santońskiej formacji Bajo de la Carpa należącej do grupy Neuquén, na terenie prowincji Río Negro (Argentyna, północno-wschodnia Patagonia).

Anatomia

Zauropod ten cechuje się niezwykłymi cechami anatomicznymi, jak budowa kręgów, wyrostków neuralnych, czy niezwykłej jak na przedstawiciela tytanozaurów morfologii żuchwy. Jest ona wąska i prostokątna, podobna do tych występujących u niektórych bazalnych diplodokoidów – wykazuje z nimi zatem pewne cechy konwergentne. Zresztą fauna południowoamerykańskich zauropodów jest niezwykle urozmaicona pod względem morfologicznym (w przeciwieństwie do dinozaurów ptasiomiednicznych), a podobną żuchwę wykazuje także kontrowersyjny rodzaj Antarctosaurus (Apesteguía, 2004).

Paleopatologie

Gonzalez i in. (2017) zbadali dziwne struktury występujące u okazu typowego Bonitasaura. Na lewej kości udowej znajdował się duży owalny guz. Po dokładniej analizie badacze stwierdzili, że był to łagodny nowotwór kości (osteoblastoma). III lewa kość śródstopia miała ślady narośli kostnych zwanych entezofitami. Jeden z kręgów ogonowych został naruszony przez infekcję nieznanego pochodzenia. Jest to pierwszy znany przypadek występowania trzech różnych chorób u jednego okazu tytanozaura.

Etymologia

Nazwa rodzajowa Bonitasaura odnosi się do nazwy kamieniołomu La Bonita, w którym zostały odnalezione jego skamieniałości. Epitet gatunkowy salgadoi honoruje zasłużonego argentyńskiego paleontologa – Leonarda Salgado.

Spis gatunków

Bonitasaura	Apesteguía, 2004
B. salgadoi	Apesteguía, 2004

Bibliografia

Apesteguía, S. (2004). Bonitasaura salgadoi gen. et sp. nov.: a beaked sauropod from the Late Cretaceous of Patagonia. Naturwissenschaften 91: 493–497 doi:10.1007/s00114-004-0560-6

Gallina, P.A., Apesteguía, S. (2011a). "Cranial anatomy and phylogenetic position of the titanosaurian sauropod Bonitasaura salgadoi. Acta Palaeontologica Polonica 56 (1): 45–60

Gallina, P.A. (2011b). "Notes on the axial skeleton of the titanosaur Bonitasaura salgadoi (Dinosauria-Sauropoda)". Anais da Academia Brasileira de Ciências 83 (1): 235-245

Gallina, P. A., & Apesteguía, S. (2015). "Postcranial anatomy of Bonitasaura salgadoi (Sauropoda, titanosauria) from the Late Cretaceous of Patagonia". Journal of Vertebrate Paleontology, 35(3), e924957. doi:10.1080/02724634.2014.924957

Gonzalez, R., Gallina, P. A., & Cerda, I. A. (2017). "Multiple paleopathologies in the dinosaur Bonitasaura salgadoi (Sauropoda: Titanosauria) from the Upper Cretaceous of Patagonia, Argentina". Cretaceous Research, 79, 159-170. doi:10.1016/j.cretres.2017.07.013